الکساندرا پلوسی در فیلمبرداری از مادرش، نانسی پلوسی، در 6 ژانویه

الکساندرا پلوسی، فیلمساز، 14 مستند ساخته است که هیچ کدام از آخرین مستند خود صمیمی، پرزحمت و بی ثبات کننده نیست. موضوع مادرش نانسی پلوسی است.

پلوسی جوانتر، 52 ساله، از قبل از اینکه مادرش نماینده دموکرات کنگره شود، از خانواده خود در سانفرانسیسکو فیلمبرداری کرده است و صعود او (دوبار) به عنوان رئیس مجلس، همراه با بسیاری از لحظات سیاسی دیگر را به تصویر کشیده است. دخترش که کوچکترین فرزند از پنج فرزندش است، گفت: “او خانواده را به همه چیز دعوت می کند – هر ایالت اتحادیه، هر بار که سوگند یاد می کند.”

او همچنین شاهد بوده است که مادرش که اکنون 82 ساله است، هدف انتقاد جناح راست قرار گرفته است. الکساندرا پلوسی گفت: “فاکس نیوز سال ها پیش نام خانوادگی من را به کلمه نفرین تبدیل کرد.”

او و یکی از پسرانش در 6 ژانویه 2021 در کاپیتول بودند، زیرا در بحبوحه حمله، سخنران از دفترش به مکانی امن منتقل شد. فیلمی که فیلمساز در آن روز گرفت، بعداً با کمیته مجلس نمایندگان در مورد بررسی وقایع به اشتراک گذاشته شد و این فیلم مستند “پلوسی در خانه” را که از روز سه شنبه از شبکه HBO پخش می شود، دراماتیک ارائه می دهد. این فیلم که از بیش از 800 ساعت فیلم جمع آوری شده در طول دهه ها تهیه شده است، نانسی پلوسی را که ماه گذشته اعلام کرد از سمت خود کناره گیری می کند، به عنوان یک سیاستمدار پرانرژی و سرسخت به تصویر می کشد.

مانند سایر مستندهای الکساندرا پلوسی، از جمله چندین مستند که رهبران جمهوری خواه و رای دهندگان ترامپ را دنبال می کردند، این مستند نیز به سبک واقعی فیلمبرداری شد و پلوسی تاکید کرد، در حال حاضر فقط از نقطه نظر او گفته شده است.

این فیلم تا حد زیادی قبل از حمله خانگی به پل پلوسی، پدر الکساندرا در اکتبر تمام شده است، که به گفته او، او را مارپیچ کرده است. در روز شکرگزاری، مادرش کشیشی را برای برگزاری مراسم دعا در خانه آورد. الکساندرا گفت: «هر یک از خانواده‌ام واقعاً احساس می‌کردند که کشیش به بهبودی آنها کمک می‌کند. “اما من از پنجره به بیرون نگاه می کردم [security officers] با تفنگ‌های بزرگ‌شان، و من فقط دعا می‌کردم که حالا که او دیگر سخنران نیست، نخواهند رفت.»

یک بعدازظهر در حالی که او برای شرکت در یک شام ایالتی از خانه اش در نیویورک به واشنگتن می رفت، صحبت کردیم. مادرش، که نام مستعار خانواده اش میمی است، قبلاً برای ارائه مشاوره مد تماس گرفته بود – گویی دخترش به شوخی گفت، او به اندازه کافی در بشقابش نیست. او هنوز باید مطمئن شود که من لباس مناسبی می پوشم“

الکساندرا که مادرش را نیز با نام کامل صدا می‌زند، گفت: «او مثل یک آدم نقره‌ای است و من یک آدم ابری تاریک هستم». در اینجا گزیده هایی از گفتگوی ما ویرایش شده است.

حال پدرت چطوره؟

او هر روز بهتر می شود. اما نمی‌دانم چگونه از تمام اتفاقاتی که پس از حمله رخ داد، خلاص می‌شوید. صدمه دیدن یک چیز است، اما می دانید که تبدیل شدن به مهره برای خودشیفتگانی در توییتر که به دنبال کلیک هستند و تئوری های توطئه را درباره او منتشر می کنند – فکر می کنم این احتمالاً برای مدتی آسیب خواهد دید. این ایده که بزرگ‌هایی مانند فرماندار ویرجینیا و اعضای کنگره به هزینه او شوخی می‌کردند، اینکه مردم از او به عنوان یک فوتبال سیاسی استفاده می‌کردند، یک مرد 82 ساله در خانه خودش مورد حمله قرار گرفت و بیهوش شد. حوضچه ای از خون خودش – این چیزی است که آسیب زا است. [The Virginia governor, Glenn Youngkin, later apologized.]

بسیاری از حرفه شما صحبت کردن با افرادی بوده است که از نظر سیاسی از خانواده شما جدا هستند. شما همیشه این موضوع را مطرح کرده اید که نقاط ارتباطی در آنجا وجود دارد. حالا چی فکر میکنی؟

حمله به پدرم واقعا ایمان من به انسانیت را از بین برد. من دوستان زیادی دارم که در 6 ژانویه در واشنگتن ظاهر شدند – من افرادی را می شناسم که آن روز به ساختمان کنگره یورش بردند. من هنوز حاضر نیستم آن را با آنها در آغوش بگیرم. من با پسر 16 ساله‌ام در کاپیتول بودم که مدام از من می‌پرسید، چرا این همه مردم از میمی متنفرند؟ جواب خوبی نداشتم چون سیاست او را دوست ندارند؟ بچه‌های من تلفن دارند، آنها می‌بینند که روزنامه‌ها درباره سوگند نگهبان می‌گویند که می‌خواهند نانسی پلوسی را از تیر چراغ آویزان کنند.

من هیچکس نیستم و اکنون باید امنیت داشته باشم، زیرا مردم کارهایی را که مادرم در زندگی عمومی انجام داده دوست ندارند.

در 6 ژانویه، هنگامی که شما را از طریق یک تونل به سمت پناهگاه می‌برند، به‌عنوان یک فیلمساز به اندازه کافی می‌دانید که از غلت زدن دست نکشید. اما چه چیزی در ذهن شما می گذشت؟

افسر پلیس کاپیتول پسرم را به عقب می راند، زیرا مطمئن نبود که آیا آنها [the rioters] می خواستند تونل را گاز بگیرند. یا اگر قرار بود با شارژ به سمت ما بیایند. یک وحشت واقعی وجود داشت: آیا ما فقط به دام خود می افتیم؟

به عنوان یک مستندساز، البته می‌خواستم پشت سر هم بگویم. اما وقتی آن شب به کاپیتول برگشتیم، متوجه شدم که خوب است که با مادرم رفتم زیرا دیدی [the destruction].

آیا قبل از آن بعد از ظهر نگران خشونت بودید؟

من بسیاری از این فیلم‌ها، سفرهای جاده‌ای از طریق آمریکا را ساخته‌ام، و با افراد شایسته زیادی ملاقات کرده‌ام. من در خانه آنها مانده ام، به باربیکیوهای آنها رفته ام. من هیچ وقت نمی ترسیدم. و من هرگز به این فکر نمی کردم [anyone was] آمد تا نانسی پلوسی را از تیر چراغ آویزان کند.

بچه هایم را آوردم؛ به نظرم درس مدنی خوبی برای آنها بود. همه در داخل روی اتفاقات روز متمرکز بودند. و پسرم مدام از پنجره بیرون را نگاه می کرد و می گفت، اگر آنها به کاپیتول حمله کنند چه می شود؟

من فقط نمی دانم چگونه به اینجا رسیدیم. من نمی دانم چگونه به این دموکراسی می گوییم. اگر این بهایی است که مردم برای کاندید شدن در پست دولتی باید بپردازند – چه کسی برای این کار ثبت نام می کند؟ تهدیدها متوقف نشده است.

از مادرت در سالن های کنگره و در خانه در حال شستن لباس ها در حین مکالمه با مایک پنس فیلم گرفتی. اما شما او را مجبور به انجام یک مصاحبه کامل نشسته ندارید. چرا که نه؟

نانسی پلوسی هرگز روی کاناپه نمی نشیند و به روی شما باز می شود. اگر می خواهید چیزی از او یاد بگیرید، فقط باید کارهای او را تماشا کنید. من کووید را صرف فیلمبرداری تلفنی از نانسی پلوسی کردم که فریاد می زد [former Treasury Secretary] استیو منوچین. او آن را فریاد نمی خواند – او آن را مذاکره می نامید.

آیا او فیلم را دیده است؟

سعی کردم بهش نشون بدم اما او خشن ترین ویراستار است. او کسی نیست که در یک پروژه هنری همکاری کند.

این یک مستند مجاز نیست. او آزادی را امضا نکرد. من این کار را نمی کنم فکر کن از دخترش شکایت خواهد کرد، اما او خوشحال نخواهد شد. من مطمئن هستم که او در لحظه ای که آن را ببیند با من تماس می گیرد – شوهرم [the Dutch journalist Michiel Vos] و من یک بازی دارم، از تعداد چیزهایی که او قرار است در لیست خود داشته باشد. من حدس می زنم یک دوجین ثابت “شما نباید این را قرار می دادید” و یک لیست از ده ها چیز [to use] بجای.

چند وقته از مامانت فیلم میگیری؟

برای همیشه. با دوربین یکبار مصرفی که وقتی کوچک بودم برای کریسمس گرفتم شروع شد. من پاپاراتزی خانواده شدم. عکس گرفتن کاری به من داد – کارکردهای سیاسی خسته کننده. و پس از آن که او به سمت رهبری رفت، متوجه شدم که تمایز بسیار جالبی بین آنچه در اتاقی که در آن اتفاق افتاده و نحوه ارائه آن وجود دارد.

در این فیلم، ما او را به‌عنوان یک مادرسالار زیاد می‌بینیم – شما او را نشان می‌دهید که برای اعلام اولین استیضاح ترامپ آماده می‌شود، مثلاً در حالی که برای نوه‌اش کارت تولد ترتیب می‌دهد. چرا آن جزئیات را درج کردید؟

او پنج فرزند بسیار متفاوت و نه نوه بسیار متفاوت دارد. همه ما به او تکیه می کنیم که در کنار ما باشد. او در زمان تولد همه نوه هایش بدون توجه به آنچه در جهان اتفاق می افتد بود. وقتی بچه هایم به دنیا آمدند، فکر می کنم او حتی پزشکان را راهنمایی می کرد.

او هنوز باید برای همه تولدها حاضر شود، همه کارهای معمولی مادربزرگ را انجام دهد. ما فقط به او پاسپورت نمی دهیم زیرا او یک کار روزانه دارد. این بخش عقب مانده و پاشنه دار کار اوست.

آیا با دیدن فیلم چیزی در مورد او یاد گرفتید؟

او معتقد است که کاری که آنها در آن کاپیتول انجام می دهند کار خداست. پدرش آنجا خدمت می کرد. او 35 سال در آنجا خدمت کرد. او کاپیتول را معبد دموکراسی می‌داند – مکانی مقدس، احتمالاً بیشتر از واتیکان. 6 ژانویه زخمی بر روحش بود.

او دوستان جمهوریخواه زیادی دارد – شما این را در حوزه عمومی نمی بینید. او جنگ عراق را دوست نداشت، اما من فکر می کردم او و دبلیو. [George W. Bush] باید یک فیلم رفاقتی می‌داشت – آنها مثل هلو و خامه با هم کنار می‌آمدند.

او هنوز به هر کاری که انجام داده افتخار می کند. شما او را در تلویزیون به‌عنوان یک خانم با پوزخند دائمی و ظریف می‌بینید. او به خانه نمی آید، مرواریدها را برمی دارد و در مورد میچ مک کانل شایعات می کند. او همیشه یک خانم است. کلید خاموش وجود ندارد فرقی نمی کند که او عضو درجه یک باشد یا سخنران. او هنوز هم با پاشنه پا به داخل ساختمان کنگره راهپیمایی می کند و سعی می کند صورتحساب ها را اصلاح کند. و او معتقد است که این نجیب است.

اگر این را باور داشته باشیم، به ما بستگی دارد که بحث کنیم.