آیا طرح انرژی آلبانیز قیمت هایی را که مصرف کنندگان می پردازند کاهش می دهد؟ | انرژی

در تلاش برای جلوگیری از افزایش قیمت برق، دولت‌های فدرال، ایالتی و منطقه‌ای استرالیا توافق کرده‌اند که سقف قیمت عمده‌فروشی زغال‌سنگ و گاز را اعمال کنند.

آنتونی آلبانیز، نخست وزیر، با اعلام این تصمیم پس از جلسه روز جمعه کابینه ملی، گفت که پارلمان برای تصویب قوانین لازم فراخوانده خواهد شد. او اشاره کرد که برای رسمی بودن این امر، پشتیبانی کافی وجود دارد.

همچنین 1.5 میلیارد دلار برای پرداخت یارانه قبوض برق برای خانوارها و مشاغل کوچک وجود خواهد داشت. این از آوریل 2023 توسط دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای اداره می‌شود و برای خانوارها تحت آزمایش‌های میانگین قرار می‌گیرد.

برای سال آینده زغال سنگ مورد استفاده در استرالیا نمی تواند در بازارهای عمده فروشی با قیمت بیش از 125 دلار در هر تن فروخته شود. گاز مورد استفاده در استرالیا را نمی توان در بازارهای عمده فروشی با قیمت بیش از 12 دلار در هر گیگاژول فروخت.

در زمان نگارش این مقاله، قیمت کوتاه مدت یا لحظه ای بازار زغال سنگ در پایانه صادراتی نیوکاسل 580 دلار در هر تن بود. گاز را می توان در مرکز Wallumbilla در نزدیکی بریزبن با قیمت 22 دلار در هر گیگاژول خریداری کرد.

آیا با وجود چنین شکاف بزرگی بین قیمت لحظه ای ذغال سنگ و گاز و سقف های اعلام شده، آیا می توان انتظار قیمت بسیار پایین تر گاز و برق را داشت؟

به طور خلاصه، شاید یا شاید نه.

تعبیر “شیطان در جزئیات است” برای سوالاتی از این دست ساخته شده است. این به دلیل راه های پیچیده ای است که بازارهای داخلی زغال سنگ و گاز به بازارهای صادراتی مرتبط می شوند، چگونگی قراردادهای عرضه و فقدان اطلاعات در دسترس عموم در مورد عرضه و تقاضا در این بازارها.

تاثیر بر قیمت زغال سنگ

اکثر مولدهای برق زغال سنگ استرالیا زغال سنگ خود را از معادن مجاور تامین می کنند. بسیاری از این زغال سنگ را نمی توان صادر کرد، چه به دلیل کیفیت پایین آن (مانند زغال سنگ قهوه ای دره لاتروب ویکتوریا) و چه به دلیل اینکه زیرساخت حمل و نقل وجود ندارد.

بنابراین این زغال سنگ “دهان معدن” تحت تأثیر قیمت های صادراتی قرار نمی گیرد. قیمت آن بر اساس هزینه های استخراج و تحویل، به اضافه یک حاشیه (البته). در همه موارد این مقدار بسیار کمتر از سقف 125 دلار در هر تن است.

استثناهایی وجود دارد. دو تا از هشت ژنراتور زغال سنگ کوئینزلند – Stanwell متعلق به دولت و Gladstone متعلق به خصوصی – توسط معادنی تامین می‌شوند که می‌توانند مقداری زغال سنگ را به سمت بازارهای صادراتی هدایت کنند.

در نیو ساوت ولز، زغال سنگ از اکثر معادنی که شش ایستگاه زغال‌سنگ ایالت را تامین می‌کنند، می‌توانند به درجات مختلف منحرف شوند. اما بخش عمده ای از این عرضه برای سال های آینده منعقد می شود، بنابراین بعید به نظر می رسد قیمت صادراتی تخمین دقیقی از قیمتی باشد که نیروگاه ها می پردازند.

همانطور که می دانیم تنها ایستگاه Eraring، در نزدیکی نیوکاسل در منطقه Hunter NSW، قیمتی بالاتر از سقف می پردازد.

در بازار ملی انرژی که شرق استرالیا را پوشش می‌دهد، قیمت گران‌ترین ژنراتور قیمتی را تعیین می‌کند که همه ژنراتورها دریافت می‌کنند. بنابراین زمانی که نیروگاه Earing قیمت بازار را تعیین می کند، سقف قیمت زغال سنگ احتمالاً تفاوتی در قیمت عمده فروشی برق ایجاد می کند.

طبق داده‌های در دسترس عموم، این اتفاق در حدود 30 درصد مواقع رخ می‌دهد. بنابراین محدود کردن قیمت زغال سنگ Earing بسیار کمتر از آنچه اکنون پرداخت می کند، می تواند تأثیر زیادی بر قیمت برق داشته باشد.

اما یک هشدار وجود دارد. تامین کننده زغال سنگ Eraring چگونه پاسخ خواهد داد؟

آیا به عرضه زغال سنگ با قیمت محدودتر ادامه خواهد داد؟ یا تصمیم خواهد گرفت که زغال سنگ را به سمت بازارهای صادراتی پرسودتر هدایت کند؟

اگر اولی باشد، می‌توان گفت که سقف قیمت برق را کاهش می‌دهد.

اگر مورد دوم باشد، به طور بالقوه می‌توانیم با بحران عرضه با قیمت‌های بسیار بالاتر برق مواجه باشیم. اگر Eraring، بزرگترین ژنراتور در شرق استرالیا، بیکار بنشیند تا زغال سنگ بسوزد، ژنراتورهای گازی گرانتر (در صورت وجود) باید جای آن را بگیرند.

تاثیر بر قیمت گاز

گاز چطور؟ این داستان مشابه زغال سنگ است، اگرچه انتقال گاز به بازار صادرات آسان تر از زغال سنگ است (زیرا انتقال گاز بسیار آسان تر از زغال سنگ است و شبکه خط لوله بسیار گسترده تر از شبکه حمل و نقل زغال سنگ است).

در نتیجه، قیمت‌های لحظه‌ای گاز داخلی ارتباط نزدیک‌تری با قیمت‌های صادراتی دارد.

مانند سقف قیمت زغال سنگ، سقف قیمت گاز بسیار کمتر از قیمت لحظه ای گاز است. بنابراین سوال این است که آیا تامین کنندگان گاز گاز بدون قرارداد را با قیمت سقف می فروشند یا مودبانه کاهش می دهند.

دولت امیدوار است که سران توافق با تامین کنندگان گاز تامین را تضمین کنند. باید دید که آیا چنین معامله ای عرضه را با قیمتی بسیار پایین تر از آنچه امروز در بازارهای گاز می بینیم، حداقل برای خریدهای لحظه ای تضمین می کند یا خیر.

اطلاعات ناقص

هیچ یک از اینها به این معنی نیست که تصمیم برای اعمال سقف قیمتی لزوماً ناقص است.

من اطلاعات لازم در مورد وضعیت موجود، یا آینده نگری دقیق از آنچه در پیش است، برای قضاوت قاطع ندارم. احتمالاً هیچ یک از دولت های ما هم این کار را نمی کنند. هیچ یک از ما نمی توانیم موفقیت یا شکست را با اطمینان پیش بینی کنیم.

در جلسه توجیهی رسانه ای برای اعلام این سیاست، از آلبانیز خواسته شد که تأثیر آن بر قیمت ها را کمی ارزیابی کند. او عاقلانه از ذکر عددی خودداری کرد اما اصرار داشت که این سیاست “فشار نزولی” بر قیمت ها وارد می کند. احتمالاً دولت در نظر دارد که تخفیف ها (که توسط مالیات دهندگان فدرال و حوزه های قضایی تأمین می شود) در صورتی که سقف های عمده فروشی آن طور که انتظار می رود کار نکنند، آغاز خواهد شد.

آیا مشخصا راه حل های بهتری وجود دارد؟

اقتصاددانان ارتدکس پیشنهاد می‌کنند که این چالش‌ها باید خارج از بازار حل شوند (به عنوان مثال از طریق مالیات صادرات زغال‌سنگ و گاز، که می‌تواند درآمدی برای نجات مشتریان در معرض خطر ایجاد کند).

آسان به نظر می رسد اما در اینجا شیطان های زیادی در کمین جزئیات هستند.