ساکنان سیل‌زده لیزمور که جایی برای رفتن ندارند به خانه‌هایی که غیرقابل سکونت تلقی می‌شوند بازمی‌گردند | سیل NSW و کوئینزلند 2022

ساکنان لیزمور چاره‌ای جز بازگشت به خانه‌های خود که غیرقابل سکونت تلقی می‌شده‌اند، باقی مانده‌اند و برخی از آنها در اتاق‌های کپک‌زده و بدون برق می‌خوابند، زیرا سه هفته پس از سیل که شهر را ویران کرد، نمی‌توانند مکان امنی پیدا کنند.

در لایزمور جنوبی – بخش کم ارتفاعی از شهر که امسال بیشترین سیل تاریخی را متحمل شد و منطقه ای که به دلیل جذب ساکنان به دنبال مسکن ارزان قیمت شناخته شده است – آبان نیوز استرالیا با چندین نفر از ساکنان صحبت کرد که پس از سیل شهر را تخلیه کرده بودند اما به آنجا بازگشته بودند. خانه های آنها در روزهای اخیر

سرویس اضطراری ایالتی بیش از 3600 خانه در سراسر منطقه رودخانه‌های شمالی نیو ساوت ولز را غیرقابل سکونت تشخیص داده بود و روز جمعه برخی از ساکنان در خانه‌هایی زندگی می‌کردند که چنین ارزیابی شده بود.

در یک مورد، یک مالک خانه به ملک خود بازگشته بود که پس از ارزیابی ساختاری نامناسب به تخریب محکوم شده بود و در ورودی آن نوار هشدار نصب شده بود، اما آنها نمی خواستند با آنها مصاحبه کنند.

برخی از خانه‌ها در لایزمور جنوبی پایه‌هایشان را جارو کردند، اما علی‌رغم نیاز به بازسازی و تعمیرات ساختاری، دست‌نخورده باقی ماندند.

داستان‌های ساکنانی که در مسکن ناامن زندگی می‌کنند به دنبال افشاگری در آبان نیوز استرالیا است که نشان می‌دهد خانه‌های موتوری در نظر گرفته شده برای ساکنان لیزمور که خانه‌هایشان در سیل غرق شده بود، خالی مانده بودند، زیرا کتانی و منابع آب سازمان‌دهی نشده بودند، در حالی که خانه‌هایی که دولت نیوساوت ولز وعده داده بود، خالی بودند. هنوز محقق نشده است.

در خیابان کراون، خانه خانواده لی غیرقابل سکونت در نظر گرفته شد، زیرا سیل در طبقه بالای آن به ارتفاع تقریباً سینه رسید. خانواده چهار نفره در روز یکشنبه که آب بالا آمد میزبان چهار همسایه بود و هر هشت نفر باید توسط دوستی که قایق داشت در روز دوشنبه 28 فوریه نجات می یافتند.

پس از تخلیه، برادران رایان و ایوان در مکان‌های مختلفی از جمله در خانه پدربزرگ و مادربزرگشان و روی کاناپه‌های دوستانشان خوابیده‌اند. والدین آنها نیز برای اقامت به خانواده و دوستانشان تکیه می کردند.

در حالی که آنها می توانستند به افرادی که خانه های خود را به روی آنها باز می کردند تکیه کنند، تعداد بیشماری از ساکنان دیگر نیز به اسکان موقت نیاز داشتند.

و به این ترتیب روز دوشنبه، پس از هفته‌ها زندگی در شرایط تنگ همراه با سایر سیل‌زده‌ها، خانواده لی تصمیم سختی گرفتند تا به خانه خود بازگردند، علی‌رغم اینکه وضعیت آن غیرقابل سکونت بود.

ایوان، یک دانشجوی 20 ساله که روی یک تخت کمپینگ تاشو قدیمی از فولاد خوابیده بود، گفت: «جای دیگری برای رفتن نمانده بود، این تنها دلیلی است که ما به اینجا برگشتیم. یک متری مادرش که روی تشک بادکنک خوابیده بود.

رایان، یک کارگر 21 ساله، در اتاق کناری روی یک چاقو می خوابید، در حالی که پدر آنها، اندی، به دلیل مشکل کمر در خانه برادرش می خوابید.

در حالی که آب جاری بود، لی ها مطمئن نبودند که ایمن است یا خیر، همین طور نوشیدن آب بطری شده بود. خانه برای برق به یک ژنراتور قابل حمل متکی بود و کوهی از اموال ویران شده در سیل در حیاط جلویی هنوز جمع آوری نشده بود.

رایان گفت: «من نمی‌دانم چه زمانی جمع‌آوری می‌شود، اما امیدوارم در هفته آینده باشد، زیرا شروع به بوی بدی کرده است.

بیرون بوی خاک و فاضلاب خشکیده شده بود. در داخل، آسیب آب و کپک زدن مشهود بود. داخل اتاق‌ها گرم بود و آسیب‌های ناشی از سیل، آن را تا حد زیادی از عوامل محافظت نمی‌کرد.

به خانواده گفته شده بود که بیش از شش ماه طول می‌کشد تا خانه‌شان بازسازی شود و دوباره به آنجا برگردند.

با وجود این، اندی گفت که یکی از مزایای این واقعیت که آنها به خانه بازگشته اند این است که می توانند در برابر غارتگرانی که به دنبال سرقت کالاهای اهدایی مانند یخچال و ماشین لباسشویی هستند که قبلاً به برخی از خانه ها رسیده اند محافظت کنند.

خانواده به دنبال اسکان میان مدت امن تر و ناامید از گزینه های فعلی در دسترس بودند. آنها تلاش کرده بودند برای یکی از 40 خانه متحرکی که دولت ایالتی برای قربانیان سیل به لیزمور تحویل داده بود درخواست دهند، اما پاسخی از دولت دریافت نکردند.

صرف نظر از این، واحدهای سیار به اندازه کافی بزرگ نبودند که بتوانند هر چهار آنها را برای چندین ماه در خود جای دهند.

ما ترجیح می‌دهیم در یک خانه در جایی با هم به عنوان یک خانواده زندگی کنیم، حتی اگر در یک شهر دیگر در ساحل باشد. رایان گفت.

در امتداد خیابان آنها و خیابان های متقاطع، داستان مشابه بود. انبوهی از اموال در اکثر خانه‌ها جمع‌آوری نشده بود و داستان خانواده‌هایی که مجبور به بازگشت شدند رایج بود.

راهنمای سریع

چگونه آخرین اخبار را از آبان نیوز استرالیا دریافت کنیم

نمایش دهید

عکس: تیم رابرتس/Stone RF

اندی با نگاهی به انبوهی از اموال ویران شده در حیاط جلویی خود، خاطرنشان کرد که خانه به آجرهایی که آن را بلند می کنند بسته نشده است، و فقط روی آنها نشسته است و نگران امنیت آینده آن است. با این حال، او خانواده را خوش شانس به حساب آورد، زیرا آنها یک بیمه نامه داشتند.

او گفت: «ما واقعاً به نوعی از افراد خوش شانس هستیم.