در جام جهانی قطر به خوبی از من مراقبت می شد – و این باعث می شود که عمیقاً احساس ناراحتی کنم | جام جهانی 2022

اسگاهی اوقات، در حین یا بعد از یک رویداد ورزشی بزرگ، از روزنامه نگاران خواسته می شود که یک قطعه خاطرات روزانه در مورد تجربیات خود در مورد پوشش آن رویداد در هر کشوری که برگزار می شود، بنویسند. این کار خنده‌داری به نظر می‌رسد، تزریق کردن خود به داستان زمانی که بیشتر عمر کاری خود را عمداً صرف دوری از آن می‌کنید. آیا باید تجربیات خود را در حین بازدید و کار در آن مکان شرح دهید یا در مورد محیط واقعی روی زمین تأمل کنید؟ در مورد این جام جهانی، این دو گزینه ناهماهنگی احساس می شود.

دلیل ناهماهنگی شناختی این است که اوقات خوشی را در قطر داشتم. احساس می‌کردم خوش‌آمد و مراقب بودم و مسابقات به خوبی برگزار شد. من چیزی ندیدم که من را ترساند. و این به خودی خود عمیقاً ناراحت کننده است. پس از 12 سال مطبوعات منفی، روایت جدیدی از برخی بازدیدکنندگان از این کشور خلیج فارس در حال ظهور است. آنها می گویند که آنقدرها هم بد نیست. الان به چشم خود دیده اند و می توانند تایید کنند.

این دیدگاه از تصدیق چیزهایی که ما نمی بینیم ناکام است. رسانه های مسافرتی به عنوان مهمان مخاطب این اثر هستند. چاپلوس‌ترین بخش‌ها در دوره‌ای مشخص به ما نشان داده می‌شود که قطر می‌دانست که خود را به دنیا نشان خواهد داد. گاهی اوقات، در طول سه هفته ای که مسابقات را پوشش می دادم، به دام افتادم و به جای اینکه آگاهانه آن را تجزیه و تحلیل کنم، برخی از چیزهایی را که مشاهده می کردم، به صورت واقعی در نظر گرفتم. من شاهد تعاملات بین فرهنگی شاد بین مردان قطری و غربی های تور بودم. من با کارگران مهاجری که ظاهراً خوشحال و سپاسگزار به نظر می‌رسیدند که برای خانواده‌هایشان دستمزد می‌گیرند، شوخی کردم. این چیزها ممکن است همان طور که به نظر می رسند باشد. با این حال، اغلب اوقات، بین سیاه و سفید رنگ خاکستری وجود دارد. من می توانم حقایقی را در مورد استثمار کارگری و سایر موارد نقض حقوق بشر در اینجا بیان کنم. اما عمدتاً یک بود احساس.

راهنمای سریع

قطر: فراتر از فوتبال

نمایش دهید

این جام جهانی است که شبیه هیچ جام جهانی دیگری نیست. در 12 سال گذشته آبان نیوز درباره مسائل مربوط به قطر 2022، از فساد و نقض حقوق بشر گرفته تا رفتار با کارگران مهاجر و قوانین تبعیض آمیز، گزارش داده است. بهترین‌های روزنامه‌نگاری ما در صفحه اصلی قطر: فراتر از فوتبال برای کسانی که می‌خواهند عمیق‌تر به مسائل فراتر از زمین بازی بروند جمع‌آوری شده است.

گزارش آبان نیوز بسیار فراتر از آن چیزی است که در زمین اتفاق می افتد. امروز از روزنامه نگاری تحقیقی ما حمایت کنید.

عکس: کاسپار بنسون

هر بار که یک کارگر – گاهی دو نفر – هر بار که وارد اتاقی می‌شدم، دری را برایم باز می‌کردند، و سپس آن را ترک می‌کردم و دوباره وارد می‌شدم. هر بار یک لبخند مطیع و “خوش آمدید خانم” بود. و هر بار احساس امتیاز عجیبی می کردم، گویی به نوعی طبقه بالاتری هستم که باید به آن توجه شود. شما می توانید با گپ زدن و شوخی کردن و انسانی کردن شخصی که به تازگی چیزی از یخچالی که می توانستید خودتان باز کنید، به شما سرویس داده است، شکاف را که دوست دارید پر کنید. با این حال، حقیقتاً، این روند فقط به شما کمک می کند – خود کارگران همچنان آنجا خواهند بود و مانند خدمتکاران در عمارتی با ثروت نامتناسب در ایستگاه خود نگهبانی خواهند داشت. قطر به هیچ وجه تنها کشوری نیست که سابقه ضعیفی در این زمینه دارد، اما همانطور که در مورد قطر می نویسم، به قطر پایبند خواهم بود.

چیزی که من مشاهده کردم، احتیاط عمومی کارگران مهاجر در اطراف پلیس محلی بود. حضور پلیس در دوحه جامع است و دستور نوک زدن به ویژه در جاده ها آشکار است. یکی از راننده‌های اوبر که مرا به منطقه‌ای نزدیک استادیوم مملو از انسداد جاده‌ها می‌برد، تمایلی به جسارت در نزدیکی پست‌های بازرسی نداشت، زیرا پلیس “دیوانه” است.

در موقعیتی دیگر، در حالی که با یکی از همکارها در حال تردد بودیم، راننده ما برای روشن کردن مسیرهای ما برای مدت کوتاهی جلوتر رفت. یک افسر نزدیک شد و گواهینامه رانندگی را خواست که او تحویل داد، قبل از اینکه ما را پیاده کند و برگردد. احساس تنش می کرد. به انگلیسی پرسیدم چه اتفاقی می افتد. افسر گفت که راننده اجازه حضور در این قسمت از جاده را ندارد. ما درخواست کردیم که مجوز برگردانده شود و در نهایت شد. دشوار است که نتیجه نگیریم که اگر دو روزنامه نگار غربی در آن حضور نداشتند، پیامدهایی وجود داشت.

ماهیت موذیانه همه اینها از طریقی که ما حتی به سختی متوجه آن شده بودیم، مشخص است، به خصوص زمانی که مسابقات شروع شد. جریان اخبار و تفسیرهای قبل از مسابقات در مورد اتفاقات خارج از زمین با کاهش تمرکز خبرنگاران به فوتبال کاهش یافت. من هم مقصر این کار بودم حجم کار در این رویدادها می تواند همه جانبه باشد، و مرحله گروهی جذاب بود – از درخشش معمولی کیلیان امباپه و لیونل مسی تا ظهور کشورهای آسیایی و آفریقایی. Socceroos البته قانع کننده بودند و من یک صندلی در ردیف جلو و دسترسی منظم به تیم داشتم. از این نظر، با توجه به تعداد کم هواداران مسافرتی و جشن‌های وحشیانه در خانه، به طور همزمان نسبت به اکثر استرالیایی‌ها و همچنین دورتر از آن، احساس کردم.

همچنین احساس امنیت فوق العاده ای می کردم. با گفتن آن، من بینشی در مورد چگونگی وضعیت آن در زمین به عنوان عضوی از جامعه LGBTQ+ ندارم. من در مورد زن بودنم اطلاعاتی دارم و از طرف وزارت امور خارجه و تجارت استرالیا به من توصیه شده است که اگر مورد تجاوز جنسی قرار گرفتم نباید آن را به پلیس گزارش دهم – بلکه به سفارت استرالیا – زیرا ممکن است به دلیل مشارکت تحت تعقیب قرار بگیرم. در چیزی که دولت آن را رابطه جنسی خارج از ازدواج می دانست.

مثل همیشه، فضای بیرون از حباب جام جهانی متفاوت است. مردم کارهای عادی تری انجام می دهند. برخی از آنها بسیار ثروتمند هستند، و بسیاری دیگر بسیار فقیر هستند. برخی می گویند که خوشحال هستند، برخی دیگر نه. کمتر شهروند قطری وجود دارد. برخی از این شهروندان قطری در هتل های بین المللی الکل می نوشند. آنها همیشه گروهی از مردان هستند. و اینجاست که نتیجه گیری به عنوان یک خارجی دشوار است. من به زبان‌های محلی صحبت نمی‌کنم و تقریباً به اندازه کافی در آنجا نبودم تا درک دقیقی از پیچیدگی‌های اجتماعی کشور ایجاد کنم. همچنین مطمئن نیستم که کارگران مهاجر از گفتن تلخ تجربیات غربی‌ها احساس راحتی کنند. من فقط می توانم با خودم کنار بیایم: چیزی که تا حدی راحت بود که احساس ناراحتی کنم.