به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
جیگاهی اوقات در ورزش، تابلوی امتیازات به یک مسئله جانبی تبدیل می شود. برای همه ساکنان پاریس در شنبه شب، به ویژه کسانی که از سراسر کانال مانش هستند، چیزی که واقعاً در ذهن باقی میماند، حال و هوای فوقالعاده پس از مسابقه هیجان واقعی گالی است. از آنجایی که هواداران سرخوش فرانسه گرند اسلم شایسته تیمشان را جشن گرفتند، تصور نکردن لحظات شامپاین بیشتر در پیش رو سخت بود.
وسوسه انگیز هم بود مات کردن برای آنچه در انتظار میزبانی فرانسه جام جهانی سال آینده است. خیره شدن به آینده هرگز یک علم دقیق نیست اما بلوز به نظر می رسد تعداد قابل توجهی از پایه های تحت پوشش دارد. یک تیم جوان، با استعدادهای کمیاب مانند ویریمی واکاتاوا، چارلز اولیوون، متیو جالیبرت و تدی توماس که فقط برای تشکیل تیم گسترده تر تلاش می کنند، پتانسیل دستیابی به چیزهای ویژه را دارد و کل کشور با افتخار پشت سر آنها متحد می شود.
Formidable یک کلمه برای آن است، به خصوص با استاد وارداتی شان، شان ادواردز، تا همه را در زمین نگه دارد. آیا می دانستید که ادواردز در 15 سال گذشته بیشتر از مجموع انگلیس، اسکاتلند، ایرلند و ایتالیا برنده گرند اسلم شده است؟ این واقعیت ناخوشایند دیگری برای بزرگان اتحادیه فوتبال راگبی است که در هنگام جمع کردن بقایای ولرم یک کمپین دلخراش دیگر تحت رهبری ادی جونز، به آن فکر کنند.
اینکه بگوییم انگلیس در مسیر ناکجاآبادی قرار دارد و جونز مسئول آن است، صرفاً بیان مجدد چیزهای بدیهی است. اصرار بر خلاف آن به همان اندازه که خود جونز به نظر می رسد سرسختانه در انکار کردن است. او روز یکشنبه تاکید کرد: “من هرگز به اندازه این تیم هیجان زده نبودم.” “من فکر می کنم ما در یک وضعیت واقعا مثبت هستیم.” به نظر می رسد تنها افرادی که هنوز این کود کم عیار و خود را می خرند، برخی از افراد رده بالا در RFU هستند که قضاوت خود آنها اکنون تحت بررسی است.
از آنجا که، با وجود تمام تلاشهای جونز برای منحرف کردن کاستیهای انگلستان به نفر سوم و نگاه کردن به تور سه آزمایشی این جولای به استرالیا، واقعیت کاملاً متفاوت است. آیا انگلیس از زمانی که در ایرلند باخت تا جایگاه پنجم جدول پایانی سال گذشته را تثبیت کند، به طرز محسوسی پیش رفته است؟ خیر. در برخی از زمینه های مهم، آنها به طور قابل توجهی پسرفت کرده اند، به ویژه از نظر اعتمادی که در میان حامیان طولانی مدت خود ایجاد می کنند.
تابلوهای پیام آنلاین مطمئناً به نظر می رسد که پروژه جونز را گرد آورده اند و دلیل خوبی هم دارند. آیا لگد زدن به توپ به سمت آسمان و دویدن قاطعانه به دنبال آن واقعا بهترین چیزی است که انگلیس می تواند در هفتمین سال هدایتش به دست آورد؟ انگلیس در مارس گذشته در Twickenham فرانسه را شکست داد و در نوامبر آفریقای جنوبی را شکست داد. در این شش کشور، آنها کمترین تعداد تلاش خود را از سال 2013 به ثمر رسانده اند.
در حقیقت، فرانسه شنبه شب 40 امتیاز کسب می کرد، اگر حداقل سه موقعیت گلزنی واضح را از دست نمی داد. شاید اعصاب بود اما بیشتر شبیه هیجان بیش از حد بود. بلوز میدانستند که انگلیس روی نان تست فرانسوی دارند و با وجود چند توپ رها شده، بهطور قابلتوجهی تیمی با مربی بهتر به نظر میرسند. در دقیقه 61، زمانی که Antoine Dupont بزرگ توانست سومین تلاش سرنوشت ساز تیمش را به ثمر برساند، حتی کوچکترین اشاره ای به باخت فرانسه وجود نداشت.
ممکن است چند انگلیسی مجروح کمک کرده باشند؟ البته. اما این بازیکنان نیستند که باید در اینجا تحت نظر باشند. چگونه میخواهند اجراهای منسجم و منسجمی تولید کنند، در حالی که این ویژگیها اغلب در انتخاب وجود ندارند؟ چرا انگلیس زمانی که جلوتر بود مارکوس اسمیت را در اسکاتلند عقب کشید؟ این روزها هویت راگبی انگلیسی دقیقاً چیست؟ و آیا کسی در بالای Twickenham وجود دارد که حاضر باشد بپذیرد که حمایت از جونز برای یک دوره دیگر جام جهانی یک نقطه ضربدری بود که به نتیجه نمی رسید؟

همانطور که اوضاع پیش میآید تنها زمینههایی که RFU در حال حاضر در جهان پیشتاز است، متوسط بودن و بهانههای نیمه تمام است. به نظر میرسد جونز به طور فزایندهای با مردم انگلیسی همدلی کمی دارد، فقط دانش مبهم در مورد استعدادها و عدم آگاهی از اینکه شش ملت از نظر ادراک چقدر اهمیت دارند. وقتی حتی ایتالیا از مسابقات قهرمانی با منحنی صعودی بیشتری نسبت به انگلیس خارج می شود، واقعاً زمان آن رسیده است که سهام مناسبی را انجام دهیم. RFU استرالیایی پرحرف را استخدام نکرد تا «میانگین» را در Dame Edna Everage قرار دهد.
کل ساختمان به شدت به مجموعه ای از چشم های تازه نیاز دارد که قادر به دیدن نه تنها هلال، بلکه کل ماه باشد. اگر سلسله مراتب تویکنهام نتواند ادواردز یا اندی فارل را استخدام کند و دیگر گزینههای طولانیمدت در دسترس نباشد، میتوانند بسیار بدتر از پرواز در وارن گاتلند – رد آدیر با لباس ورزشی رز قرمز – انجام دهند تا کمی خرد حکیم را در وضعیت مخمصه خود به کار ببرند. گاتلند در حال حاضر بسیاری از بازیکنان برجسته انگلیس را از تورهای شیرهای بریتانیا و ایرلند به خوبی میشناسد و با مربیگری Wasps در دوران اوج گرفتن جام، نمیتواند در قلمروی کاملاً بیگانه با چتر پرواز کند.
این یک تغییر سازمانی پرهزینه خواهد بود، اما جایگزین چیست؟ برای سربازی با یک سرمربی که از نیمه نهایی جام جهانی 2019 تقریباً ایمان همه را به بازی انگلیس از دست داده است؟ اگر بنشینید و تماشا کنید که فرانسه و ایرلند هر چه قوی تر و متحدتر می شوند در حالی که غوغاها از غرفه های تویکنهام می بارد؟ هیچ کاری انجام ندادن دیگر گزینه مناسبی به نظر نمی رسد.
شکست: ثبت نام کنید و ایمیل هفتگی اتحادیه راگبی ما را دریافت کنید.
با این سرعت، حتی استرالیا که تحت رهبری دیو رنی دوباره جمع شده است، دوست دارد هر نسخه ای از “نیو انگلند” را در تابستان امسال شکست دهد. همیشه با این فرض که جونز هنوز برای Last Night of the Poms در جای خود است. رنسانس فرانسه علاوه بر درخشان بودن برای بازی جهانی، ممکن است نیاز به راگبی انگلیسی داشته باشد تا سر خود را از روی شن و ماسه بردارید.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.