“مثل جهنم”: نقاشی های هنری مور از کار معدنچیان زغال سنگ در زمان جنگ در نمایش | هنری مور

او یکی از بزرگ‌ترین مجسمه‌سازان بریتانیایی است که به‌خاطر بازنمایی‌های مدرنیستی‌اش از فرم زنانه شناخته می‌شود. اما هنری مور یک جنبه تاریک کمتر شناخته شده داشت: نقاشی هایی از معدنچیان زغال سنگ که از یک هفته گذراندن در تاریکی گودال یورکشایر در زمستان زمان جنگ 1941-1942 ساخته شده است.

آنها کارهای خطرناک و خطرناکی را به تصویر می کشند که روزانه توسط صدها هزار معدنچی انجام می شود که سهمی حیاتی در تلاش جنگ دارند. مور شرایط 1400 فوتی زیر زمین را «مثل جهنم» توصیف کرد.

هشتاد سال پس از تکمیل طراحی های او برای کمیته مشورتی هنرمندان جنگ (WAAC)، بیش از 100 طرح و کار تمام شده برای اولین بار در نمایشگاهی در موزه + گالری سنت آلبانز گرد هم آمده است. کتابی با عنوان «طراحی در تاریکی: کمیسیون ذغال‌سازی هنری مور» توسط مورخ هنر کریس اوون منتشر شده است.

مور یکی از هشت فرزندی بود که پدرش به عنوان معدنچی در کولی ویلدیل در کسلفورد، یورکشایر غربی کار می کرد. در ژانویه 1942، پس از 20 سال اقامت در لندن، مور به گودال بازگشت و یک هفته را در زیر زمین گذراند و طرح‌های سریعی از معدن‌چیان در محل کار را ساخت، که بعداً نقاشی‌های تمام‌شده را از آن‌ها خلق کرد.

«مور در یک جامعه معدنی فشرده و با گرایش سوسیالیستی بزرگ شد. پدرش یکی از مقامات اتحادیه معدنچیان جنینی بود و در اعتصاب 18 ماهه زمانی که مور کودک بود نقش داشت. بنابراین این کمیسیون برای هنری مور شخصی بود.

اما زمانی که برای کشیدن نقاشی‌ها از گودال پایین رفت، در دهه 1930 در محیط بی‌نظیر Hampstead غوطه ور شده بود. بازگشت باید تجربه عجیبی بوده باشد.»

WAAC، یک سازمان دولتی به سرپرستی مورخ هنر سر کنت کلارک، تعدادی از هنرمندان را چه در جبهه داخلی و چه با نیروهای خارج از کشور مأمور کرد. استنلی اسپنسر کشتی سازان را در کلاید برای WAAC نقاشی کرد. گراهام ساترلند کارگران معادن قلع کورنیش را ضبط کرد.

مور قبلاً به خاطر طرح‌هایش از افرادی که در ایستگاه‌های متروی لندن از رعد و برق پناه می‌بردند، تا زمانی که به خانه خود به کسلفورد رفت، شهرت پیدا کرده بود.

او حدود 90 طرح سریع را در دفترچه یادداشت خود ساخت. او به نحوه کار معدنچیان، ژست های آنها در حین بریدن روی زغال سنگ، نحوه زانو زدن یا دراز کشیدن به پهلو علاقه مند بود. اوون گفت: در آن زمان مکانیزاسیون بسیار کمی وجود داشت، استخراج معادن یک فرآیند کاملاً ابتدایی بود.

ما به راحتی می‌توانیم ترسیم سختی را دست کم بگیریم، وقتی تقریباً هیچ نوری وجود نداشت، فقط یک چراغ جلو وجود داشت. او می‌خواست تاریکی را نشان دهد و این هم از نظر فیزیکی و هم هنری چالش برانگیز بود.»

مور بعداً توضیح داد: «تاریکی غلیظی که می‌توانی لمس کنی، غوغای چرخان دستگاه برش زغال‌سنگ، پرتاب غبار سیاه به هوا… همه در گرمای خفه‌کننده. هیچ روز سخت‌تری در زندگی‌ام نداشتم.»

دفتر یادداشت گودال او که در نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است، طرح های اولیه او از روز معدنچیان را نشان می دهد. وان هل دادن زغال سنگ استخراج شده؛ خوردن و استراحت کردن. صف کشیدن قفس ها برای بازگرداندن آنها به سطح.

او طی چند ماه، 28 نقاشی تمام شده از طرح های خود خلق کرد. برخی از آن‌ها توسط WAAC در گالری ملی – که نقاشی‌های رنگ روغن آن برای جنگ به‌خوبی به انبار منتقل شده بودند – و سپس در نمایشگاه‌های سیار به نمایش گذاشته شدند. در پایان جنگ، WAAC آثاری را که سفارش داده بود در گالری‌ها و موزه‌های سراسر کشور توزیع کرد.

اوون گفت که نقاشی‌های زغال‌سنگ مور احتمالاً «در گذشته نادیده گرفته شده‌اند، و به عنوان انحرافی از آثار مجسمه‌سازی او دیده می‌شدند». اما او افزود: «آنها به زیبایی مشاهده می‌شوند، با انتقال‌های ظریف نور، دقیقاً حالات معدنچیان و فرم مردانه را به تصویر می‌کشند».

مور گفت که او هرگز «قبلاً با میل و رغبت چهره‌های مرد نکشیده بود». اما در Wheldale، او گفت: “من شخصیت مرد و ویژگی های فیگور را در عمل کشف کردم”.

اوون گفت: «این تنها زمانی بود که مور واقعا پیشینه خود را بررسی کرد. به نظر نمی رسد که او به پدرش نزدیک بوده باشد، اما مور با این معدنچیان همدردی زیادی داشت. او چیز زیادی در مورد افکار خصوصی خود نگفت، بنابراین ما فقط می دانیم که از نقاشی های او چه چیزی را می گیریم. اما فکر می‌کنم این سریال نشان می‌دهد که مور حتی به عنوان یک هنرمند ثروتمند و موفق، به اعتقادات سوسیالیستی پدرش ارزش می‌داد.»

• هنری مور: طراحی در تاریکی تا 16 آوریل در موزه + گالری سنت آلبانز رایگان است. نمایشگاه توسط دانشگاه هنر + فرهنگ هرتفوردشایر.