با وجود هیاهوی تبلیغاتی، ما نباید برای نجات جهان از فاجعه آب و هوایی روی گداخت هسته ای سرمایه گذاری کنیم | رابین مک کی

به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،

تیاو فاش کرد که محققان موفق به ایجاد یک واکنش همجوشی هسته‌ای شده‌اند که انرژی بیشتری نسبت به مصرف انرژی تولید می‌کند، مطالعه هفته گذشته را اطمینان‌بخش کرد. برای تقریباً نیم قرن، من در مورد مسائل علمی گزارش داده ام و هیچ دهه ای بدون دو یا سه اعلامیه توسط دانشمندان که ادعا می کنند کار آنها به زودی به علم اجازه می دهد تا فرآیندهایی را که خورشید را به حرکت در می آورند، بازآفرینی کند، کامل نشده است. نتیجه نهایی تولید همجوشی هسته ای پاک و ارزان خواهد بود که زندگی ما را متحول خواهد کرد.

چنین اعلامیه هایی اخیراً نادر بوده است، بنابراین درخشش گرمی به من داد تا متوجه شدم که استانداردها ممکن است به حالت عادی بازگردند. محققان مرکز احتراق ملی ایالات متحده (NIF) در لیورمور کالیفرنیا، با استقرار مجموعه‌ای از 192 لیزر برای بمباران گلوله‌های ایزوتوپ‌های هیدروژن دوتریوم و تریتیوم، توانستند دمایی را که فقط در ستارگان و بمب‌های هسته‌ای وجود دارد تولید کنند. آنها گزارش دادند که ایزوتوپ‌ها سپس به هلیوم تبدیل شدند و انرژی اضافی آزاد کردند.

این رویداد نقطه عطفی بود، اما نه مهم، اگرچه این امر مانع از آن نشد که دولت ایالات متحده و بخش‌هایی از رسانه‌های جهان درگیر تبلیغات گسترده بر سر دستاورد آزمایشگاه شوند. محققان بر یک مانع بزرگ برای رسیدن به همجوشی غلبه کرده بودند، بی بی سی فوران کرد، در حالی که مجله ی وال استریت این دستاورد را پیشرفتی توصیف کرد که می تواند نویدبخش عصر انرژی پاک و ارزان باشد.

مطمئناً درست است که همجوشی هسته‌ای با آزاد کردن مقادیر زیادی انرژی بدون تولید سطوح بالای انتشار کربن، تأثیر مفیدی بر سیاره ما خواهد داشت و تقویتی بدون شک در نبرد علیه تغییرات آب و هوایی خواهد بود.

مشکل اینجاست که قبلاً بارها با چنین دیدگاه هایی مواجه شده ایم. در سال 1958، سر جان کاکرافت ادعا کرد که پروژه همجوشی زتا او “ذخایر تمام نشدنی سوخت” را به جهان عرضه می کند. این کار را نکرد. در سال 1989، مارتین فلیشمن و استنلی پونز اعلام کردند که با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی ساده به همجوشی دست یافته اند، کاری که سرفصل های جهانی را به خود اختصاص داد اما هرگز تکرار نشد.

به این فهرست می‌توانید راکتور آزمایشی بین‌المللی گرما هسته‌ای (Iter) را نیز اضافه کنید، تأسیسات عظیمی که در سن پل لس‌دورانس در پروونس فرانسه ساخته می‌شود و قرار بود تا سال 2023 به همجوشی برسد، اما بیش از 10 سال از برنامه‌ریزی شده عقب است. و ده ها میلیارد دلار بیش از بودجه.

در هر مورد، پیش‌بینی می‌شد که ساخت اولین نیروگاه‌های همجوشی هسته‌ای با دوام تجاری تنها یک یا دو دهه فاصله داشته باشد و زندگی ما را متحول کند. این امیدها هرگز محقق نشدند و منجر به گسترش بدبینی خسته کننده ای در میان هک ها و دانشمندان شده است. همانطور که آنها اکنون به شوخی می گویند: “فیوژن 30 سال دیگر است – و همیشه خواهد بود.”

برای جنیفر گرانهولم، وزیر انرژی ایالات متحده، عجیب بود که بگوید دستاورد NIF “یکی از چشمگیرترین شاهکارهای علمی قرن بیست و یکم” بود. این ادعایی سخت برای توجیه یک قرن است که قبلاً شاهد کشف بوزون هیگز، ایجاد واکسن‌های کووید-19، پرتاب تلسکوپ جیمز وب و کشف ژنوم انسان بوده است. در مقایسه، رویداد احتراق در NIF چیزهای دسته دوم است.

اکثر دانشمندان در پاسخ به افزایش بیش از حد “دستیابی به موفقیت” NIF مراقب بوده اند. آنها می پذیرند که گامی کلیدی به سمت انرژی همجوشی تجاری برداشته شده است، اما اصرار دارند که چنین نیروگاهی اهدافی دور باقی بماند. آنها نباید به عنوان نجات دهندگان احتمالی در نظر گرفته شوند که ما را از بحران انرژی ناامیدکننده ای که اکنون با آن روبرو هستیم بیرون می کشند – علیرغم تمام ادعاهایی که هفته گذشته مطرح شد.

بشریت خود را به نقطه‌ای رسانده است که وابستگی وحشتناکش به سوخت‌های فسیلی در مقایسه با گذشته ماقبل صنعتی ما، باعث افزایش 2 درجه سانتیگراد در دمای جهانی می‌شود. پیامدهای آن شامل سیل، آتش سوزی، تشدید طوفان، بالا آمدن سطح آب دریاها، گسترش بیماری ها و ذوب شدن یخ ها خواهد بود.

در اینجا، دانشمندان روشن هستند. قدرت فیوژن برای نجات جهان به موقع نمی رسد. آنیقا خان، محقق در زمینه همجوشی هسته ای در دانشگاه منچستر، گفت: «ما هنوز از همجوشی تجاری فاصله داریم و اکنون نمی تواند به ما در بحران آب و هوا کمک کند. این دیدگاه توسط تونی رولستون، محقق انرژی هسته ای در دانشگاه کمبریج حمایت شد. “این نتیجه NIF موفقیتی برای علم است، اما هنوز تا ارائه انرژی پاک مفید و فراوان فاصله دارد.”

در حال حاضر دو مسیر اصلی برای همجوشی هسته ای وجود دارد. یکی شامل محصور کردن پلاسمای داغ در یک میدان مغناطیسی قدرتمند است. راکتور Iter از چنین رویکردی پیروی می کند. دیگری – که در تاسیسات NIF به تصویب رسید – از لیزر برای انفجار گلوله‌های دوتریوم-تریتیوم استفاده می‌کند که باعث فروپاشی و ذوب آنها به هلیوم می‌شود. در هر دو مورد، واکنش ها در دمای بیش از 100 میلیون درجه سانتیگراد رخ می دهد و سردردهای تکنولوژیکی عمده ای را در کنترل آنها به همراه دارد.

بنابراین فیوژن یک فناوری بلندمدت باقی می ماند، اگرچه بسیاری از سرمایه گذاران و کارآفرینان جدید – از جمله بیل گیتس و جف بزوس – اخیراً توجه خود را به این حوزه معطوف کرده اند و این امید را ایجاد کرده است که یک انگیزه تجاری جدید می تواند توسعه کارخانه های تجاری را دوباره تقویت کند.

این ورودی قابل استقبال است، اما باید تاکید کنیم: همجوشی به موقع نمی رسد تا سیاره را از تغییرات آب و هوایی نجات دهد. نیروگاه‌های برقی که از منابع تجدیدپذیر یا شکافت هسته‌ای تغذیه می‌شوند، تنها جایگزین‌های کوتاه‌مدت برای نیروگاه‌هایی هستند که سوخت‌های فسیلی را می‌سوزانند. ما باید به این منابع انرژی امیدوار باشیم. همجوشی ممکن است در اواخر قرن جایگاه خود را به دست آورد، اما تکیه بر یک منبع انرژی که تحقق آن حداقل دو دهه دیگر – در بهترین حالت – به زمان نیاز دارد، بسیار غیرمسئولانه خواهد بود.

رابین مک کی ویرایشگر علم و محیط زیست Observer است

این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.

منبع

درباره ی aban_admin

مطلب پیشنهادی

بازی های برگشت نیمه نهایی لیگ اروپا و لیگ کنفرانس اروپا – زنده | لیگ اروپا

به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ، اتفاقات کلیدی فقط رویدادهای کلیدی را …