در حالی که کمبود مواد غذایی در شانگهای بسته شده بود، هدیه دو هویج و یک سیب زمینی تجملات خالص بود | جنیفر پاک

Oدر روز 32 قرنطینه شانگهای امسال، به نوعی موفق شدم میوه را به صورت عمده بخرم. با یکی از دوستانم مقداری انگور و کیوی به اشتراک گذاشتم. او اصرار کرد که در ازای ذخیره‌ی کم‌شدن مواد غذایی‌اش چیزی بگیرم. بنابراین من یک سیب زمینی که جوانه زده بود و دو هویج کمی چروک شده برداشتم. چه آرامشی.

دولت شانگهای به طور موثر مرزهای این شهر را در طول قرنطینه در آوریل و می بست. تهیه اقلام اولیه سخت بود. مغازه ها بسته بودند. رانندگان تحویل کالا کمبود داشتند. ناگهان، 25 میلیون نفر از ما مجبور شدیم برای تغذیه به ترکیبی از برنامه های خواربارفروشی، کمک های دولتی، گروه های خرید عمده و کانال های زیرزمینی اعتماد کنیم.

برنامه‌های خواربارفروشی معمولاً مفید هستند، اما به دلیل تقاضای زیاد در طول قرنطینه، من و دوست پسرم مجبور شدیم در سحر از خواب بیدار شویم تا سبدهای مجازی خود را پر از غذا کنیم و منتظر بمانیم تا برنامه خواربارفروشی شروع به سفارش‌گیری کند. برخی از برنامه ها از ساعت 6 صبح شروع می شدند و ما با عصبانیت روی دکمه پرداخت کلیک می کردیم. اما ما به ندرت شانس داشتیم، زیرا اکثر نقاط تحویل تا ساعت 6.01 صبح انجام می شد. ما بعد از هفته اول از آنها صرف نظر کردیم.

دولت های منطقه نیز تدارکات را توزیع کردند. منطقه من از نظر جزوات جزو بهترین ها بود. یک بار جعبه ای پر از گوشت و سبزیجات تازه و پخته به دست آوردیم. یک بار دیگر یک سوسیس از قبل پخته گرفتیم. فقط دو جزوه ما شامل سیب زمینی و هویج بود.

اکثر ما در شانگهای برای سازماندهی خرید عمده به همسایگان خود تکیه می کردیم. هر ترکیب یک رهبر تیم را انتخاب می کند که تامین کنندگان را پیدا کند. سپس آنها باید افراد کافی را جمع آوری کنند تا حداقل سطح سفارش را برای تحویل محصولات بدست آورند.

از آنجایی که مجتمع من کوچک بود و اکثر ساکنان آن سالخورده بودند، پیشنهادات خرید عمده ما اساسی بود. ما شیر و نان های گوشت خوک بخار پز داشتیم و یک بار مجبور شدم 60 تخم مرغ را یکجا بخرم. بدون فضای زیادی در یخچال، برخی از آن تخم مرغ ها ترشی شدند.

دوستانی که در مجتمع‌های بزرگ‌تر با هزاران ساکن زندگی می‌کنند می‌توانند چیزکیک سوخته باسک، گوشت گاو واگیو و KFC بخرند. در کنار هم یک مبادله کوچک انجام دادم. روغن آشپزی همسایه ای برای تهیه سس مایونز تمام شد. من مقداری از او را در ازای یک لاته بسیار مورد نیاز او را مبادله کردم.

تصمیمات مربوط به وعده های غذایی عموماً بر اساس آنچه که در آینده بد می شود تعیین می شود. اما برنامه ریزی یک غذا به صبر نیاز داشت. وقتی یکی از دوستان گفت که قصابی در نزدیکی او بازگشایی شده است، من یک قسمت کوچک گوشت گاو و سینه گاو خریدم. نمی‌دانستم بعداً کی گوشت را می‌بینم، بنابراین آن را خورش درست کردم. من گوشت را در فریزر گذاشتم تا زمانی که بتوانم ادویه و مکعب تهیه کنم که دو هفته دیگر طول کشید.

سبزیجات تبدیل به یک کالای لوکس شده بود. حتی یک میم در میان گروه‌های وی چت من در گردش بود که هویج و کدو سبز پیچیده شده در یک روبان ابریشمی با علامت Chanel را نشان می‌داد. دوستان من که قبلاً عکس‌هایی از رستوران‌های ستاره‌دار میشلین ارسال می‌کردند، مقاله‌هایی در مورد اینکه آیا سیب‌زمینی‌های جوانه زده برای خوردن بی‌خطر هستند یا خیر، ارسال می‌کردند.

تاکتیک های به کار گرفته شده در طول بیش از 61 روز قرنطینه شانگهای، از جمله قطع مواد غذایی و مسدود کردن درهای ساختمان، از آن زمان در سراسر چین تکرار شده است. در ارومچی، سین کیانگ، که بیش از 100 روز در قرنطینه بود، در 24 نوامبر یک آپارتمان مرگبار آتش سوزی رخ داد. مردم محلی محدودیت‌های کووید برای جلوگیری از فرار قربانیان را عامل این فاجعه می‌دانند که مقامات ارومچی آن را رد می‌کنند.

مردم چین در ابتدا به خیابان ها رفتند تا برای قربانیان آتش سوزی بیداری کنند، اما این به زودی به خشم علیه دولت چین و رویکرد آن در برابر کووید صفر تبدیل شد. اعتراضات در سراسر کشور آغاز شد و بسیاری از شهرهای آسیب دیده با کاهش برخی محدودیت ها پاسخ دادند. با این حال، این به کنترل عظیم دولت بر اساسی ترین تصمیمات در زندگی روزمره به نام پیشگیری از کووید، از جمله اینکه چه زمانی و آیا مردم می توانند شکم خود را پر کنند، نمی پردازد.

• جنیفر پاک خبرنگار چین برای Marketplace، یک برنامه رادیویی است که توسط رسانه عمومی آمریکایی پخش می شود