به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
همه روی هری کین شرط میبندند. کاپیتان انگلیس پیش از این یک گل تساوی را از روی نقطه پنالتی به ثمر رسانده بود که با زدن 53 گل برای کشورش با وین رونی برابری کرد – رکورد تاریخ. حالا، با بازگشت این هیجان انگیز جام جهانی به فرانسه، ضربه سر اولیویه ژیرو که آنها را 2-1 جلو انداخت، کین یک بار دیگر بالای دروازه ایستاد.
این پنالتی را تئو هرناندز دریافت کرد. هجوم فوقالعادهای از خون از سوی مدافع کناری بود که به پشت میسون مانت، بازیکن تعویضی انگلیس وارد شد، در حالی که آنها توپ بلندی را تعقیب کردند که روی هر دوی آنها میرفت. اما یکی از بزرگترها قرار بود بیاید.
کین رکورد کامل گلزنی را در اختیار داشت. مهمتر از آن، او می تواند باور انگلیس را دوباره زنده کند و مسیری را برای رسیدن به وقت اضافه روشن کند – و شاید یک نیمه نهایی مقابل مراکش. با این حال، کین از هم پاشید و ضربه را بالای تیر افقی زد. دقیقه 84 بود. و این تقریباً همین بود.
هیچ ضربه دیرهنگامی وجود نخواهد داشت و برای چندمین بار، انگلیس مجبور شد تا به یک داستان تلخ و سخت فکر کند. قرار بود این شبی باشد که همه چیز در برابر قهرمانان جهان جمع شد، ذهنیت با کیفیت هماهنگ شد، درس های گذشته به انگلیس کمک کرد تا یک پیروزی معروف را به دست آورد. این اتفاق نیفتاد.
تمرکز بر روی کاری است که گرت ساوتگیت در آینده انجام می دهد. آیا او به چهارمین دوره مسابقات ادامه خواهد داد؟ سریعتر و دردناکتر برای او و کشور شکست بود. انگلیس برای مدت طولانی با فرانسه برابری کرد. آنها در مواقعی توسط هوگو لوریس به مناسبت رکوردشکنی 143 بازی او رد شد. و در پایان، مارکوس رشفورد با یک ضربه ایستگاهی با فاصله کمی از هدف دور شد. کین در تمام وقت شکسته به نظر می رسید. همینطور همه در رنگ انگلیس.
فرانسه در همان ابتدا روی پای جلویی قرار گرفته بود و الگوهای خود را بدون لطافت کمی کار می کرد.
آنتوان گریزمان برجسته بود و به عنوان هافبک سوم در سمت راست عمل کرد و در نقش شماره 10 قرار گرفت. در حال حرکت در همه جا، واقعا. تضمین جمعی فرانسه در اختیار اعلام شد. گریزمان فوق العاده بود.
انگلیس در این مسابقات عقب نمانده بود، قبلاً یک شکست واقعی را تجربه نکرده بود. ساوتگیت و مربیانش درباره نحوه واکنش آنها و فرآیندهایی که باید دنبال شود، صحبت کرده بودند. آنها باید آنها را پس از موفقیت اولیه اورلین چوآمنی، که انگار تبلیغ شده بود، به اجرا در می آوردند. ژیرو تقریباً در دقیقه 11 با ضربه سر وارد دروازه شده بود.
کیلیان امباپه تهدیدی را منتشر کرد. هر وقت او به توپ نزدیک می شد، انگلیس نگران بود. آنها در دقیقه 17 مردها را دور او جمع کردند – به سرعت – اما او آن را به داخل زد و فرانسه درست کار کرد و سپس به داخل برگشت.
جردن پیکفورد زمان زیادی برای دیدن آن داشت. همانطور که به گوشه سمت راست او می رفت، خود را به آن طرف پرت کرد. او با قدرت کامل بود اما کافی نبود. برای او و انگلیس احساس غرق شدنی خواهد بود.
دایوت اوپامکانو حرکت را با یک چالش بر روی بوکایو ساکا آغاز کرده بود که انگلیس اصرار داشت خطا است. ویلتون سامپایو، داور برزیلی گفت: نه.
انگلیس آرام ماند و کین در مبارزه با اوپامکانو وارد چند دوئل فیزیکی شد و آنها را پیروز شد. کین پس از پاس ساکا به او باهوشانه هاف میانی را زد و او از زاویه سمت راست فرصت داشت. لوریس هوشمندانه بیرون آمد تا مانع شود.
همچنین لحظه ای در دقیقه 25 بود که کین دوباره از اوپامکانو دور شد و به سمت لبه سمت راست محوطه جریمه حرکت کرد. او احساس کرد که نشانگرش پاهایش را از او دور می کند، اما نه سمپایو و نه VAR با ادعای پنالتی حرکت نکردند.
لوک شاو یک ضربه ایستگاهی مستقیم به لوریس زده بود قبل از اینکه دروازه بان تلاش کین را از راه دور منحرف کند. از گوشه، یک تقلای بزرگ وجود داشت، اما فرانسه پاکسازی کرد.
انگلیس از سامپایو شکایت کرد، که به نظر می رسید بعضی اوقات حدس می زد، اما آنها تمرکز و ضربات خود را در شروع مجدد نیمه دوم حفظ کردند. این یک نمایش چشمگیر از شخصیت، اعتقاد به رویکرد آنها بود، و آنها شایسته تساوی بودند.
جود بلینگهام شوت خود را از لبه محوطه پس از یک کرنر نیمه کاره منفجر کرد که لوریس آن را سرگردان کرد – یک سیو خوب دیگر – و ساکا شروع به زدن علامت خود کرد، حرکت تمام نقره ای از سمت راست.
این ساکا بود که اولین پنالتی را پس از یک بازی با بلینگهام برد. ساکا خیلی سریع بود. امباپه در حالی که کین خودش را آماده میکرد و سعی میکرد کاپیتان تیم ملی انگلیس را ترسانده باشد، سخنی نسبتاً نمایشی با لوریس داشت. هیچ وقت قرار نبود کار کند.
اکنون برای یک کلاسیک تنظیم شده بود. برای ظهور یک قهرمان آدرین رابیو تقریباً فوراً برتری فرانسه را به دست آورد – ساوتگیت دیوانه وار به شقیقه های او اشاره کرد – و مسابقه پیاده روی بین امباپه و کایل واکر بود که همه می خواستند ببینند. فوروارد فرانسوی آن را به دست آورد و در آخر یک ابزار اضافی پیدا کرد تا عثمان دمبله را عقب بکشد که نتوانست واکنشی نشان دهد.
انگلیس باید شانس می آورد. به تهدید ادامه دادند. هری مگوایر بیرون یک تیرک را با ضربه سر ضربه ایستگاهی جردن هندرسون بوسید. ساکا نتوانست از کراس شاو تبدیل شود. خیلی نزدیک بود
در آن نقطه به نظر می رسید که انگلیس بیشترین گلزن گل بعدی است. فرانسه ایده های دیگری داشت. ژیرو باید با تکان دادن سر دمبله گل می زد – پیکفورد به خوبی مهارش می کرد – و سپس با ارسال فوق العاده گریزمان به گل رسید و بین جان استونز و مگوایر قرار گرفت تا به خانه سقوط کند. کین این شانس را داشت که داستانی متفاوت بنویسد. در عوض فقط بدبختی برای او و انگلیس وجود داشت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.