فرانک شکسپیر، مدیر اجرایی تلویزیون پشت یک نیکسون جدید، در ۹۷ سالگی درگذشت

فرانک شکسپیر، فردی که خود را «محافظه‌کار محافظه‌کار» می‌نامید و از مهارت‌هایی که در صنعت تلویزیون آموخته بود برای کمک به انتخاب ریچارد ام. نیکسون به‌عنوان رئیس‌جمهور استفاده کرد و سپس پیام دولت نیکسون را در خارج از کشور نشان داد، روز چهارشنبه درگذشت. او 97 بود.

این مرگ توسط بنیاد هریتیج، اندیشکده محافظه‌کار واشنگتن، که در دهه 1980 رئیس هیئت امنای آن بود، اعلام شد. هیچ اشاره ای نشده است که او کجا فوت کرده و علت آن را بیان نکرده است.

آقای شکسپیر آژانس اطلاعات ایالات متحده را در زمان نیکسون رهبری کرد و بعداً سفیر ایالات متحده، ابتدا در پرتغال و سپس در واتیکان بود.

او در سال 1968 به کمپین ریاست جمهوری نیکسون در حالی که در مرخصی بود به عنوان مدیر CBS پیوست. او به عنوان یک مشاور اساساً مسئول ارائه روشی جدید برای ارائه نامزد در تلویزیون بود، تا حد زیادی باعث فراموشی بینندگان نمایش‌های سخت تلویزیونی نیکسون در سال 1960 شد، زمانی که او به عنوان معاون رئیس‌جمهور پرچمدار ریاست جمهوری جمهوری‌خواه بود.

آقای شکسپیر این وظیفه را با هری دبلیو ترلیون جونیور، مدیر تبلیغاتی که با شعار «نیکسون یکی است!» مطرح شد، بر عهده گرفت. لئونارد گارمنت، وکیلی که مشاور نیکسون کاخ سفید شد. و راجر ای. آیلس، تهیه کننده تلویزیون و رئیس آینده فاکس نیوز. آنها رویکردی را ابداع کردند که در آن گروه‌هایی از افراد به ظاهر معمولی از نیکسون سؤال می‌پرسیدند و او به صورت مکالمه به آنها پاسخ می‌داد.

آقای شکسپیر در مصاحبه ای با نیویورک تایمز در سال 1968 گفت: “ما می خواستیم یک مفهوم برنامه ای از چیستی ریچارد نیکسون به گونه ای که مردم بتوانند قضاوت خود را انجام دهند.” اگر پنج یا شش نفر با او در اتاق نشیمن بنشینند و او را بشناسند، اتفاق می افتد.

جو مک گینیس در کتاب سال 1969 خود با عنوان «فروش رئیس جمهور 1968» نوشت: این چهار مشاور تلویزیون را به عنوان سلاحی می دانستند که می تواند برای فروش نامزدها به شیوه خمیردندان استفاده شود.

آقای مک گینیس گفت که آقای شکسپیر «برابرتر از دیگران» بوده است و در مورد مسائلی مانند اینکه دختران نیکسون باید در ردیف اول یا دوم تله تتون بنشینند، حکم می‌کرد. (او یکی از دستیارانی را که آنها را به ردیف 2 منصوب کرده بود رد کرد؛ او می خواست که نیکسون بتواند در بدو ورود به راحتی به آنها خوشامد بگوید.)

بعد از اینکه او به برنامه ریزی مراسم افتتاحیه نیکسون کمک کرد، آقای شکسپیر به عنوان مدیر آژانس اطلاعات ایالات متحده منصوب شد، آژانسی که در اوج جنگ سرد برای پخش برنامه هایی ایجاد شده بود که منافع آمریکا را در خارج از کشور تقویت کند.

در آنجا او تلاش های مالی خود را از سینما به تلویزیون تغییر داد. او پوشش USIA از فرود آپولو 11 بر ماه را ترتیب داد و به 154 میلیون نفر رسید و برنامه های تلویزیونی را معرفی کرد که دیدگاه های آمریکایی را در مورد مسائل کشورهای کمتر توسعه یافته ارائه می کرد.

او همچنین از موقعیت خود برای تحت فشار گذاشتن تفکرات ضد کمونیستی خود استفاده کرد – گاهی اوقات به خشم وزارت امور خارجه که در حال مذاکره با اتحاد جماهیر شوروی بود. او فیلمی ساخته بود که استدلال می‌کرد بیشتر آمریکایی‌ها از جنگ ویتنام حمایت می‌کنند و دستور می‌داد که آثار نویسندگان محافظه‌کار در کتابخانه‌های آژانس او ​​قرار داده شود.

آقای شکسپیر علناً با سناتور جی. ویلیام فولبرایت، رئیس دموکرات کمیته روابط خارجی سنا، درگیر شد و او را «خبر بد برای آمریکا» در بحث بر سر مجوز بودجه آژانس خواند.

آقای فولبرایت در پاسخ گفت که آقای شکسپیر «مردی بسیار ناکافی برای شغلش است».

فرانک جوزف شکسپیر جونیور در 9 آوریل 1925 در شهر نیویورک از خانواده فرانک و فرانسیس (هیوز) شکسپیر به دنیا آمد. او در کالج هولی کراس در ماساچوست تحصیل کرد و در سال 1946 فارغ التحصیل شد و از سال 1945 تا 1946 در نیروی دریایی خدمت کرد. او قبل از تبدیل شدن به یک فروشنده تبلیغاتی برای ایستگاه های رادیویی، مدت کوتاهی برای شرکت بیمه متقابل لیبرتی و پروکتور و گمبل کار کرد.

در سال 1957، در سن 32 سالگی، او به عنوان مدیر کل WXIX-TV، وابسته به CBS در میلواکی انتخاب شد. دو سال بعد به عنوان معاون و مدیر کل WCBS-TV در نیویورک منصوب شد. در آنجا او شخصاً چیزی را ارائه کرد که به عنوان اولین سرمقاله تلویزیونی در مورد امور محلی در نظر گرفته می شد، نقدی بر شرط بندی خارج از مسیر. در سرمقاله دیگری، او نحوه برخورد منتقدان با یک برنامه کمدی جدید CBS را بررسی کرد.

او به زودی تحت حمایت جیمز تی. اوبری جونیور، یکی از مدیران ارشد CBS شد. در سال 1965، آقای شکسپیر به عنوان معاون اجرایی رئیس جمهور منصوب شد که دومین پست برتر شبکه بود.

اما پس از برکناری آقای اوبری به عنوان رئیس جمهور در همان سال، ستاره آقای شکسپیر کم رنگ شد. آخرین شغل او در CBS به عنوان رئیس تلویزیون کابلی، سندیکای برنامه ها و سرمایه گذاری خارجی بود. او گفت که پس از اینکه تحت تأثیر عقل و شعور نامزد در هنگام ملاقات قرار گرفت، برای کمپین نیکسون داوطلب شد.

آقای شکسپیر در سال 1973 دولت نیکسون را ترک کرد و معاون اجرایی شرکت الکتریکی وستینگهاوس شد، جایی که او بر عملیات پخش این شرکت نظارت داشت. او در ادامه رئیس جمهور و نایب رئیس RKO General شد که صاحب ایستگاه های رادیویی و تلویزیونی بود.

آقای شکسپیر در اوایل دهه 1980 به عنوان رئیس بنیاد هریتیج منصوب شد، زیرا این بنیاد به مواضع محافظه‌کارانه‌ای مانند لغو وزارت انرژی و قطع کوپن‌های غذا پیشنهاد می‌کرد.

در سال 1981، پرزیدنت رونالد ریگان او را به عنوان رئیس هیئت پخش بین المللی، نظارت بر رادیو اروپای آزاد و رادیو آزادی منصوب کرد. او از سال 1985 تا 1986 به عنوان سفیر در پرتغال و از سال 1987 تا 1989 در واتیکان خدمت کرد.

آقای شکسپیر و همسرش دبورا آن (اسپت) شکسپیر دارای سه فرزند به نام‌های مارک، آندریا و فردریکا بودند. اطلاعات در مورد بازماندگان او بلافاصله در دسترس نبود.

طبق کتاب مک گینیس، آقای شکسپیر با تمام مهارتی که در برجسته کردن یک تصویر داشت، محدودیت های خود را در تلاش برای شکل دادن به نیکسون می دانست. وقتی دیگر دستیاران نیکسون شکایت کردند که نامزد در برابر درخواست های آنها برای توقف تکرار عبارت “اجازه دهید یک چیز را کاملاً روشن کنم” مقاومت کرده است، آقای شکسپیر حرف آخر را زد.

او گفت که موضوع را رها کن – قرار نیست این اتفاق بیفتد.