پلیس کانادا دو رهبر موسوم به “کاروان آزادی” را دستگیر کرد.

روز پنجشنبه صدها کامیون دار که پایتخت کانادا را مسدود کرده بودند، ایستادند و سرکشی کردند.

حتی زمانی که پلیس دو رهبر معترضان را دستگیر کرد و تهدید کرد که تظاهرات تقریباً سه هفته‌ای علیه محدودیت‌های کووید-19 در کشور را متلاشی می‌کند.

اتوبوس‌های پلیس به نزدیکی پارلمان اتاوا رسیدند و کارگران حصارهای بیشتری در اطراف ساختمان‌های دولتی نصب کردند.

پلیس همچنین اساساً شروع به بستن قسمت اعظم منطقه مرکز شهر به روی افراد خارجی برای جلوگیری از آمدن آنها به کمک معترضان کرد.

استیو بل، رئیس پلیس موقت اتاوا گفت: “اقدام قریب الوقوع است.” ما کاملا متعهد به پایان دادن به این تظاهرات غیرقانونی هستیم.»

پلیس سازمان دهندگان تامارا لیچ و کریس باربر را در اطراف پارلمان هیل دستگیر کرد، اما افسران به زور روی تظاهرکنندگان حرکت نکردند.

پلیس اواخر روز پنجشنبه لیچ را بازداشت کرد.

بل گفت که آنها به مذاکره با معترضان و تلاش برای متقاعد کردن آنها برای بازگشت به خانه ادامه دادند.

وی گفت: «ما می‌خواهیم این تظاهرات مسالمت‌آمیز خاتمه یابد.» اما افزود: «اگر آنها به‌طور مسالمت‌آمیز آنجا را ترک نکنند، برنامه‌هایی داریم».

بسیاری از کامیون داران در کاروان آزادی خودخوانده، با چند روز هشدار پلیس و دولت مبنی بر اینکه در خطر دستگیری قرار دارند و می توانند دکل هایشان را توقیف و حساب های بانکی خود را مسدود کنند، متاثر نشدند.

یکی از رهبران آنها، پت کینگ، گفت: “من حاضرم روی الاغم بنشینم و تماشا کنم که آنها با اسپری فلفل به من ضربه می زنند.” وی در مورد کامیون‌هایی که سپر به سپر پارک شده‌اند، گفت: «هیچ کامیون یدک‌کشی در کانادا وجود ندارد که آنها را لمس کند.»

بعداً کینگ به کامیون داران گفت که درهای خود را قفل کنند.

در بحبوحه افزایش تنش ها، کامیون داران خارج از مجلس در سرپیچی از دستور دادگاه علیه بوق زدن، که به نفع ساکنان محله صادر شده بود، بوق زدند.

اتاوا پس از هفته‌ها تظاهرات و محاصره‌ای که گذرگاه‌های مرزی به ایالات متحده را مسدود کرد، به هر دو کشور آسیب اقتصادی وارد کرد و یک بحران سیاسی برای ترودو ایجاد کرد، نماینده آخرین سنگر جنبش بود.

این اعتراضات شهرت کانادا را برای مدنیت و پیروی از قوانین متزلزل کرده است و الهام بخش کاروان های مشابه در فرانسه، نیوزلند و هلند شده است.

نخست وزیر جاستین ترودو در پارلمان، نه چندان دور از جایی که بیش از 300 کامیون پارک شده بودند، گفت: «زمان آن فرا رسیده است که این فعالیت های غیرقانونی و خطرناک متوقف شود».

او گفت: “آنها تهدیدی برای اقتصاد ما و روابط ما با شرکای تجاری هستند.” “آنها تهدیدی برای امنیت عمومی هستند.”

رئیس موقت گفت که پلیس اتاوا شروع به قفل کردن بخش وسیعی از منطقه مرکز شهر کرد و تنها به افرادی که در آنجا زندگی یا کار می کنند پس از عبور از یکی از بیش از 100 ایست بازرسی اجازه ورود می دهد.

پلیس به ویژه نگران کودکان در میان معترضان بود. بل گفت که پلیس با آژانس‌های حمایت از کودکان کار می‌کند تا مشخص کند که چگونه می‌تواند به‌طور ایمن بچه‌ها را قبل از ورود مقامات خارج کند.

در اوایل این هفته، نخست وزیر به قانون اضطراری کانادا استناد کرد و به مقامات مجری قانون اجازه داد تا محاصره ها را غیرقانونی اعلام کنند، کامیون ها را بکسل کنند، رانندگان را دستگیر کنند، گواهینامه آنها را تعلیق کنند و سایر اقدامات را انجام دهند.

روز پنجشنبه، ترودو و برخی از وزرای ارشد او به نوبت به معترضان هشدار دادند که آنها را ترک کنند، در اقدامی آشکار از سوی دولت برای جلوگیری از درگیری، یا حداقل نشان می‌دهد که برای اجتناب از درگیری، مایل بیشتری را طی کرده است.

کریستیا فریلند معاون نخست وزیر گفت که دولت در صورت تهدید، حساب های کامیون داران را مسدود کرد. “دارد رخ می دهد. من اعداد را جلوی خودم دارم.» او گفت.

پلیس اتاوا نیز برای دومین روز متوالی اعلامیه هایی را پخش کرد که از کامیون داران خواست تا به محاصره پایان دهند، و همچنین به طور مفید اعلامیه هایی را روی وسایل نقلیه قرار داد که به مالکان اطلاع می داد در صورت یدک شدن کامیون های خود را چگونه و از کجا تحویل بگیرند.

این اشغال خشم بسیاری از ساکنان اتاوا را برانگیخته است.

ما شاهد ارعاب، آزار و تهدید مردم بوده ایم. ما ساختمان های آپارتمانی را دیده ایم که زنجیر شده اند. ما شاهد آتش سوزی در راهروها بوده ایم. مارکو مندسینو، وزیر ایمنی عمومی کانادا، گفت که ساکنان وحشت زده شده اند.

تظاهرات تظاهرکنندگان در کامیون‌ها، تراکتورها و موتورخانه‌ها در ابتدا بر نیاز کانادا به واکسن برای کامیون‌دارانی که وارد این کشور می‌شدند متمرکز بود، اما به زودی به یک حمله گسترده‌تر به اقدامات احتیاطی COVID-19 و دولت ترودو تبدیل شد.

بزرگترین و مخرب ترین محاصره در مرز در پل سفیر بین ویندزور، انتاریو و دیترویت رخ داد. قبل از دستگیری ده ها معترض توسط مقامات در آخر هفته گذشته و رفع محاصره، جریان قطعات خودرو بین دو کشور مختل شد و صنعت مجبور به کاهش تولید شد.

محاصره نهایی، در منیتوبا، در روز چهارشنبه به طور مسالمت آمیز پایان یافت.

این جنبش از جانب افراط گرایان راست و کهنه سربازان، که برخی از آنها مسلح بودند، حمایت شده است – یکی از دلایلی که مقامات در اقدام علیه آنها تردید داشتند.

شخصیت‌های فاکس نیوز و محافظه‌کاران آمریکایی مانند دونالد ترامپ به اعتراضات اعتراضی نشان داده‌اند. ترودو روز پنجشنبه شکایت کرد که “تقریباً نیمی از بودجه برای موانع اینجا از ایالات متحده تامین می شود.”

برخی از کارشناسان امنیتی گفتند که متفرق کردن تظاهرات در اتاوا می‌تواند دشوار و خطرناک باشد و احتمال خشونت وجود دارد، و پاسخ شدید اجرای قانون می‌تواند به عنوان تبلیغات توسط افراط‌گرایان ضد دولتی مورد استفاده قرار گیرد.

کامیون ها شانه به شانه در مرکز شهر پارک شده بودند، برخی از آنها لاستیک ها را درآورده بودند تا مانع از یدک کشی شوند.

دیوید کارتر، استاد دانشکده عدالت جنایی دانشگاه ایالتی میشیگان و افسر پلیس سابق، گفت: «در واقع کتاب بازی وجود ندارد. می‌دانم که روسای پلیس در ایالات متحده به این موضوع نگاه می‌کنند و در حال توسعه طرح‌های استراتژیک و مشارکت برای مدیریت اعتراضی مانند این هستند، اگر در شهرهایشان رخ دهد.»

حضور بچه ها هم برنامه ریزی را پیچیده می کرد. بیل بلر، وزیر آمادگی اضطراری کانادا، در حالی که به نظر می رسید یک مسابقه نزدیک است، گفت: «برای کسانی که با خود بچه دارند، اینجا جایی برای کودکان نیست. فوراً آنها را به خانه ببرید.»