مسافران معلول قطار آوانتی می گویند که مجبور شده اند در توالت ها بنشینند تا بنشینند | ناتوانی

مسافران معلولی که با سرویس‌های آوانتی در شمال انگلیس سفر می‌کنند، می‌گویند که فضاهای قابل دسترس از پیش رزرو شده پر از چمدان را پیدا می‌کنند و مجبورند به نشستن در توالت‌ها متوسل شوند در حالی که دیگران به طور کلی سفر با قطار را رها می‌کنند.

هایدن اسمیت، 26 ساله، کاربر ویلچر، و الکس وینستانلی، 30 ساله، شریک تجاری غیرمعلول او، ماه گذشته سوار سرویس آوانتی از ویگان به لندن یوستون شدند. او گفت هنگامی که آنها سوار قطار شدند، یکی از کارکنان آوانتی به آنها هشدار داد که “برای سوار شدن به سختی تلاش خواهند کرد”.

به محض سوار شدن به هواپیما، صندلی قابل دسترس خود را که از قبل رزرو شده بود، انباشته تا کمر با چمدان پیدا کردند.

وینستانلی گفت: «وقتی برای اولین بار سوار شدیم، حتی نمی توانستیم حرکت کنیم.

من شروع به جابجایی کیف و چمدان کردم و سایر مسافران کمک کردند.» هیچ عضوی از کارکنان برای کمک به او حضور نداشت.

یکی دیگر از کاربران ویلچر هنگام سوار شدن آنها روی صندلی اسمیت بود. وقتی او به ایستگاه خود رسید، وینستانلی گفت که کارکنان “فقط به نوعی شاهد مبارزه او بودند”.

هیچ یک از آنها برای کمک به او نزدیک نشدند، بنابراین در نهایت من فقط بلند شدم و به او کمک کردم تا روی صندلی خود بنشیند تا بتواند از قطار پیاده شود.

وقتی وینستانلی به کاربر دیگر ویلچر کمک کرد تا بلند شود، او گفت یکی از کارکنان به او گفت: «ما می‌توانیم با چند نفر از شما در اینجا کار کنیم.» من فقط برای کلمات عصبانی بودم.»

اسمیت و وینستانلی آموزش لبخند شادی را اجرا می‌کنند که آموزش دربرگیرنده معلولیت را به کسب‌وکارها و سازمان‌ها ارائه می‌دهد. آنها در راه لندن بودند زیرا برای کارشان در فهرست نهایی جایزه قرار گرفتند.

پس از این حادثه، آنها با آوانتی تماس گرفتند و به آنها پیشنهاد داد تا آموزش های گنجاندن معلولیت را ارائه دهند. وینستانلی پاسخ آوانتی را «مایه شرمساری» خواند.

در ایمیلی که توسط آبان نیوز مشاهده شد، بخش یادگیری و توسعه آوانتی پاسخ داد: “ما راضی هستیم که آموزش های فعلی که توسط مدیران قطار ما انجام می شود مناسب است و این نوع موقعیت ها را در نظر می گیرد.”

در این ایمیل همچنین به توسعه ارتباطات داخلی برای کارکنان خط مقدم اشاره شده است تا «به آنها نقش فضای صندلی چرخدار و فرآیندهایی که باید دنبال شود یادآوری شود».

هیچ عذرخواهی یا اشاره ای به بازپرداخت بلیط 124 پوندی وجود نداشت. آنها بعداً ایمیلی از دفتر مدیر دریافت کردند که در آن بازپرداخت وجه ارائه شده بود.

وینستانلی گفت: “این خشمگین، ناراحت کننده و شرم آور بود.”

جان جونیور، 34 ساله، یک مبارز بهداشت روانی است که به سندرم پای کوتاه، پای پرانتزی و آرتروز مبتلا است. او از عصا استفاده می کند. او مرتباً در خط منچستر پیکادلی به سرویس آوانتی ویلمزلو و گهگاه با سرویس پیکادیلی به لندن یوستون آوانتی رفت و آمد می کند.

او گفت: «در یک ماه گذشته یا بیشتر، اوضاع هولناک بوده است. من احتمالا بیشتر در درها یا روی زمین نشسته ام تا روی یک صندلی واقعی.

«وقتی از من می‌خواهم در صندلی‌های اولویت‌دار بنشینم، باید آن را ثابت کنم. کارت‌های ریلی معلول و نشان آبی‌ام را نشان می‌دهم. مردم واقعا نمی توانند آن را ببینند. من در زانوهایم پیچ و مهره دارم.» او گفت.

جونیور گفت که در قطار آوانتی از منچستر پیکادلی به لندن یوستون، دو ساعت در توالت نشسته است. کالسکه من پر بود و رزرو نداشتم. من به معنای واقعی کلمه نمی توانستم صندلی بگیرم بنابراین نزدیک به دو ساعت روی توالت نشستم. مردم در را می کوبند. وحشتناک بود.»

جونیور گفت که اخیراً این کار را «سه تا چهار بار» در همان سرویس انجام داده است.

در یک مورد، جونیور گفت که او در یک بطری ادرار کرد “زیرا من جرأت نمی کنم صندلی خود را ترک کنم تا کسی آن را بگیرد”.

ریک برگس، مسئول توسعه و توسعه در پنل معلولین بزرگ منچستر، گفت که این حوادث “به طرز افسرده کننده ای برای بسیاری از اعضای ما رایج است”. وی افزود: از قضا به دلیل فروریختن ریل قابل اطمینان در شمال غربی، افراد کمتری حتی اقدام به سفر می کنند.

آوانتی وست کوست گفت: “ما بسیار متاسفیم برای تجربه هایدن و الکس در خدمات ما. این کاملا غیرقابل قبول است و به محض اطلاع با آنها تماس گرفتیم تا عذرخواهی کنیم و جزئیات بیشتری از سفر را بدانیم.

ما تحقیقاتی را درباره شرایط آغاز کرده‌ایم تا بتوانیم هر کاری که ممکن است برای جلوگیری از تکرار این اتفاق انجام دهیم. هزینه سفر آنها مسترد می شود.

راه آهن باید برای همه قابل دسترسی باشد. به همین دلیل است که ما پنل های پیشرو در صنعت داریم که به ما امکان می دهد تصمیمات تجاری خود را بر اساس تجربه زنده کارشناسان دسترسی شکل دهیم. ما با اعضای پانل ملی خود در مورد این حادثه در تماس بوده ایم.

“خدمات به دلیل کنسلی های کوتاه مدت شلوغ بوده است، و ما از این بابت عذرخواهی می کنیم زیرا می دانیم که این یک منبع بزرگ ناامیدی برای مسافران ما است. مشتریان نباید چمدان‌ها را در فضاهای ویلچر نگهداری کنند و در پندولینوهای بازسازی‌شده ما یک تابلوی بزرگ ویلچر روی زمین داریم تا از آن جلوگیری کند.»

در رابطه با جان جونیور، سخنگوی سواحل غربی آوانتی گفت: «به محض اینکه از اتفاقی که افتاده آگاه شدیم، رئیس بخش پایداری ما با جان تماس گرفت تا درباره نگرانی‌های او و اینکه چگونه می‌توانیم سفرهای او را در آینده بهبود بخشیم، صحبت کرد.

ما از شنیدن تجربیات او در سفر با ما واقعا متأسفیم و به دنبال ادامه بحث در مورد چگونگی بهبود سفرهای او هستیم.

«دسترس‌پذیری برای ما بسیار مهم است و مطمئن خواهیم شد که بازخورد مهم جان در پانل‌های دسترس‌پذیری ما شنیده می‌شود و به تجارت گسترده‌تر منتقل می‌شود.»