ریچموند آخرین مجسمه کنفدراسیون متعلق به شهر را پس از دو سال پاکسازی برداشت | جنگ داخلی آمریکا

شهر ریچموند، پایتخت کنفدراسیون در بیشتر جنگ های داخلی، آخرین مجسمه کنفدراسیون متعلق به شهر خود را روز دوشنبه، بیش از دو سال پس از پاکسازی خود از آنچه که بسیاری آن را نمادهای دردناک سرکوب نژادی می دانستند، برداشت.

تنها چند دقیقه طول کشید تا مجسمه ژنرال AP Hill از پایه آن آزاد شود، قبل از اینکه یک جرثقیل با استفاده از تسمه های زرد رنگ که زیر بازوهای مجسمه حلقه شده بود، آن را روی تختی از لاستیک روی یک کامیون تخت بلند کرد. پس از برداشتن مجسمه، خدمه دست به کار برداشتن پایه شدند.

چندین ده نفر از جمله همسایگان، برخی از نوادگان غیرمستقیم هیل و حامیان و مخالفان حذف، در چهارراه بسته ایستاده بودند و کار خدمه را تماشا می کردند.

ریچموند سایر بناهای یادبود کنفدراسیون خود را در بحبوحه اعتراضات عدالت نژادی که پس از قتل جورج فلوید در سال 2020 انجام شد، حذف کرد. اما تلاش ها برای برداشتن مجسمه هیل که در وسط یک تقاطع شلوغ نزدیک یک مدرسه قرار داشت، پیچیده تر بود زیرا اجساد ژنرال در زیر خاک دفن شده بود. حدود 25 سال پس از مرگ او در پایان جنگ داخلی.

بسیاری از مجسمه‌های کنفدراسیون در ویرجینیا، دهه‌ها پس از جنگ داخلی، در دوران جیم کرو، زمانی که ایالت‌ها قوانین جدید جداسازی را وضع کردند و در جریان جنبش «آسیب گمشده»، زمانی که مورخان و دیگران تلاش کردند شورش جنوب را به عنوان مبارزه ای برای دفاع از ایالت‌ها به تصویر بکشند، ساخته شدند. حقوق، نه برده داری.

برخی از ادای احترام کنفدراسیون در ریچموند باقی مانده اند، اما آنها در زمین ایالتی هستند، از جمله در میدان کنگره در اطراف ساختمان کنگره ایالت ویرجینیا.

بر اساس جدول زمانی ارائه شده در اسناد دادگاه در جریان نبرد حقوقی بر سر حذف، امبروز پاول هیل چند روز قبل از پایان جنگ در سال 1865 درگذشت.

بر اساس درخواست شهر برای انتقال جسد، اجساد او در یک قبرستان خانوادگی در شهرستان چسترفیلد دفن شد. بقایای بقایای آن در سال 1867 به قبرستان هالیوود در ریچموند منتقل شدند، جایی که تا سال 1891 باقی ماندند، تا اینکه در سال بعد به محلی که این بنای تاریخی در آنجا رونمایی شد منتقل شدند.

وکلای نوادگان غیرمستقیم هیل توافق کردند که بقایای او به قبرستانی در کالپپر، نزدیک محل تولد هیل منتقل شود. جان هیل، یکی از نوادگان هیل که هشت ساعت از خانه خود در اوهایو برای تماشای برداشتن مجسمه رانندگی کرد، گفت: اما شاکیان خواستار انتقال مالکیت به آنها به امید انتقال مجسمه به میدان جنگ یا مکان دیگری بودند.

جان، 33 ساله، گفت که او پسر عموی دور هیل و نزدیکترین نواده غیرمستقیم زنده او است. او گفت که خانواده این مجسمه را سنگ قبر هیل می دانند و می خواهند مجسمه و بقایای هیل در کنار هم بمانند.

«این سنگ قبر اوست. من فقط احساس می کنم سنگ قبر هر کس دیگری با نام خانوادگی آنها روی آن است، شما نمی خواهید آن را پایین بیاورید.» او گفت.

هیل گفت که با حذف تمام مجسمه های کنفدراسیون متعلق به ریچموند مخالف است زیرا آنها را بخشی از تاریخ می داند. او همچنین گفت که اگرچه بسیاری از مجسمه ها به عنوان نماد برده داری و ظلم دیده می شوند، جد او برده ای نداشت. تمام اسناد سرشماری او نشان می دهد که او هرگز برده ای نداشته و به برده داری اعتقادی نداشته است.

در ماه اکتبر، یک قاضی حکم داد که مقامات شهر و نه فرزندان، تصمیم خواهند گرفت که مجسمه بعدی کجا قرار گیرد.

مقامات شهر گفتند که مجسمه حذف شده در مکانی نامعلوم ذخیره می شود و بعداً به موزه تاریخ سیاه و مرکز فرهنگی ویرجینیا داده می شود. جان هیل اشاره کرد که نوادگان هیل به مبارزه با این طرح در دادگاه ادامه خواهند داد.

برداشتن مجسمه تپه نشان دهنده حدود دوازده مجسمه کنفدراسیون متعلق به شهر است که برداشته شده اند. لوار استونی، شهردار، گفت: «ریچموند بیش از هر شهر دیگری در ایالات متحده آمریکا بناهای یادبود کنفدراسیون داشت و ما پایتخت سابق کنفدراسیون بودیم. و بنابراین این فقط دو سال کار نبود، این یک صد سال کار دشوار بود.

استونی گفت: “من به شهرم افتخار می کنم.” ما کاری را انجام داده‌ایم که بسیاری از جوامع با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند، و فکر می‌کنم تعداد زیادی از مردم آماده هستند ورق را برگردانند.»

آماندا لینچ برای تماشای پایین آمدن مجسمه پس از رها کردن بچه هایش در مدرسه ایستاد. دختر او، آوا هالووی، یکی از دو بالرین نوجوان سیاه‌پوست بود که عکس‌شان در حال رقصیدن روی مجسمه ژنرال رابرت لی لی متعلق به دولت کنفدراسیون در ریچموند با مشت‌هایشان برافراشته در هوا، در جریان اعتراض‌های عدالت نژادی در سال 2020 در رسانه‌های اجتماعی شور و هیجانی ایجاد کرد. مجسمه در سپتامبر 2022 برداشته شد.

لینچ گفت: «بسیاری از بافت ریچموند با تکه‌هایی از جنگ داخلی، برده‌داری و نژادپرستی بافته شده است… حذف این فقط یک گام خوب به جلو، یک گام نمادین به جلو خواهد بود».