“هیچ راه فراری نیست”: داخل بیمارستانی در اوکراین | اوکراین

بیمارستان شماره 2 بیلا تسرکوا از بیماران خالی شد و پناهگاه بمب های دوران جنگ سرد آن پر از تخت شد تا برای وحشتی که پزشکانش شاهد غرق شدن پزشکان در شهرهای دیگر بودند، آماده شود. چند ده بیمار که از زمان شروع جنگ پذیرفته اند، منادی طوفان آینده هستند.

یکی در حین گپ زدن با دوستانش در اثر انفجار یک چشمش را از دست داد. بعد از اینکه گلوله تک تیرانداز استخوان ران او را خرد کرد، دیگری ماه ها بهبودی را پشت سر می گذارد. مصاحبه سوم توسط نظاره گر به قدری بر اثر یک گلوله زخمی شده بود که با تشکیل یک جمله کوتاه، او را از خستگی نفس بند می آورد.

بر اثر اصابت راکت به یک بلوک آپارتمانی در این شهر، در حدود 50 مایلی جنوب غربی پایتخت، چندین نفر مجروح شدند، اما بیشتر آنها در مناطقی که درگیری در شمال و شرق کیف جریان دارد، اصابت کردند. آنها به این دلیل به اینجا آورده شدند که درمان جراحات آنها بسیار پیچیده بود، یا به این دلیل که بیمارستان هایی که آنها را در نزدیکی خط مقدم مداوا می کردند زیر آتش بود.

حمله روسیه به اوکراین با حملات شدید به زیرساخت های غیرنظامی مشخص شده است. سازمان جهانی بهداشت می‌گوید از زمان آغاز جنگ حداقل «43 حمله به مراقبت‌های بهداشتی» – بیمارستان‌ها، بیماران یا سایر زیرساخت‌ها – را تأیید کرده است.

نینا واسیلیونا، مدیر بیمارستان، می‌گوید که کارکنان خود را برای جنگ آماده می‌کنند تا نه تنها به درب خانه‌شان برسند، بلکه در بیمارستان نیز حضور پیدا کنند، در صورتی که روسیه حمله‌اش را که اکنون متوقف شده به پایتخت را تجدید کند. با 425 تخت، یکی از بزرگترین در منطقه کیف است و به طور موثر در حالت آماده به کار است.

او گفت: «ما فقط بیماران اورژانسی و مجروحان جنگی را می‌گیریم – همه عملیات‌های برنامه‌ریزی شده از زمان شروع جنگ لغو شده‌اند. هیچ راه فراری وجود ندارد، بنابراین ما چاره ای جز آماده بودن نداریم.»

سازمان خیریه پزشکان بدون مرز (MSF) به آن و سایر کلینیک ها کمک می کند تا آماده شوند و سال ها تجربه منطقه جنگی را به ارمغان می آورند، از جمله مناطقی در سوریه که توسط حملات هوایی روسیه نیز مورد حمله قرار گرفتند.

ناتالی رابرتز، یک پزشک بریتانیایی که برای MSF در اوکراین کار می کند، می گوید: «مانند دیگران، ما نمی توانیم وارد شهرهای محاصره شده شویم. [such as Mariupol]، اما حداقل می توانیم در آماده سازی مکان های دیگر برای رسیدگی به این رویدادها، در صورت و زمان، کمک کنیم [fighting] به آنها می رسد.

آن‌طور که در سوریه بودند، از ما کارمند نمی‌خواهند. در اینجا آنها دانش می‌پرسند – چگونه مجروحان جنگی را مدیریت کنیم، وقتی ۱۰۰ بیمار را در یک زمان دریافت می‌کنی، با جراحات شدید ترومایی چگونه مدیریت کنیم.»

او گفت که کشور از برخی جهات به خوبی آماده است. تعداد زیادی پزشک و سایر کادر پزشکی دارد که اکثر آنها می خواهند در پست های خود بمانند.

تانیا کوتسیوک، یکی از پرستاران در حال مداوای غیرنظامیان مجروح در بیلا تسرکوا، گفت: «ما نمی‌توانیم آنجا را ترک کنیم، زیرا ما کارگران کلیدی هستیم، و نمی‌خواهیم آنجا را ترک کنیم، زیرا اوکراینی هستیم.»

در شهرهای بزرگ چندین بیمارستان وجود دارد، برخی برای غیرنظامیان، برخی دیگر در یک شبکه پزشکی نظامی موازی راه اندازی شده اند.

اما حتی برای باتجربه‌ترین پزشکان، حضور در خط مقدم می‌تواند طاقت‌فرسا باشد. در شدیدترین مناطق درگیری اوکراین، پزشکانی که به آخرین ابزارهای تشخیصی مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی و آزمایشگاه‌ها عادت داشتند، تلاش می‌کردند تا بیماران زیر آتش را بدون برق و کاهش منابع دارویی درمان کنند.

در طول یک نبرد بزرگ، بیمارستان ها می توانند روزها مملو از بیماران شوند. گاهی اوقات جراحی باید صرفاً با هدف زنده نگه داشتن افراد انجام شود تا آنها بتوانند به سراغ سایر قربانیان بروند، نه درمان هر جنبه ای از آسیب ها.

رابرتز گفت: «انطباق با جنگ سخت است. در انگلستان شما حوادث تلفات گسترده ای مانند تصادف اتوبوس دارید، اما رسیدگی به بیماران یک یا دو روز سخت خواهد بود. این می تواند هفته ها، ماه ها، سال ها ادامه داشته باشد.

“چگونه با این واقعیت کنار می آیید که نمی دانید چقدر طول می کشد؟ شما نمی توانید از همه لوازم خود در روز اول استفاده کنید. جراحان به انجام عمل های کامل عادت کرده اند، اما اکنون باید افراد را تثبیت کنند و امیدوار باشند که بعداً برای جراحی کامل بهبود پیدا کنند.

همه اینها زمانی که زندگی خودشان در خطر است. حتی زایشگاه ها نیز از بمباران ها در امان نمانده اند و بخش های سرطان برای کودکان تحت محاصره قرار گرفته اند.

به غیر از خالی کردن تخت‌ها و ذخیره‌سازی منابع، وظایف شامل تهیه یک پناهگاه بمب است که منبع تغذیه، تهویه و حتی سالن‌های عمل موقتی دارد. درهای آن، نزدیک به نیم متر ضخامت، می تواند توسط یک مرد قوی اداره شود. واسیلیونا می گوید: «ما یکی داریم و او همیشه در حال تمرین بوده است.

بیمارستان آماده است؛ بسیاری از پزشکان آن پس از هشت سال جنگ با نیروهای جدایی‌طلب تحت حمایت روسیه در شرق کشور، تجربه‌ای از جنگ دارند، اما آنها همچنین می‌دانند که مقیاس آن درگیری با حملات کنونی کوچک‌تر شده است.

واسیلیونا در بازدید از آماده سازی بیمارستان گفت: «پزشکان تجربه این نوع آسیب را دارند، زیرا ما از سال 2014 با هم می جنگیم. اما این یک جنگ متفاوت از جنگی است که تاکنون داشته ایم.»