عضدین اوناهی به مراکش کمک می کند تا غیرممکن ها را به واقعیتی واضح تبدیل کند | جام جهانی 2022

مorocco تقریباً آنجا بودند. سوت ها تشدید شده بود، اگر این از نظر انسانی امکان پذیر بود، و ولید رگراگی نیاز داشت آخرین نکته را بیان کند. آنها دقایق پایانی را با 10 نفر بازی می‌کردند و سرمربی، عضدین اوناهی، ریه‌ها و مغز متزلزل خط میانی‌اش را به خط تماس فراخواند.

یک کلمه در گوش، شاید شنیدنی اما احتمالاً نه، با تکان دادن شانه‌ها، سیلی به پشت، یک روش فیزیکی برای درخواست تمرکز بیشتر قبل از پاس، پاس پرتغال، پایان یافت و یک بار از سومین‌ها عبور کرد. بیشتر.

اوناهی نیازی به زنگ بیداری نداشت. به زودی او توسط گروهی شاد از کارمندان اتاقک مراکش بلند می‌شد، که توسط کسانی که تماشا می‌کردند مورد حمله قرار می‌گرفتند و از اینکه غیرممکن‌ها به تدریج واضح می‌شدند، او را خرسند می‌کردند.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی شبیه هیچ جام جهانی نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

اشتباه نکنید، این یکی از مهم ترین رویدادهای تاریخ جام جهانی بود: یک سقف شیشه ای شکسته شد، یک شک پایدار کنار گذاشته شد، رویایی که برای ده ها میلیون نفر به واقعیت تبدیل شد. لحظه ای برای آفریقا بود. لحظه ای برای جهان عرب که با شادی پشت تیم متحد شده است. برای تورنمنتی که زمینه تاریک آن هرگز فراموش نمی شود، لحظه ای بود. اگر نمایش قطر به ما فرصت داده است که با رزرو اندک از آن لذت ببریم، بدون شک این بود.

جواد الیمیق حال و هوا را گرفت. مدافع میانی وایادولید به عنوان معاون نایف آگورد فوق‌العاده بود و خود را در هر سورتی ناامید پرتغال پرتاب می‌کرد. هنگامی که پپه، یک چهره عصبانی پس از آن، با آخرین حرکت معنی دار به سمت بالا رفت، سر کهنه سرباز را در آغوش گرفت و آن را بوسید.

این ال یمیق بود که پرچمی نصف و نیمه را جمع آوری کرد که بین نشان مراکشی و قطری تقسیم شده بود، در حالی که اجساد اطراف او را پاره کردند. مراکش به عنوان یک نفر به سمت جمعیت دوید و استانداردی که در میان آنها برجسته بود. تصویر بسیار سخن گفت.

این گواه بر روابط تقویت شده قطر است که به نظر می رسد در هفته های اخیر میان خود و سایرین در منطقه میانجیگری کند. دوحه هیچ‌چیز شبیه کازابلانکا، رباط یا هر مرکز دیگر شمال آفریقا نیست، اما شباهت‌های فرهنگی بیش از اندازه کافی وجود دارد که نشان می‌دهد مراکش به عنوان خواهر و برادر پذیرفته شده است، بخش قابل توجهی از مردم محلی در میان جمعیت که به سمت خود می‌کشند. اینکه آیا این ماه می‌تواند به عنوان یک پیروزی بلندمدت دیپلماسی شناخته شود یا نه، سوال برانگیز است و مطمئناً اپتیک برای بهره‌برداری آماده است. با این حال، پیروزی فوتبالی که در اینجا رقم زد، قابل بحث نیست.

برای ارزیابی یک مراکش سرسخت و در عین حال سرزنده، جسور و دائماً غافلگیرکننده از کجا شروع کنیم؟ احتمالا با اوناهی که مقابل اسپانیا خوش درخشید و سخنان تحسین برانگیزی از لوئیس انریکه به دست آورد. اگر در مرحله حذفی جام جهانی دیگر هیچ ناشناخته واقعی دیگری وجود نداشته باشد، او نزدیکترین چیز بود: یک شماره 8 22 ساله که 18 ماه پیش در فرانسه برای آورانچس فوتبال درجه سوم بازی می کرد.

انجر، از لیگ 1، اگر بخواهد، یک پنی برای او خواهد گرفت. او همه جا حضور داشت، در حالی که خطوط را می شکست، در را محکم می کرد و یک تیم آسیب دیده با او آمد.

فقط مشتاق ترین دنبال کننده می توانست یحیی عطیات الله، مدافع چپ باشگاه محلی ویداد AC را قبل از این تساوی تشخیص دهد. او برنده را با یک ضربدر قوس دار خلق کرد که دیوگو کاستا را به بلاتکلیفی کشنده سوق داد. یوسف انسیری که برای یک ابد در هوا معلق بود، دو ضربه سر قبلی را از دست داده بود، اما قرار نبود این ضربه را انجام دهد. یک لحظه یخ زده در زمان، انفجاری را برای اعصار به همراه داشت.

شاید ترکیبی از آشنا و مبهم چیزی باشد که بهترین خدمت را به مراکشی بسیار حفاری کرده است. به سبک آنها هم می رسد. هیچ کس دیگری به آنها شباهت ندارد و برخی از اسنوبگری های ناشی از اسپانیا پس از تماشای آنها احساس توهین آمیز داشتند، که همیشه توسط حکیم زیچ و سوفیان بوفل تشویق می شد، بازی را از موقعیت های دفاعی سخت با مهارت و کنترل ویرانگر بیرون می آورد.

یک پاشنه عقب زیچ قبل از نیمه دوم که اوناهی را آزاد کرد، حداقل تا زمانی که دومی به عقب کشیده شد، نفس نفس زدن به خود گرفت. مراکش می‌توانست آن را یکپارچه کند: ال یامیق هیچ ابایی از انجام این کار نداشت، و همچنین مصدومیت رومن سایس، اشرف دری، جانشین مصدوم شد. در یک ساختار دقیق که آنها توپ را از طریق ذره ای که شباهت های کمی دارد کار می کنند.

برای یک بار کریستیانو رونالدو یک پاورقی بود، حتی اگر فرناندو سانتوس به او زمان داد تا رعد را بدزدد. رونالدو با دیدن گل ان-نسیری متحیر شده بود. او یک سیو از بونو، دروازه بان برجسته مراکش گرفت، اما تصویر تعیین کننده از بازی او، تصویر بدر بنون بود، یک جانشین قطری با شجره متوسط، بیا و با یک تکل تمیز و معنادار به او ضربه بزن.

ممکن است بیشتر از آن چیزی باشد که کسی بداند. آیا دوباره رونالدو را با پیراهن پرتغال خواهیم دید؟ یا در هر پیراهنی، برای آن موضوع؟ آینده او مانند یک فضای خالی و خمیازه بر فراز این دوران فوتبال تا پایان آن معلق خواهد ماند. تصور اینکه او پس از نمایش عمومی سانتوس در حال حرکت و دیدن او که به سمت پایین تونل برگشته است، با چشمان مرطوب، دوباره نماینده کشورش باشد، ممکن است پاسخی به او بدهد، سخت است.

شاید یک پرتغال بدون قید و بند همچنان پیشنهاد ترسناکی را در یورو 2024 ارائه کند. عرق کردن نداشت: برونو فرناندس به میله ضربه زد اما تلاش زیادی کرد، رادار عبور او به طور فزاینده ای با فیلمنامه رد شده هالیوودی سازگار بود. هیچ ناجی خود را معرفی نکرد و این درست بود.

مراکش هنوز می تواند به الهام گرفتن نیاز داشته باشد اگر تیمی کتک خورده، زخمی و واقعاً درخشان به فینال برسد. وقتی به آب های ناشناخته برسید، همه شرط ها خاموش می شوند. رگراگی گفت: “شما تیم کوچک و تیم بزرگ دارید، اما وقتی تیم کوچکی هستید باید باور کنید.”

پیشنهاد اوناهی در هنگام مرگ بسیار مناسب بود. اما مراکش دیگر کوچک نیست.