آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار بین المللی پایگاه خبری آبان نیوز ،
در سال 1890، در زیر پوشش تاریکی، دو شکارچی سر از دروازه ای بالا رفتند و به قبرستانی در اینیشبوفین، جزیره ای دورافتاده شهرستان گالوی در ساحل اقیانوس اطلس ایرلند، خزیدند. در خرابه های یک صومعه قرون وسطایی ده ها جمجمه پیدا کردند. آنها 13 نفر را انتخاب کردند.
آلفرد هادون بعداً در دفتر خاطرات خود نوشت: “وقتی ساحل صاف شد، غنایم را در گونی گذاشتیم و با احتیاط به جاده برگشتیم.” او و همدستش، اندرو دیکسون، جمجمه‌ها را قاچاقی به یک قایق بردند و با کشتی دور شدند.
به مدت 132 سال، این غارت در بخش آناتومی کالج ترینیتی دوبلین – نمونه‌هایی به نام علم و نظریه‌ای که مدت‌ها بی‌اعتبار بود مبنی بر اینکه جزیره‌نشینان بومیان ایرلند بودند، وجود داشت.
برای مردم اینیشبوفین، برداشتن جمجمه ها نقض دوران استعمار بود که دو قرن بعد هنوز نیش می زند. آنها اجداد ما هستند، باید به آنها اجازه داد تا در آرامش استراحت کنند. آنها سزاوار احترام هستند.
کوین گفت: “جمجمه ها دزدیده شده اند، و یک همدستی وجود دارد که آنها را به سرقت برده است.” من نمی‌بینم که ترینیتی از این چاه بیرون بیاید، اگر آنها را پس ندهند.» او تقریباً از تمام 170 ساکن جزیره امضاهایی را جمع آوری کرده است که خواستار بازگرداندن جمجمه ها هستند.
کمپین ممکن است در آستانه موفقیت باشد. در 14 دسامبر، هیئت مدیره کالج ترینیتی قرار است بازگرداندن بقایای بقایای آن را به Inishbofin بررسی کند – تصمیمی که می تواند سابقه ای برای سایر بقایای انسانی و مصنوعات موجود در دانشگاه ایجاد کند.
تصمیم هیئت مدیره روند رسمی جدیدی را برای بررسی میراث تاریخی دانشگاه از زمان تاسیس این موسسه در سال 1592 آزمایش خواهد کرد – میراثی که شامل حمله به مقبره ها، برده داری و نژادپرستی است. موضوع بعدی که در ژانویه مورد بررسی قرار می گیرد، این است که آیا نام کتابخانه ای به نام جورج برکلی، فیلسوف قرن هجدهم که برده داشت، تغییر یابد یا خیر.
Eoin O’Sullivan، پروفسور و رئیس ارشد که سرپرستی گروه کاری بررسی میراث ترینیتی را بر عهده دارد، گفت: «امیدوارم این روش برای مسائل دیگر کارساز باشد. او گفت که ممکن است مجسمه ها، پرتره ها، مجموعه ها و نام سالن های سخنرانی و جوایز دانشگاهی مورد بررسی قرار گیرند. اگر نه، شگفت زده خواهم شد. ما 430 سال اینجا هستیم.»
پگی ویل، انسان شناس و متصدی دانشگاه نیویورک، گفت: سرنوشت جمجمه ها بخشی از یک محاسبه جهانی است که موسسات را برای بازگرداندن بقایای انسانی به دست آمده تحت پوشش دانشگاهی تحت فشار قرار می دهد. او گفت که تصمیم ترینیتی فراتر از ایرلند طنین انداز خواهد شد. «وزن خواهد داشت. هر چه موسسات بیشتری به موج افرادی بپیوندند که می خواهند کار درست را انجام دهند، بهتر است. آنها می توانند یک سابقه ایجاد کنند.»
Vail بخشی از کمپین Inishbofin است. اجداد او از جزیره آمده بودند. پدربزرگ بزرگ او از جمله کسانی بود که در سال 1892، دو سال پس از برداشتن جمجمه های صومعه، توسط محققان بازدیدکننده سرشان اندازه گیری شد. واله گفت: “سرقت فوق العاده فاحش بود.” “هر جمجمه، هر قطعه نشان دهنده یک شخص است.” ویل در حال ساخت مستندی درباره این موضوع است.
در اواخر قرن نوزدهم این باور وجود داشت که جمجمه شناسی – مطالعه جمجمه – می تواند هوش و رشد نژادهای مختلف را روشن کند. جزیره نشینان ساحل غربی ایرلند به دلیل این نظریه که آنها از نژادی بومی هستند که توسط آنگلوساکسون ها و سایر افراد خارجی رقیق نشده بودند، مورد توجه ویژه بودند.
هادون، مردم شناس و قوم شناس بریتانیایی، و دیکسون، دانشجوی پزشکی ایرلندی، ظاهراً به عنوان بخشی از یک بررسی ماهیگیری در سال 1890 به اینیشبوفین سفر کردند. هادون در دفتر خاطرات خود ماموریت مخفیانه آنها را به ویرانه های صومعه سنت کولمن با لحنی هولناک توصیف کرد. آن دو به خدمه قایق خود گفتند که گونی جمجمه های چند صد ساله در آن وجود دارد معجونمهتابی ایرلندی.
به گفته سیاران والش، محقق و متصدی مستقلی که «مجموعه هادون و دیکسون» را در دانشگاه اولد مطالعه کرده است، در نهایت 20 جمجمه را به ترینیتی تحویل دادند – 13 جمجمه از اینیشبوفین و بقیه از جزایر آران و خلیج سنت فینیان در شهرستان کری. موزه آناتومی
والش، که بخشی از کمپین ترینیتی برای بازگرداندن جمجمه‌ها است، گفت: جمجمه‌های اینیشبوفین متعلق به اهل محله معمولی بودند که برای نگهداری در صومعه نگهداری می‌شدند، که در آن زمان رایج بود. این مجموعه آنقدر غیراخلاقی است که هرگز نمی توانند آن را در معرض دید عموم قرار دهند.
استاد ترینیتی، لیندا دویل، گفت که پرداختن به گذشته دانشگاه یک فرآیند یادگیری خواهد بود که توسط ارائه‌های مبتنی بر شواهد هدایت می‌شود. “هدف روشن کردن این مسائل پیچیده میراث است، نه گرما.”
کوین، که موزه میراث اینیشبوفین را اداره می کند، فکر می کند که این بحث شایستگی داغی دارد. من شخصاً فقط برای روشن کردن این آتش سوزی آتش روشن می کنم تا آنها احساس کنند جایی برای رفتن ندارند جز اینکه جمجمه ها را برگردانند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار روز ایران و جهان آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
