به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
افیا برای مدتی، در آن لحظههای بیپایان، ریزش، شوک، پذیرش و اندوهی که به آرامی جمع میشد، توپ به نظر نمیرسید که واقعاً پایین بیاید. همیشه چیزی عجیب در زاویه آن وجود داشت، چیزی ضد گرانش.
شب ناگهان ساکت شد، توپ یک چیز سفید دوست داشتنی بود که در آن فضا تنها بود. شاید اونجا بمونه شاید این اتفاق ممکن است گسترش یابد و در واقع اتفاق نیفتد یا آنقدر اتفاق نیفتد که اهمیت داشته باشد.
اما توپ واقعاً از بالای دروازه عبور کرد. وقتی رنگ پشت دروازه کم رنگ شد، وقتی مشخص شد که هری کین فقط ضربه پنالتی خود را نگرفته است، اگرچه او هم این کار را انجام داد، بلکه آن را به طرز وحشتناکی و به طرز وحشتناکی از بالای تیر افقی بلند کرده بود، مشخص شد که ما یک ضربه پنالتی دیگر داریم. یکی مانند روندی که به حالت عادی برمی گردد، مانند سگی که راه خانه خود را در کنار ستاره ها پیدا می کند، انگلیس راهی را در الخور پیدا کرده بود تا در ضربات پنالتی از جام جهانی خارج شود.
و پنالتی کین اکنون در آنجا باقی خواهد ماند و در هوای رقیق بیابان از دست رفته است. ادغام می شود و با مجازات های دیگری که هرگز به زمین نمی افتد مخلوط می شود. کریس وادل در تورین، توپی که به سادگی ناپدید شد، که تا به امروز یک راز باقی مانده است، پرونده ای در انباری در جایی در دارتمور. یا پای پهلوی خود گرت، لطیف و صاف، بازیگوش و بی فریب.
غم انگیز است که بگوییم، لحظه ای است که ممکن است کین را درگیر کند. بیایید آن را بپوشانیم. این موضوع به کین خواهد رسید زیرا او این چیزها را دوست دارد، نقاط قوت خود، نقش خود را می شناسد، و به این دلیل که آن را عمیقاً با انگلیس احساس می کند.
این ظالمانه بود زیرا آن ضربه پنالتی یک ضربه بود – در نتیجه 2-1 در 5 دقیقه مانده به بازی – تا این بازی به وقت اضافه کشیده شود. این یک هدف بود که کین را از رکورد تاریخ انگلیس عبور داد. و ظالمانه بود زیرا کین در اینجا واقعاً باهوش و مؤثر بود و انگلیس را در نیمه اول شکننده و نامطمئن به نظر رساند.
به دلایل دیگر نیز ظالمانه بود، زیرا این همان داستان قدیمی نبود. آرسن ونگر این هفته در مصاحبه ای با L’Équipe، این مسابقه را فینال قبل از فینال خوانده بود. ونگر چیزهای زیادی می گوید. اما او شاید به این موضوع نزدیک بود. مطمئناً پس از این تورنمنت تنگ به بهترین تیم جهان، هیچ رسوایی، تحقیق لازم، فریادهای خشم و خیانت وجود ندارد.
و با این حال، ما مطمئناً همه اینها را خواهیم داشت، زیرا خطوط در این مورد محدود شده است، مواضع اتخاذ شده است. گاهی نگاه کردن به انگلستان ساوتگیت کمی شبیه به در نظر گرفتن طلسم شبحوار قطر 2022 لعیب است، موجودی از اتر که از قلمرویی میآید که میتواند، طبق گفته کمی ناامیدکننده فیفا، «به معنای هر چه میخواهی باشد». عصر ساوت گیت گرایی چنین است. به نمرات نگاه کنید. طومارها را بخوانید. کتاب های تاریخ را در نظر بگیرید. به uptick توجه کنید. مهم نیست. هیچ کس در این اطراف نظر خود را تغییر نمی دهد.
این مایه شرمساری است، زیرا انگلیس در شکست خوب بود، چیزی که شما هم می توانید باشید. ساوتگیت با تیمی رفت که مشخصا بهترین تیم است. این احساس قوی بود، انتخابی که می گفت: این چیزی است که ما داریم. بدون پنهان کاری اکنون. آیا به اندازه کافی خوب است؟ در اوایل علائم، رک و پوست کنده بود، نه.
با گذشت نیم ساعت از بازی، انگلیس سهم غالب توپ را در اختیار داشت، اما در حال حاضر یک تیم عقب افتاده بود و به نظر می رسید تیمی به سمت بالا می رود، کمتر از فرانسه مطمئن است، مراقب توپ، تقلید کاوشگر.
و واقعیت این است که فرانسه قبل از اینکه حتی شروع به پیروزی در این بازی کند، برنده این بازی بود. آنها فقط قویتر، راحتتر، نرمتر به نظر میرسند و میتوانستند بازی را بسازند. توازن نادری از قدرت و مهارت و ظرفیت اولیه پردازش فوتبال در هر یک از این بازیکنان فرانسوی وجود دارد. این ادای احترام به یک سیستم است. و بالاخره جام های جهانی برای آزمایش شایستگی ها، خلوص دکترین های شماست.
فرانسه در این 20 سال بهترین بوده است. این تیم فوق العاده و نسلی است. انگلستان به تلاش خود برای تولید چنین چیزی ادامه خواهد داد.
گل اول فرانسه تقصیر کسی نبود و تقصیر همه بود. جود بلینگهام احتمالاً باید به اورلین کوامنی نزدیکتر میشد. اما انگلیس در اوایل نیمه دوم سوسو زدن نور خود را داشت.
و این هم متفاوت بود. انگلیس قرار است محو شود و در خط هافبک مغلوب شود. اینجا اتفاق نیفتاد آنها در عوض قوی تر شدند و راه بازگشت را پیدا کردند.
بوکایو ساکا که در نیمه دوم عالی بود، یک بازی و یک ضربه پنالتی و اولین پنالتی انگلیس را به تساوی کشاند که توسط داور برزیلی تصادفی، اما همیشه متقاعد به نمایش، اعلام شد.
کین منتظر شد، دوباره توپ را دید، سپس آن را به پشت تور کوبید، آن احساس، تماس، یک قطعه دقت بسیار خشمگین را دوست داشت. اوه هری
ضربه سر الیور ژیرو روی ارسال شاهکار آنتوان گریزمان، نتیجه را 2-1 کرد. سپس آن پنالتی از دست رفته دیرهنگام رسید. و برای انگلیس همیشه خیلی دور از ذهن بود.
سروصدا، ناراحتی و سرزنش وجود خواهد داشت، اما واقعیت همچنان باقی است، دشوار است که بدانیم مدیر به طور منطقی چه کاری میتوانست به گونهای متفاوت انجام دهد، فراتر از اینکه شاید با شلوار کت و شلوارش پا به پا کرد و توپ را به تور فرو برد (چرا این کار را نکرد؟ آیا او به اندازه کافی اعتقاد دارد؟).
انگلیس اینجا خوب بود، تا جایی که می توانست خوب باشد. آنها با این حس که در برابر بهترین ها اثری از خود به جا گذاشته اند و شانس دیگری را که در آسمان از دست داده اند، ترک خواهند کرد.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.