“هیچ کس مرا باور نمی کند”: کارگر شورای سلامت زنان را برای مقابله با زن ستیزی پزشکی راه اندازی می کند | سلامتی

زمانی دبرا هر دو هفته یکبار به پزشک عمومی مراجعه می‌کرد و از درد شدید بازو شکایت می‌کرد که او را خیس عرق می‌کرد و از تپش گردن شکایت می‌کرد.

دبرا به او و پزشکان بیمارستان محلی خود گفت که برادر کوچکترش در سن 35 سالگی دچار ایست قلبی شد و مادربزرگش در 50 سالگی به دنبال حمله قلبی درگذشت. او به پزشکان گفت که معتقد است قلبش علت دردهای دوره ای و غیرقابل پیش بینی است که او را متوقف می کند.

یک سال پس از اولین شکایت او به پزشک عمومی خود، و پس از ملاقات های پزشکی دیگر که در آن به دلیل “استرس” و “اضطراب” اخراج شد، دبرا دچار حمله قلبی شد.

داستان های بی شماری از این دست، دولت فدرال را بر آن داشته تا روز پنجشنبه اعلام کند که شورای ملی مشاوره سلامت زنان برای رسیدگی به زن ستیزی پزشکی به ریاست دستیار وزیر بهداشت، گد کرنی، تشکیل خواهد شد.

اعضای شورا شامل کارشناسان پزشکی و علمی خواهند بود که به مراقبت های بهداشتی ارائه شده به زنان و دختران برای قاعدگی، مراقبت های بهداشت باروری و یائسگی و شرایطی از جمله بیماری قلبی، اوتیسم و ​​سرطان نگاه خواهند کرد. این شورا همچنین رضایت پزشکی و مدیریت درد را بررسی خواهد کرد.

کرنی گفت: “ترکیبی از تعصبات اجتماعی مداوم، ناآگاهی پزشکی و طرد تحقیقات یک فاجعه سلامتی برای زنان است.” “زنان و دختران شایسته مراقبت های بهداشتی مناسب و هدفمند هستند که تجارب و نگرانی های آنها را شناسایی و منعکس کند.”

این اعلامیه ای است که مورد استقبال دبرا قرار گرفت و گفت مطمئن است که اگر مرد بود درمان سریع تری دریافت می کرد و تجربه اش را برای کسی آرزو نمی کرد.

پزشک عمومی دبرا هرگز به حمله قلبی مشکوک نشد و به او دستور نداد تا آزمایشات قلبی انجام دهد، زیرا معتقد بود که او دارای اضطراب است.

وقتی دبرا پس از درد شدید بازو، گردن و قفسه سینه به بیمارستان کوچک محلی رفت، او را با داروهای مسکن روانه کردند. وقتی شریک زندگی‌اش او را به نزدیک‌ترین بیمارستان بزرگ منطقه‌ای برد، پزشکان آنجا به او گفتند: «شما باید تحت استرس باشید، واضح است که اوضاع در خانه خوب نیست.

او گفت: “هیچ کس مرا باور نمی کند.”

دبرا بعداً پس از اینکه برادر کوچکترش از ایست قلبی جان سالم به در برد، خواستار ارجاع به متخصص قلب شد.

ماه مه قبل از اینکه بتواند یک قرار ملاقات بگیرد، تحت آزمایش استرس و سی تی آنژیوگرافی کرونر قرار گرفت، یک آزمایش تصویربرداری که به عروق خونرسانی به قلب نگاه می کند. متخصص یک هفته بعد با او تماس گرفت و نتایج خود را اعلام کرد.

دبرا گفت: «او گفت که قرار نیست کاری انجام دهم که به قلبم فشار وارد کند زیرا عروق کرونر من کاملاً مسدود شده است. به من گفته شد که روز دوشنبه برگردم و او را ببینم و او دارو را شروع کند و مرا به متخصص دیگری برای جراحی معرفی کند.

اما دبرا دو روز بعد از آن تماس تلفنی و یک روز قبل از قرار ملاقات بعدی دچار حمله قلبی شد. او در طول عمل جراحی نجات به دو استنت در قلبش نیاز داشت.

او گفت: «آنها من را در یک نقطه روی میز عمل گم کردند و مجبور شدند تیم احیا را بیاورند.

دبرا از زمانی که متوجه شد وضعیت او ارثی است و پسران و سایر اعضای خانواده او برای بیماری قلبی غربالگری می شوند.

او گفت: «به یاد دارم که پرستاران بعد از عمل جراحی من آمدند و مرا در آغوش گرفتند، آنها شگفت‌انگیز بودند. “بعد از اینکه در مورد علائمم به آنها گفتم، آنها احساس بسیار بدی برای من داشتند. اولین چیزی که یکی از پرستارها به من گفت این بود: “اگر شما مرد بودید، بلافاصله توسط متخصص معاینه می شدید.”

دبرا گفت که مراقبت پرستاران، از جمله مراقبت مداوم از پرستار قلب او از هانتر نیوانگلند هلث به او کمک کرده است تا تحت توانبخشی قرار گیرد، احساس کند شنیده می شود و در بازگشت به فعالیت های معمول خود مطمئن شود.

به گفته Her Heart، تنها موسسه غیرانتفاعی استرالیا که بر پیشگیری از بیماری قلبی زنان تمرکز دارد، زنان کمتر تشخیص داده می شوند و تحت درمان قرار نمی گیرند. علائم حمله قلبی در زنان با علائمی که در مردان مشاهده می شود متفاوت است. اما از آنجایی که بیشتر تحقیقات پزشکی در مورد مردان انجام می شود، دستورالعمل های بالینی، چک لیست علائم و درمان ها برای مردان طراحی شده است.

این بدان معناست که زنان 7 تا 10 سال دیرتر از مردان مبتلا به بیماری قلبی تشخیص داده می شوند و کمتر برای آزمایش قلب یا جراحی قلب ارجاع داده می شوند.

دبرا گفت: “تجربه من وحشتناک بود و من را بسیار بداخلاق و آزار می دهد.” من می دانم که پزشکان استرس دارند و بسیار کار می کنند. اما در واقع، تنها کاری که آنها باید انجام دهند این است که به حرف زنان گوش دهند.»