در “چرخ گوشت باخموت”، نیروهای دشمن به بن بست رسیده آن را از بین می برند | اوکراین

در مه خفه‌کننده‌ای که جنگل‌های دونباس را پوشانده است، صدای توپخانه کیفیتی شبح‌آمیز و بی‌تفاوت پیدا می‌کند.

اسلحه ها در همان نزدیکی ترک می خورند، در میان شاخه های اسکلتی نامرئی. گلوله‌ها در تاریکی به سمت خطوط روسی در اطراف شهر کلیدی باخموت حرکت می‌کنند، صدای ضربات دور که هنگام برخورد به اهداف خود را نشان می‌دهد. وقتی اسلحه‌های روسی به عقب شلیک می‌کنند، با صدایی متفاوت می‌آیند، صدای تیره‌ای که وارد می‌شود.

درون یک لایه اسکراب ضخیم، هویتزر خودکششی 24 فرو رفت^هفتم تیپ مکانیزه منتظر دستورات خود می ماند و اسلحه های همسایه شلیک می کنند و در میان شاخه های زمستانی روی خط الراس کم ارتفاع نیز پنهان شده اند.

خدمه دود می‌کنند و منتظر می‌مانند تا مختصات شلیک شود تا از روی دستگاه صدای دستگاه پخش شود. مه به این معنی است که هیچ هواپیمای بدون سرنشین پرواز نمی کند – اما کمبود نسبی گلوله های وارده روسیه سربازان را عصبی می کند.

آندری، یکی از خدمه، می‌گوید: «از آن خوشم نمی‌آید وقتی خیلی ساکت است. “این باعث تنش من می شود.” با این تفاوت که واقعاً ساکت نیست. او در یک شوخی تلخ می گوید: «مه تاکتیکی است. مدتی بود که به این روستا شلیک نمی کردند. اما اکنون آنها می دانند که ما اینجا هستیم.»

او در توضیح می افزاید: «هشتاد درصد از جمعیت این اطراف طرفدار روسیه هستند. آنهایی که نبودند رفتند. بسیاری از کسانی که هنوز باقی مانده اند منتظر هستند صلح روسیه [the Russian world] آمدن. مثل زمانی که در خرسون دعوا می کردیم نبود. سپس جمعیت غیرنظامی از دیدن ما واقعاً خوشحال به نظر می رسید.»

وقتی مهمات تازه می آید، مردان گلوله های سنگین و لغزنده را از میان گل و لای به جایی می رسانند که اسلحه شان پنهان شده است.

او به یاد می آورد که آخرین باری که تیپ او در این منطقه حضور داشت، در تابستان، زمانی که هر گونه آتش اوکراینی چندین بار از سوی اسلحه های روسی پاسخ داده می شد.

آنها به همه چیز شلیک می کردند. اکنون آنها کم‌هوش‌تر شده‌اند.» او می‌گوید کمبود مهمات روسی وجود دارد.

اما گلوله های روسی می آیند. یک روز قبل، دو نفر نزدیک به خانه ای که توسط هماهنگ کننده آتش گردان به عنوان پست فرماندهی استفاده می شد، فرود آمدند و پنجره های ناتالیا هوبار یکی از ساکنان روستا را تکان دادند.

را مشاهده کننده او را در حال قدم زدن در میان مزارع با یک شیشه شیر در یک کیسه خرید که از همسایه ای با یک گاو خریده است ملاقات می کند.

“چه می توانم بگویم؟” او می گوید و توضیح می دهد که قبل از حمله روس ها و از دست دادن شغل، آشپزی در یک پایگاه نظامی در آن نزدیکی بوده است.

«افراد دیگر خیلی بدتر هستند. ما یک اجاق هیزمی برای گرم نگه داشتن ما داریم اما الان در چند روز اخیر برق قطع شده است. ما گلوله های روسی زیادی داشته ایم. وقتی آنها نزدیک هستند و پنجره ها را تکان می دهند ترسناک است اما شوهرم نمی خواهد آنجا را ترک کند.»

او حدس می‌زند که چند روزی که در زیرزمین آنها از صدف‌ها گیر کرده بود، ممکن است سرانجام نظر او تغییر کند.

نبرد پیاده آن سوی این تپه ها در میان خیابان ها و ساختمان های متلاشی شده باخموت و در سنگرهای گل آلود یخ زده، یکی از وجوه این نبرد است. دیگری توسط خدمه اسلحه و موشک نشان داده شده است.

میکولا، هماهنگ‌کننده آتش، که شبکه‌های هدف را از اپراتورهای هواپیماهای بدون سرنشین و کنترل‌کننده‌های آتش پیشروی همراه با پیاده‌نظام در اختیار خدمه تفنگ قرار می‌دهد، توضیح می‌دهد: «آنها هنوز از تاکتیک‌های قدیمی شوروی استفاده می‌کنند. ما فناوری مدرن‌تری نسبت به روس‌ها داریم، بنابراین می‌توانیم در مورد مهمات خود دقیق‌تر و کم‌هوش‌تر عمل کنیم.»

واسیلی پاولوکاویچ، 42 ساله، افسر قد کوتاه و تنومند که فرماندهی خدمه هویتزر را بر عهده دارد، توضیح می دهد: «ما فقط زمانی شلیک می کنیم که مختصات داشته باشیم.

همانطور که او صحبت می کند، یک مهمات با صدای خش خش بلند در بالا پرواز می کند. به سمت باخموت. به سوی نبرد تعیین کننده کنونی اوکراین.

شدت درگیری در شرق هفته گذشته توسط رئیس جمهور اوکراین ولودیمیر زلنسکی تایید شد زیرا درگیری های سنگین در طول بخش طولانی از جبهه ادامه داشت.

«وضعیت خط مقدم در مناطق کلیدی دونباس – باخموت، سولدار، مارینکا، کرمینا بسیار دشوار است. هیچ منطقه ای نیست که گلوله و آتش آسیب ندیده باشد. اشغالگران باخموت را ویران کرده و به ویرانه های سوخته تبدیل کرده اند.»

شهری که زمانی 72000 نفر را در خود جای داده بود، جمعیت غیرنظامی باخموت طی شش ماه گذشته به 12000 نفر کاهش یافته است و در زیرزمین ها زندگی می کنند و با کامیون های متحرک خواربار فروشی تامین می شود که در صورت امکان وارد شهر می شوند.

اگرچه اولین بار در ماه مه توسط نیروهای روسی گلوله باران شد، اما تنها پس از عقب نشینی نیروهای اوکراینی از شهر نزدیک پوپاسنا در ماه اوت، به یک هدف نظامی برای مسکو تبدیل شد و بخش باخموت اکنون تنها منطقه خط مقدم است که روسیه همچنان در تلاش برای پیشروی است. .

نبرد برای باخموت، با این حال، به مبارزه ای تبدیل شده است که اهمیت آن بیشتر با شدت تلاش های روسیه در آنجا، و عزم اوکراینی برای جلوگیری از هرگونه پیشروی روسیه تا هر منطق استراتژیک قاطعانه ای مشخص شده است.

تلاش‌ها در اطراف باخموت که زمانی به‌عنوان پله‌ای در مسیر شهرهای کلیدی دونباس یعنی اسلوویانسک و کراماتورسک دیده می‌شد، به نظر می‌رسد به خودی خود به هدفی تبدیل شده‌اند که هدف آن، حداقل در حال حاضر، برقراری مجدد حس پرستیژ نظامی از دست رفته است. برای کرملین پس از ماه ها شکست در میدان جنگ برای مسکو.

ارزیابی گسترده ای که نیروهای روسی تا اواسط دسامبر قبل از شروع شرایط کامل زمستانی در اختیار دارند، باعث کندی تلاش های آنها شود، انگیزه ای برای احساس فوریت ایجاد کرده است، حتی اگر بسیاری از تمرکز حملات روسیه گیج شده باشند.

حتی اگر روس‌ها می‌توانستند باخموت را تصاحب کنند، زمین‌های کمتر آسان‌تری در میان سرزمین وسیعی از تپه‌ها و رودخانه‌های جنگلی و شهرهای رو به زوال فراصنعتی پراکنده شده است.

یک مقام غربی در اوایل این هفته در پاسخ به سوالی درباره تمرکز روسیه بر باخموت به خبرگزاری فرانسه گفت: «ما در حال خاراندن سر خود هستیم. “ما پاسخ را نمی دانیم.”

ارزیابی اخیر برای مؤسسه مطالعات جنگ حتی از این هم نفرین‌کننده‌تر بود. حتی اگر نیروهای روسی به پیشروی خود به سمت و داخل باخموت ادامه دهند و حتی اگر مجبور به عقب نشینی کنترل شده اوکراینی از شهر شوند، خود باخموت به آنها سود عملیاتی کمی ارائه می دهد.

“هزینه های مربوط به شش ماه نبرد وحشیانه، ساینده و مبتنی بر فرسایش در اطراف باخموت بسیار بیشتر از هر مزیت عملیاتی است که روس ها می توانند از تصرف باخموت به دست آورند.”

برای به دست آوردن کنترل شهر، روسیه به مزدوران گروه واگنر، از جمله محکومان، و سربازان تازه بسیج شده برای فرستادن موجی از مهاجمان به مواضع اوکراین تکیه کرده است.

با استفاده از نیروهای واگنر به عنوان نیروهای شوک، مدافعان اوکراین در ترافیک رادیویی رهگیری شده روسیه به ارجاع «فرستادن نوازندگان» – سربازان واگنر – علیه مواضع خود عادت کرده‌اند.

هر دو طرف بهای سنگینی را در این نبرد می پردازند، به طوری که برخی تخمین ها از تلفات جنگی روسیه در هر روز بین 60 تا 100 نفر است، در حالی که جریان ثابتی از تلفات به مدافعان اوکراینی وارد شده است که تقریباً تمام جراحات مربوط به ترکش های توپخانه است.

ساشا، یکی از اعضای 24 اوکراین، “آنها فقط گروهی را یکی پس از دیگری علیه مواضع ما می فرستند.”^هفتم تیپ مکانیزه در حال جنگ در منطقه گفت مشاهده کننده.

“اگر حمله موفق نشد، آنها دقیقاً به همان روش دوباره تلاش خواهند کرد. تنها راهبردی که در این مرحله می‌توانم ببینم این است که آنها می‌خواهند شهر را بگیرند تا بتوانند پس از یک سال که ضررهای زیادی دیده است، ادعای پیروزی کنند.

«ما در دو هفته گذشته متوجه افزایش حملات گلوله‌ای و پیاده نظام شده‌ایم که گویی برای گرفتن باخموت عجله دارند. این همچنین به این معنی است که آنها متحمل خسارات بیشتر می شوند. آنها فقط گوشت می ریزند.»

یوگنی پریگوژین، بنیانگذار گروه واگنر روسیه، گفته است که نیروهای او در درجه اول تلاش خود را بر تخریب ارتش اوکراین در آنجا متمرکز کرده اند.

وظیفه ما خود باخموت نیست، بلکه انهدام ارتش اوکراین و کاهش پتانسیل رزمی آن است که تاثیر بسیار مثبتی بر سایر مناطق دارد و به همین دلیل به این عملیات لقب چرخ گوشت باخموت داده شد.

اما نیروهای واگنر، و پریگوژین، تنها بخشی از تصویر وسیع‌تری هستند که توسط چهره‌ای از سرگئی سوروویکین، فرمانده کل نیروهای روسی در اوکراین، تسلط دارد. این سوروویکین بود که عقب نشینی نیروهای روسی را بر فراز رودخانه دنیپرو در استان خرسون و اعزام مجدد برخی از این نیروها به نبردهای شرق ترتیب داد.

و در حالی که نیروهایش برای پیشروی فشار می آوردند، او همچنین در حال ساخت مجموعه بزرگی از پدافندهای جدید در جبهه شرقی، هم در اطراف باخموت و هم یک خط سنگر به طول 60 کیلومتر است که از سواتوو، در شمال، تا مرز روسیه ادامه دارد. حتی اگر کرملین در باخموت موفق شود، ممکن است سعی کند جبهه را برای زمستان تثبیت کند.

با این حال، در حال حاضر، نیروهای کمکی از هر دو طرف همچنان به رسیدن جاده‌های دونباس مملو از تانک، خودروهای زرهی و موشک‌انداز و کاروان‌های سوخت و سرباز ادامه می‌دهند.

واسیلی پاولوکاویچ در دامنه تپه یخ زده خود، بر بارگیری هویتزر با گلوله نظارت می کند.

«جنگ واقعاً زمانی پایان خواهد یافت که روسیه به جمهوری‌های تشکیل‌دهنده خود تجزیه شود. فرقی نمی کند پوتین باشد یا شخص دیگری از مخالفان – تهدید همیشه یکسان خواهد بود.