با پایان جام جهانی قطر، زمان حقیقت فرا رسیده است: فیفا مرگ و رنج را انتخاب کرد | فیفا

این یک جیانی اینفانتینو متفاوت، یک جیانی اینفانتینو متفکرتر، یک جیانی اینفانتینو با هیجان کمتر نگران کننده بود که صبح جمعه در سالن 1 در مرکز همایش ملی قطر سخنرانی کرد.

این صحنه لحظه تعیین کننده خود اینفانتینو همین یک ماه پیش بود، غارت معبد، ووداستاک، رویای من (خیلی عجیب و غریب) او. اینفانتینو خیلی دیر، این بار همه کاره بود. او با لحن نزولی که گویی اعدام قریب الوقوع یک کلونی از زنبورها را اعلام می کرد، شروع کرد: «… خوشحالم … که اینجا هستم. آیا این جام جهانی یک موفقیت بزرگ بوده است؟ از روی زمین پرسیده شد. نه، جیانی بسیار زیبا اهانت کرد. این در واقع “یک موفقیت باورنکردنی” بود.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی شبیه هیچ جام جهانی نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

به طور عمده او اعداد صحبت کرد: 3.27 میلیون تماشاگر. 1.7 میلیون در منطقه هوادار، یک میلیارد دلار سود مازاد، 11 میلیارد دلار سود پیش بینی شده برای دفعه بعد.

او از عشق صحبت کرد، از شادی گفت، او درباره حقوق بشر صحبت کرد (آیا این یک سوء تفاهم ساده است؟ آیا او فقط باید این عبارت را جستجو کند؟) بیش از همه اینفانتینو از پیشرفت جام جهانی خود “بسیار بسیار خوشحال” بود. دستان خود را کنار هم بگذارید و شاد باشید، شاد باشید، شکرگزار باشید. شاد باش هر چند نام تو مرگ باشد.

زیرا واقعیت این است که برخی از اعداد از یادداشت های اینفانتینو گم شده بودند. برخی از اعداد مبهم مفید که به نظر می رسد اکنون در راه دفن شدن در معرض دید هستند.

تعداد کل مرگ و میر کارگران مهاجر در چرخه 12 ساله جام جهانی قطر از 3 به 6500 نفر، از 400 به 37 رسیده است. جزئیات واقعاً دلخراش، البته جزییاتی که مانند همیشه باید به دلیل نبود عجیب و غریب داده‌های سخت قطر از بین برود.

این یک جام جهانی بوده است که توسط این ارواح تسخیر شده است، با حسی که همیشه از چیزی دور از چشم است. و هنگامی که اینفانتینو در مرکز کنوانسیون شخم می زد، یک شبح دیگر روی صحنه بود، طرح کلی یک سوئیسی دیگر کچل و کچل روی صحنه دیگری، به فاصله 12 سال.

واقعیت این است که مرگ و رنج وثیقه اجتناب‌ناپذیر این پروژه از لحظه‌ای بود که سپ بلاتر کلمه «قطر» را با آن لحن خفه‌کننده عجیب و غریب خواند. و شاید از میان ترکیب‌ها و لبخندهای ژست، سایه‌ای را که در پشت او قرار گرفته بود، احساس می‌کرد که از عکس خارج شده بود، داس با خوشحالی به صدا در می‌آید.

آیا باید دوباره این را بگوییم؟ زیرا آنچه در اینجا داریم هنوز یک پرونده باز است. نقطه ها به هم متصل نشده اند. در حالی که اینفانتینو مخاطبانش را در مارگارین آشنای افسانه‌ها و حقایق نیمه‌حقیقت خیس می‌کرد، صدای دیگری در سالن شنیده می‌شد، زیر صدای دوربین‌ها و ضرب و شتم کیبوردها. آنجاست، پنهان شدن در سکوت: صدای کسی که با قتل فرار می کند.

و این داستان اکنون ادامه خواهد داشت. آخرین روزهای قطر 2022 پایان چیزی است، یادداشت های پایانی برای چرخه ای که 12 سال پیش آغاز شد و با خود فساد، مرگ، جنایت و پروژه ساختمانی به بزرگی هر جام جهانی دیگری را به همراه داشت.

جای تعجب نیست که چشمان جهان تا به حال کمی براق شده است. قطر 2022 به یک معمای حل نشدنی تبدیل شده است، مکانی که در آن قطعیت ها مانند قلعه های شنی روی خط جزر و مد فرو می ریزند، جایی که هیچ کس واقعاً مسئول هیچ چیزی نیست، جایی که کلمات کشیده می شوند و معنای خود را از دست می دهند، مانند علائم روی حصارهای دوحه که می گویند “AMA……. zing» و «TO….. gether».

اینفانتینو می گوید این بهترین جام جهانی است. مارک پوگاچ می‌گوید غنایی‌ها رنگارنگ هستند. ناصر الخلیفه می گوید از اختلاط ورزش و سیاست دست بردارید. این هفته شایعه ای در دوحه پخش شد مبنی بر اینکه کمیته عالی تحویل در حال برنامه ریزی برای تغییر شعار مسابقات برای آخر هفته آخر، از “اکنون همه چیز است” به “همه چیز اکنون است” است، و پاسخ آنها یک شانه بالا انداختن خسته بود، یک حس، بله. ، به نظر می رسد درست است.

اما هنوز برای یک لحظه شفاف سازی زمان وجود دارد. پس از 12 سال خیره شدن به این روند یک چیز غیرقابل انکار است. در نهایت همه اینها در فیفا است. ما می توانیم در مورد قوانین قطر صحبت کنیم. ما می توانیم در مورد جنگ خلیج فارس، استعمار، افول غرب و همه چیزهای بدی که در جهان وجود دارد بحث کنیم.

اما واقعیت این است که فیفا در اینجا انتخاب هایی داشت. و فیفا مرگ و رنج را انتخاب کرد. با دید واضح به گذشته نگاه کنید و از لحظه ای که فیفا تصمیم خود را برای پیشنهاد پیشنهادی گرفت، تنها یک مسیر از آنجا به اینجا وجود داشت. قتل عمد شرکتی را تعریف کنید. آن جنایت به عنوان زنجیره ای از رویدادها چگونه به نظر می رسد یا چه احساسی دارد؟ سوال دیگری است که به اندازه کافی مطرح نشده است.

در آن نقطه صدای زنگ باد برای آخرین بار به صدا در می آید و ما به دنیای غرق شده سپتامبر 2010 بازگشته ایم. ارزش یادآوری جزئیات را در اینجا دارد. سه ماه قبل از رای گیری پیشنهاد، فیفا کمیته ارزیابی خود را به رهبری هارولد ماین نیکولز، رئیس خود از شیلی، برای ارزیابی آمادگی قطر برای میزبانی جام جهانی فرستاد. ارزیابان از 13 تا 17 سپتامبر 2010 در قطر بودند، که خیلی طولانی به نظر نمی رسد، حتی زمانی که به نظر می رسد بخشی از آن صرف بازی فوتبال در آکادمی اسپایر شده است.

گزارش جذاب است. این کشور به وسعت کاری که قطر برای انجام آن باقی مانده است، اذعان می کند، در حالی که به طور همزمان نگاه خود را از اینکه دقیقاً چگونه قرار است این اتفاق بیفتد، دور می کند.

طرح اسکان به شدت به ساخت و ساز قابل توجه بستگی دارد… توسعه قابل توجهی هم برای فرودگاه بین المللی دوحه جدید و هم برای زیرساخت های حمل و نقل عمومی برنامه ریزی شده است… تعداد قابل توجهی از پروژه های زیرساختی و حجم خدمات موقت در زمان رویداد هر دو مستلزم نیازهای منابع انسانی قابل توجهی است. آیا هنوز به جایی رسیده ایم؟ آیا تصویری در حال ظهور است؟

«از 64 راه حل پیشنهادی برای اقامت، 54 مورد هنوز وجود ندارد… از 64 مکان پیشنهادی، 39 مکان هنوز نیاز به ساخت دارند. 25 سایت باقی مانده برای نوسازی هدف گذاری شده اند. کمیته فیفا ساخت استادیوم را “ریسک متوسط”، امکانات تیم “پرخطر (“بیشتر امکانات هنوز وجود ندارد”)، با نگرانی بیش از حد در مورد زیرساخت های حمل و نقل (“در حال حاضر بسیار کم وجود دارد”) در نظر گرفت. اینها همه به درستی توسط مین نیکولز مورد توجه قرار گرفت و به کمیته اجرایی او بازخورد داده شد، البته بدون لحظه ای جستجو در مورد اینکه دقیقاً چه کسی قرار است این همه چیز را در یک کشور کوچک بسازد.

نه اینکه هیچ کدام از اینها یک راز نبود. پنج دقیقه در گوگل کار کارشناسان فیفا را انجام می داد. در اوایل سال 2006 دیده بان حقوق بشر گزارشی در مورد شرایط کاری کافلا در امارات همسایه به نام برج های ساختمانی، کارگران تقلب کرده بود.

به داده های عمدا ضعیف در مورد مرگ و میر و شرایط کاری اشاره می کند (آشنایی به نظر می رسد؟). این یک تحقیق هفته ساخت و ساز را ثبت می کند که نشان می دهد 880 کارگر مهاجر تنها در سال 2004 در امارات مرده اند و یک مقام هندی که 971 مورد مرگ را در سال 2005 ثبت کرده است (مجموع رسمی در آن سال 39 مورد بود).

دو سال قبل از رای‌گیری، عفو بین‌الملل شرایط بد کاری مشابهی را در خود قطر، از جمله استثمار، پرداخت نشدن دستمزد و عدم حمایت طبق قانون توصیف کرد. اینجا هیچ رازی نیست یک کتابخانه کامل از این چیزها وجود دارد.

و با این حال فیفا هنوز از قطر خواسته است که برای آن جام جهانی بسازد، معادل سپردن حفار شورا به بی‌دیده‌ترین سازنده گاوچران شهر و قول دادن به نگاه دیگری در حالی که او یک زمین بازی مدرسه جدید می‌سازد.

اینفانتینو در سخنرانی افتتاحیه بزرگ خود، قطر را «کودکی» توصیف کرد که به کمک نیاز داشت. خوب. خوبه. اما چرا فیفا از یک بچه خواستی تا جام جهانی 220 میلیارد یورویی برایت بسازد؟

طبق گزارش گارسیا، در آن زمان به نظر می‌رسید که مین نیکولز بیشتر به تلاش برای برگزاری کنسرت پسر و برادرزاده‌اش در آکادمی اسپایر علاقه دارد. اما گزارش او نیز نسبتاً نفرین‌کننده بود و او به طور علنی از تصمیم قطر انتقاد کرد. فیفا در واکنش به این اقدام او را به مدت هفت سال از حضور در فوتبال به دلیل برخی اتهامات مبهم محروم کرد که بعداً توسط یک دادگاه داوری گیج شده برای ورزش لغو شد.

پس این چارچوب تصمیم گیری بود. و بنابراین کاغذ لمسی روشن شد. دوحه در یک دهه سه برابر شد. کارگرانی که بسته به اینکه چگونه می خواهید به آن نگاه کنید، به کشور سرازیر شدند، یا به دلیل دستمزدهای بالاتر یا فقر خودشان.

قطر به طور خاص از کشورهایی که بدترین آسیب را از تغییرات آب و هوایی متحمل شده اند استخدام کرده است، زیرا، هی، ناامیدی ارزان است. آن چیزی را ایجاد کرد که نیویورکر آن را «اکوسیستمی با قابلیت انکار قابل قبول» توصیف کرد، با پیمانکاران فرعی در مقابل پیمانکاران فرعی، دیواری از سکوت، فقدان گزارش، فقدان نمایندگی، حتی عدم انجام کالبد شکافی مناسب روی مردگانش.

اصلاحات چند سال گذشته حاکی از آن است که قطر مایل بوده قوانین خود را کمی تغییر دهد تا این کار را انجام دهد. و با این حال، هیچ فشاری اعمال نشد، هیچ شرایطی اعمال نشد، پس از 10 سال که کمی جلوتر رفتید، هیچ بازگشتی نداشتید. در عوض فیفا به سادگی یک مسابقه را تحت این روند تنظیم کرد و روی خود را برگرداند.

شاید یکی از دلایلی باشد که در پرداخت غرامت کارگران پیشرفتی حاصل نشده است. حتی در حالی که اینفانتینو صبح روز جمعه بر سر سودهای مازاد خود غوغا می کرد، استفان کاکبرن، رئیس بخش عدالت اقتصادی و اجتماعی عفو بین الملل، از فیفا می خواست که در نهایت به ایده یک صندوق میراثی دست بزند.

جیانی اینفانتینو اعلام کرده است که فیفا از دوره جام جهانی 2022 7.5 میلیارد دلار درآمد داشته است که بیش از یک میلیارد دلار بیشتر از حد انتظار است. او همچنین پیش بینی کرد که فیفا در چهار سال آینده بیش از 11 میلیارد دلار درآمد داشته باشد. با این حال، او به بسیاری از کارگران و خانواده‌هایشان که همچنان از پرداخت غرامت برای دستمزدهای دزدیده شده و جان‌های از دست رفته محروم هستند، چیز جدیدی ارائه نکرد.»

گفته می‌شود که بخشی از بی‌میلی فیفا برای تعهد به این امر می‌تواند ترس از پذیرش احتمالی مسئولیت ضمنی باشد. چیزهای بسیار کمی در اینجا به شانس رها شده است. حداقل، نه آنهایی که مهم هستند.

و این زنجیره مسئولیت واقعاً نیاز به آزمایش دارد. فیفا با نظارت، آدرس اروپایی خود، تیم های متخصص و ارزیاب خود، با آگاهی کامل از عواقب آن، این مسیر را انتخاب کرد. فیفا یک شخص شرکتی است. می توان آن را به حساب خواند. شاید تعجب آور باشد که هنوز تلاش هماهنگ تری برای انجام این کار صورت نگرفته است.

در عوض رویدادهای دیگر اکنون در پیش‌زمینه شنا می‌کنند. از عصر یکشنبه یک چرخه خبری به پایان می رسد. کارتل غول‌ها و بدجنس‌هایی که ما را به اینجا رساندند، نسل طلایی بلاتر-بلیزر-وارنر، در اعماق گذشته محو خواهند شد. هیچ کس، هرگز گزارش گارسیا را نخواهد خواند، یا به کیف های دستی و پیکاسو مرموز اهمیت نمی دهد.

آنها تی شرت های تخفیف دار مسی را در مرکز محافظ السد لولو می فروشند. عجیب ترین دهه در تاریخ ورزش شرکت های بزرگ رو به پایان است. و همانطور که اوضاع پیش می‌آید، تبهکاران واقعی این قطعه هنوز آنجا هستند، و خون را از کف دستشان پاک می‌کنند، در حالی که از مرکز صحنه بیرون می‌روند تا درباره عشق و شادی موعظه کنند و پیام را پخش کنند. و انجام همه این کارها هنوز در معرض دید عموم است.