آخرین مطالعه در مورد طرح برادفیلد در کوئینزلند دوباره به این نتیجه رسید که پیشنهاد آب را نگه نمی دارد | سیاست کوئینزلند

یک مطالعه دولت کوئینزلند در مورد امکان‌سنجی طرح آب برادفیلد به همان نتیجه‌گیری رسیده است که مطالعات قبلی در سال‌های 1947، 1982، 2004 و 2020 انجام شده است – که منحرف کردن آب‌های سیلاب به داخل خاک امکان‌پذیر نیست.

جان بردفیلد، مهندس سازنده پل بندرگاه سیدنی، این طرح را در سال 1938 ابداع کرد. بردفیلد فکر می‌کرد که می‌تواند فضای داخلی را آبیاری کند و آب و هوای خشک مرکز استرالیا را با ساختن یک سری سدها و منحرف کردن آب‌های سیل شمالی به سمت غرب کبیر تغییر دهد. محدوده تقسیم.

هر چند سال یک بار – معمولاً پس از خشکسالی های طولانی – بحث عمومی به ایده طولانی مدت بی اعتبار بردفیلد باز می گردد، با سیاستمدارانی که خود را به عنوان ملت ساز معرفی می کنند که می توانند در جایی که دیگران شکست خورده اند موفق شوند.

حزب ملی لیبرال کوئینزلند قول داد که نسخه جدیدی از طرح برادفیلد را قبل از انتخابات ایالتی 2020 بسازد. دولت Palaszczuk با قول دادن به مطالعه پاسخ داد.

این مطالعه – به رهبری پروفسور راس گارنات – روز پنجشنبه منتشر شد و نشان داد که “چنین طرحی امکان پذیر نخواهد بود”.

گارنات گفت: «هیئت به این نتیجه رسید که طرح برادفیلد و طرح‌های مشابه در اولین مانع قرار می‌گیرند: آب کافی برای حمایت از آنها وجود ندارد، در حالی که تمام کارهای ارزشمند دیگری که آب در حوضه‌های آبریز مربوطه انجام می‌دهد انجام می‌دهد. .

ایده استفاده از منابع عظیم آبی شمال و مرکز کوئینزلند برای ارتقای توسعه منطقه ای منطقی است.

“در شرایط امروزی، استفاده مولد از آب، نزدیکتر به محل سقوط، سهم بسیار بزرگتر و ارزشمندتری در توسعه منطقه ای خواهد داشت.”

CSIRO در سال 2020 دریافت که اگرچه این طرح “از لحاظ فیزیکی قابل قبول” است، اما از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست. مطالعه ای در سال 2004 این تصور را که منحرف کردن آب به داخل آب و هوای خشک داخلی را تغییر می دهد، رد کرد.

در سال 1982 به این نتیجه رسیدند که آب تحویل شده به رودخانه های داخلی از نسخه اصلاح شده طرح برادفیلد بیش از 20 برابر بیشتر از هر هکتار آبیاری شده از آب سد بوردکین هزینه دارد. دریافت که ساخت این طرح “هزینه غیرقابل توجیه” است.

این گزارش‌ها پس از اولین ارزیابی دقیق از طرح برادفیلد در سال 1947 انجام شد که نشان داد بردفیلد منابع بالقوه آب برای این طرح را بیش از حد برآورد کرده بود و احتمالاً هزینه آن بسیار بیشتر از آن چیزی است که تصور می‌شد.

در سال 2022 نیز به همین نتیجه رسیدیم: آب کافی وجود ندارد.

در این گزارش آمده است: “هم هیئت و هم CSIRO دریافتند که تخمین دکتر جان بردفیلد از جریان آب بیش از حد برآورد شده است و در واقع میزان آب واقعی در سیستم را دو برابر می کند.”

بدون آب کافی، هیچ طرح برادفیلد کار نخواهد کرد.

بر روی کاغذ، این ایده – که اکنون بیش از 80 سال از عمرش می گذرد – نوید بزرگی برای ملت سازی داشت. باران‌های شدید و جریان‌های رودخانه‌ای بزرگ در شمال و مرکز کوئینزلند دارایی‌های مهم منطقه‌ای، ایالتی و ملی هستند.

این مطالعه نشان داد که «هیچ موردی از نظر اقتصادی، زیست‌محیطی، اجتماعی یا میراث فرهنگی برای ذخیره‌سازی عظیم آب در شمال کوئینزلند به منظور حرکت آب در فواصل طولانی به غرب و جنوب برای آبیاری وجود ندارد».