کانر موری با پیروزی ایرلند مقابل اسکاتلند به مقام سوم دست یافت | شش ملت 2022

آنها هر کاری که می توانستند انجام دادند. البته به غیر از برد در پاریس. اما ایرلند شش ملت خود را با هذیان گویی با تاج سه گانه در مقابل وفاداران سرخوش خود و همچنین یک پنجمین امتیاز پنج تایی به پایان رساند. افسوس که یکی از آنها شکست خورد، یکی در پاریس. آنها بدون شک قبلاً در مورد این موضوع فکر کرده‌اند، علت شکست خود را شناسایی کرده‌اند، چگونه می‌توانستند برنده شوند، اما به سرعت به تجارت با ذوق برنده بازگشتند و باید با نزدیک‌تر شدن سال 2023، حداقل به اندازه فرانسه احساس موقعیت خوبی داشته باشند.

از هر طرف که به آن نگاه کنید، ایرلند به رشد چشمگیر خود ادامه می دهد. در اینجا آن‌ها برای تیم مهمان اسکاتلند که با تمام قدرت و سرعتی که ما انتظارش را داشتیم بازی می‌کردند – اما بدون سلاح‌های سنگین که ایرلند را در رده بالاتری قرار می‌دهد.

اسکاتلند در حالت devil-may-care بازی کرد، یک قهرمانی دیگر مدت هاست که از بین رفته است، یک بازیساز جدید در نیمه اول، و چیزی برای از دست دادن. هیچ چیز برای بردن هم وجود ندارد، شاید یک پیروزی خیلی دیر باشد، اما آنها این روزها هرگز کمتر از خطر نیستند. افسوس که بریده بریده ها و پاری های آنها نتوانست پوست ایرلند را بشکند. و ایرلند می دانست چگونه مال آنها را بشکند.

آنها باید تا زمان مرگ صبر می کردند تا چهارمین تلاش خود را ثبت کنند، اما هیچ کس از زمان وقوع آن غافلگیر نشد. بازی ایرلند توسط برخی از مهاجمان وحشی هدایت شد، به ویژه یکی دیگر از بازی‌های پر زرق و برق برای آینده در دان شیهان. تعادل، خوب، زمانی که بازی به فاصله شارژ هر یک از خطوط تریلی می‌رفت، کاملاً به نفع آنها بود.

روایت مدرن بین این دو تقریباً از همان ابتدا از سر گرفته شد – یعنی البته، اسکاتلند با راپیرش که ایرلند به آن ضربه زد، به آن حمله کرد. این ممکن است خلاصه‌ای خام باشد – ایرلند مطمئناً می‌داند که چگونه در مواقعی که شرایط اقتضا می‌کند، از تدبیر خود استفاده کند – اما وقتی صحبت از نزدیکی به منطقه قرمز می‌شود، ایرلند می‌تواند به اقدامات وحشیانه‌ای متوسل شود. سلاح ها از این رو، با وجود برخی رویکردهای هیجان‌انگیز از سوی میهمانان، پیشی گرفتند.

مشکل راپیر این است که برای بیان نیاز به دقت بالاتری دارد. دارسی گراهام به این طرف و آن طرف، علی پرایس، و همیش واتسون، همه را کوچک و پرتاب کرد. پیر شومن آنقدرها هم کوچک نیست، اما او نیز اوایل خود را در فضا یافت. هیچ چیز مادی از هیچ کدام حاصل نشد.

سپس ایرلند تصمیم گرفت. جیمیسون گیبسون-پارک از راپیر خود استفاده کرد، که استوارت هاگ با استادی با آن برخورد کرد، اما به زودی برخی از دست های چشمک زن از پشت ایرلند حمله ای را به سمت چپ ایجاد کردند. به سمت گلوله.

یک پنالتی به کرنر فرستاده شد، خط دفاع ثابت شد و در اواخر کوارتر اول، شیهان با شکستن ماول به زور از خط عبور کرد. ده دقیقه بعد، یک خط دیگر و یک حمله دیگر توسط شیهان، ایرلند را برای چند بوشینگ بیشتر آماده کرد. سیان هیلی نفر بعدی بود که برای امتحان به آنجا رفت.

اسکاتلند خشمگین بود که تنها نیم ساعت از بازی 14-0 شکست خورد، اما آنها پاسخ دادند. گراهام پس از رها کردن دست‌های اسکاتلندی، دوباره از سمت راست خارج شد، سپس واتسون توپ شگفت‌انگیزی را به سمت شومن زد، گراهام دوباره – مظنونان معمول – از توپ داخلی اسکاتلند، بلر کینگ‌هورن، و لحظاتی بعد، شومن، به سمت راست رفت. به خط نقب زد.

کینگ‌هورن در شماره 10 زیبا به نظر می‌رسید. و اگر کسی در این بخش‌ها می‌تواند یک توپ را تا حد هوگ سم بزند، او همان مرد است. افسوس، تبدیل او چندان عالی نبود، بنابراین اسکاتلند در وقت استراحت 14-5 شکست خورد. آنها می دانستند که باید اولین نفری باشند که بعد از آن گل می زنند.

آنها به درستی واضح ترین فرصت را ایجاد کردند – و آن را از دست دادند. هاگ و راپیر اساسا مترادف هستند، اما او در اینجا سابقه از دست دادن فرصت های ارزشمند را دارد. اینجا دیگری بود. او در آخرین مرد تمیز بود و کریس هریس و کایل استین در درون او آزاد بودند و خودش رفت. هوگو کینان با ضربه زدن به کرنر او را به بیرون فرستاد. لحظه اسکاتلند گذشته بود.

ایرلند در این ساعت استفاده کرد. اسکاتلند موفق شد یک خط حمله را خنثی کند، اما بعد از اینکه اسکاتلند به دلیل شکست خود جریمه شد، دیگری را راه اندازی کرد.

مک هنسن به همراه جیمز لو و ایرلند در موقعیتی قرار گرفتند که می‌توانستند هول کنند. اما این یک سوئیچ هوشمند توسط گیبسون-پارک بود که جاش ون در فلیر را آزاد کرد تا از میان آخرین تکلرها عبور کند.

کانر موری در هنگام مرگ، چهارمین نفر را به دست آورد، و با عبور از سه تکل‌کننده، پاس لوو را از یک ماول عبور داد. از آنجا ایرلند بیهوده منتظر جایزه این عنوان بود، اما حس در دوبلین این بود که آنها از قبل خوشحال بودند.