به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
چند پیروزی بزرگ در گرند اسلم فرانسه وجود داشته است، اما هرگز چنین پیروزی شوم در سراسر جهان وجود نداشته است. ده سال است که فرانسه ادعای پاکسازی شش ملت را نکرده است، اما از بسیاری جهات زیبایی خیره کننده این یکی در چیزی است که ممکن است هنوز در راه باشد. بر اساس این شواهد، هر کس دیگری که قصد قهرمانی در جام جهانی راگبی سال آینده را داشته باشد، ناامید خواهد شد.
بازیکنان انگلیس صرفاً به خاطر معطل ماندن در مبارزه مستحق اعتبار قابل توجهی هستند، اما زمانی که آنتوان دوپون در شروع کوارتر پایانی به طرز غیرقابل مقاومتی صعود کرد و تیمش را با نتیجه 25-13 به ارمغان آورد، همه چیز تمام شد. هیچ یک از هواداران منفرد انگلیسی در ورزشگاه پرشور یا نشستن در خانه نمیتوانست بگوید که نتیجه این فینال قانعکننده چیزی غیر از سزاوار آن بود.
جدول پایانی نیز به ندرت دروغ می گوید و بهترین تیم در مسابقات به درستی جلوتر از گروه به پایان رسید. انگلیس بسیار خوش شانس بود که اسکاتلند و ولز هر دو در روز پایانی شکست خوردند، بنابراین آنها را از شرمساری دومین پایان متوالی در نیمه پایینی محروم کردند، اما نمیتوان از نبرد اغلب نابرابر در شکست، یعنی قدرت فرانسویها پنهان ماند. فوروارد یا خونسردی مستحکم در دفاع فوق العاده تیم میزبان.
با گلزنی ملوین جامینت و گائل فیکو که احتمالاً بهترین بازیکن قهرمانی بود، برای تیم مغلوب ادی جونز نیز خوش شانس بود که چند اعصاب زودهنگام روی مدیریت میزبان تأثیر گذاشت. اما اگر استادیوم تا پایههای خود تکان میخورد، فقط فضایی را تصور کنید که سال آینده جام جهانی راگبی آغاز میشود. اگر تورنمنت این هفته آغاز می شد، Les Bleus مورد علاقه خواهد بود و هنوز هم به نظر می رسد که رشد زیادی در آنها داشته باشد.
“Super Saturday” مطمئناً به اعتبار خود عمل کرد، حتی اگر خیره کننده ترین عملکرد روز قبلاً توسط ایتالیا در کاردیف ارائه شده بود. از آنجایی که یک روز آفتابی زیبا جای خود را به یک عصر خنک و آرام داد، آنقدر رنگ های سه رنگ در اطراف استادیوم وجود داشت که بیشتر شبیه یک گردهمایی سیاسی برنامه ریزی شده بود تا یک بازی راگبی.
نکات برجسته پیروزی های گذشته فرانسه در صفحه بزرگ، یک نمایش نوری خیره کننده، آتش بازی، موسیقی حماسی، شما تا حدودی انتظار داشتید که فابین گالتیه با توپ از تونل شلیک شود.
همانطور که جونز در مرحله ساخت اذعان کرده بود، اما این یک آزمایش اسید برای انگلیس نیز بود. عملیات گراند چلم تیتر روی جلد L’Equipe را فریاد زد و بیانیه ماموریت نیازی به ترجمه نداشت.
انگلیس، در تحلیل نهایی، مخالفت شدید و گهگاهی یک بازی موثر در تعقیب ضربه را ارائه کرد، اما نتوانست از راه دور با بازی تمام زمینی حریفان خود برابری کند. اشتیاق، غرور و پشتکار همگی ویژگی های مهمی هستند، اما همانطور که ایتالیا پیروزمندانه در ولز نشان داد، چهارمین “p” نیز در ترکیب وجود دارد. مثبتی که از آنگه کاپوزو، مدافع کناری جوان آتزوری نشأت میگیرد، به همان اندازه یک پیشنیاز حیاتی در جام جهانی در زمینهای محکم در جام جهانی فرانسه خواهد بود.
با این حال، سنگر دفاعی فرانسه اکنون یک مانع بزرگ برای همه و همه است. تیم میزبان کاملاً راضی بود که به الیس گنج اجازه می داد از عمق به آنها حمله کند، تیم میزبان با خونسردی کامل فشار اولیه را جذب کرد و تنها چند توپ شکسته شده انگلیس را از ارسال چند تلاش اولیه نجات داد.
با این حال، در دقیقه 15، سد از قبل ترکیده بود، و فیکو پاس بلند رومین نتاماک را برای پاداش یک طلسم شوم فشار در تمام زمین ها جمع کرد.
جامینت قبلاً یک پنالتی اسکرام را شکست داده بود و انگلیس برای سه امتیاز خود از مارکوس اسمیت به خوبی سپاسگزار بود. آنها همچنین خوش شانس بودند که پس از اینکه جک ناول جمینت را در هوا بیرون آورد و داور، جاکو پیپر، یک پنالتی را به دلیل ممانعت از راه دیگر اعلام کرد، به 14 نفر کاهش پیدا نکردند.
با توجه به اینکه انگلیس مرتباً در این شکست انتخاب می شد، فرانسه را از دور خارج نکرد.
پنالتی دوم جامینت و خروج زودهنگام ناول با آسیب دیدگی دست، کفه ترازو را بیشتر کرد و پس از یک فرصت مغلوب دیگر، گابین ویلیر و آنتونی ژلونچ با هم ترکیب شدند تا فرانسوا کروس را برای یک امتیاز کششی درست قبل از استراحت آماده کنند و نتیجه را 18-6 کنند. .
حداقل انگلیس می تواند بگوید که شجاعت در مصیبت ها موضوع نگرانی نیست. در طول دوره قهرمانی، تعداد کمی از مارو ایتوجه شهرت سطح بالای خود را افزایش داده اند، در حالی که Genge فاصله چندانی با آنها ندارد. اسمیت اکنون یک فصل قهرمانی کامل را پشت سر دارد و در نهایت برای آن بهتر خواهد بود.
سوسو زدن وعده گلزنی نیز وجود داشت، فردی استوارد پس از 47 دقیقه در گوشه سمت راست حرکت کرد و تنها برای سومین تلاشی که تیمش در چهار بازی خارج از رم به ثمر رساند.
استوارد و جو مارچانت هر دو بازی های خوبی داشتند اما شاید نتیجه ساده تری وجود داشته باشد: فرانسه در حال حاضر بهتر از انگلیس است.
مسلماً کارت زرد لوک کوان-دیکی در مقابل اسکاتلند، زمانی که تیمش پیش بود، و قرمز دقیقه دوم چارلی ایولز در برابر ایرلند، هر دو بسیار پرهزینه بودند، اما مقام سوم بازتابی منصفانه از فصل میانی انگلستان است. فقط یکی از این دو تیم در حال حاضر به نظر برنده جام جهانی سال آینده است و آن مردان کتک خورده و کبود سفیدپوش نیستند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.