میلتون ویورست، نویسنده ای که خاورمیانه را وقایع نگاری کرد، در ۹۲ سالگی درگذشت

میلتون ویورست، که روزنامه‌نگاری و تاریخ را در هم آمیخت تا پیامدهای آشفته حمله آمریکا به عراق در سال 2003 و غیر محتمل بودن صلح در خاورمیانه را اعلام کند، مگر اینکه اسرائیل با تشکیل کشور فلسطینی جداگانه موافقت کند، در 9 دسامبر در واشنگتن درگذشت. او 92 سال داشت.

همسر وی، نویسنده جودیت ویورست، علت مرگ او را در بیمارستان، عوارض کووید-19 اعلام کرد.

یک یهودی آمریکایی و یک لیبرال دموکرات که خود را لیبرال دموکرات توصیف می کند، آقای ویورست (تلفظ VEE-orst) هشدار داد که حمله آمریکا به عراق و سرنگونی صدام حسین، شبه نظامیان ایرانی در منطقه را قدرتمند می کند. وی همچنین استدلال کرد که با اجابت تقریباً هر درخواستی برای تسلیحات پیشرفته، آمریکا با براندازی اهداف اولیه صهیونیستی خود و تبدیل آن به یک ابرقدرت منطقه ای، اسرائیل را با مهربانی می کشد.

در طی هفت دهه، در 10 کتاب، ستون‌های منظم برای نیویورکر و بسیاری از مقالات، نقد کتاب و مقالات دیگر برای واشنگتن پست، وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز، مجله هارپر و فارین افرز، گزارش‌های چرم کفش را ترکیب کرد. با بینش های علمی در مورد ریشه های ناسیونالیسم عرب و درگیری های خاورمیانه که مربوط به قرن هفتم است.

آقای ویورست در «طوفان از شرق: مبارزه بین جهان عرب و غرب مسیحی» (2006) می نویسد: «هر چه ناهماهنگی نظامی وجود داشته باشد، غرب برای تسلط بر اعراب کار آسانی نداشته است».

وی در پایان گفت: «جنگ آمریکا در عراق که شعله‌ور انفجاری از ناسیونالیسم عربی است، آخرین دور در این رقابت طولانی است. “در غیر این صورت دیدن آن به معنای انکار شواهد تاریخ است.”

او یک بار کتاب خود “Sands of Sorrow: Israel’s Journey from Independence” (1987) را به عنوان “بخشی روزنامه نگاری، بخشی تفسیر تاریخی و سیاسی، بخشی از اودیسه شخصی” از دیدگاه یک یهودی آمریکایی توصیف کرد.

جعل یک تحلیل کلوئیدی از حقایق و عقاید در میدان مین دیپلماسی خاورمیانه به خودی خود یک اقدام به اندازه کافی بحث برانگیز بود. نتیجه گیری های او انتقاداتی را که دریافت کرد، تشدید کرد.

او یکی از حامیان موجودیت اسرائیل بود، همانطور که در نقدی که در نیویورک تایمز در سال 1984 درباره «جنگجویان برای اورشلیم» نوشت، کتابی درباره جنگ 1967 توسط دونالد نف که این درگیری را «بدترین تراژدی در دنیای مدرن» توصیف کرد، نشان داد. تاریخ خاورمیانه.»

آقای ویورست می‌نویسد: «اما اگر کسی وجود اسرائیل را به عنوان یک اصل بپذیرد – همانطور که من می‌پذیرم و به اعتقاد من، آقای نف نیز چنین می‌کند – آنگاه جنگ شش روزه بسیار حل شد. «این همه طرف ها را متقاعد کرد که اسرائیل با سلاح نابود نخواهد شد. عملاً اسرائیل را مشروعیت بخشید. پس از آن، مشروعیت سیاسی به طور اجتناب ناپذیری باید دنبال شود.»

آقای ویورست افزود، جنگ «پیش‌درآمدی ضروری برای صلحی بود که اکنون بین اسرائیل و مصر وجود دارد».

او از تشکیل کشور مستقل فلسطینی در کرانه باختری به عنوان تنها راه صلح حمایت می کرد و اصرار داشت که جریان قوی تسلیحات پیشرفته از ایالات متحده به اسرائیل که توسط “لابی اسرائیل” یهودیان محافظه کار آمریکایی درخواست شده بود، اسرائیل را از آرمان های اصلی آن او همچنین استدلال کرد که اسرائیل باید سازمان آزادیبخش فلسطین را به عنوان شریک مذاکره بپذیرد.

جان سی کمپبل در بررسی «شن‌های اندوه» در فارین افرز، آن را «به‌طور قابل‌توجهی آگاهانه، صادقانه، خوب نوشته شده و دیدگاه‌ها و انگیزه‌های همه طرف‌های ذینفع را درک می‌کند» در بررسی این موضوع که چگونه «اسرائیل به یک ابرقدرت منطقه‌ای تهاجمی تبدیل شده است». ”

آقای ویورست همچنین قربانی انتقاد دانشمندان مسلمان مانند ادوارد سعید، استاد دانشگاه کلمبیا که از قهرمانان برجسته آرمان فلسطین بود، قرار گرفت.

در مناظره ای در مجله نیشن در سال 1999، پروفسور سعید، آقای ویورست را به دلیل ستایش میراث ملک حسین اردن به “جهل شرق شناسانه” و “عصبانیت نژادپرستانه” متهم کرد.

آقای ویورست همچنین مورد خشم رئیس جمهور ریچارد ام. نیکسون قرار گرفت. او پس از پیوستن به سایر نویسندگان و ویراستاران در سال 1968 در میان 220 فرد و سازمان در نسخه گسترده‌ای از فهرست به اصطلاح دشمنان نیکسون بود و در اعتراض به جنگ ویتنام متعهد به پرداخت مالیات نشد.

او گفت که مخالفت او با جنگ ظاهراً برای واجد شرایط بودن او در لیست کافی بود. او در کتاب خود “آتش در خیابان ها: آمریکا در دهه 1960” (1980)، در مورد ناتوانی نظام سیاسی در انطباق با “پویایی” که جنگ و سایر مسائل ایجاد کرده بود، نوشت.

از دیگر کتاب های او می توان به «متفقین متخاصم: اف. ” (1998) و “طوفان از شرق: مبارزه بین جهان عرب و غرب مسیحی” (2006).

میلتون ویورست در 18 فوریه 1930 در پترسون، نیوجرسی به دنیا آمد پدرش، لوئیس، کفش می فروخت. مادرش، بتی (لوین) ویورست، کارمند فروش و خانه‌دار بود.

پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان ایست ساید در پترسون، در سال 1951 مدرک لیسانس تاریخ را از دانشگاه راتگرز گرفت. سپس در دانشگاه لیون فرانسه به عنوان محقق فولبرایت تحصیل کرد و دو سال به عنوان افسر اطلاعات نیروی هوایی خدمت کرد. او در سال 1955 مدرک کارشناسی ارشد تاریخ را از دانشگاه هاروارد و در سال 1956 در روزنامه نگاری از دانشگاه کلمبیا گرفت.

او ابتدا برای The Bergen Record در نیوجرسی و سپس از سال 1957 تا 1961 در واشنگتن پست کار کرد. او بعدها برای نیویورک پست از واشنگتن نوشت و ستون نویس سیاسی واشنگتن استار بود.

علاوه بر همسرش، نویسنده کتاب های محبوب کودکان از جمله «اسکندر و وحشتناک، وحشتناک، نه خوب، روز بسیار بد» (1972)، سه پسر به نام های آنتونی، نیکلاس و الکساندر به یادگار مانده است. و هفت نوه

با وجود تمام هوشیاری ظاهری او در مورد جنگ عراق و هشدارهایش مبنی بر اینکه هرگونه توافق صلح دائمی خاورمیانه به پذیرش یک کشور فلسطینی توسط اسرائیل بستگی دارد، دیدگاه آقای ویورست از تأثیر جنگ شش روزه محقق نشده است.

او تقریباً چهار دهه پیش نوشت: «این روندی را آغاز کرد، هرچند در حال توقف، که هنوز نوید صلح در زمان ما را بین اسرائیل و دیگر همسایگانش دارد.»