رایشبورگر: نظریه پردازان توطئه آلمان در قلب طرح کودتای ادعایی | آلمان

ساعت 6 صبح روز چهارشنبه، نیروهای ویژه آلمانی به خانه ای در محله ویلایی کنار دریاچه برلین یورش بردند و یک نماینده سابق حزب راست افراطی Alternative für Deutschland (AfD)، بیرجیت مالساک-وینکمان را دستگیر کردند. سه دقیقه بعد، آنها وارد کلبه شکار Waidmannsheil در Bad Lobenstein در تورینگن شدند. حملات همزمان در 30 مکان دیگر، از جمله یک تعمیرگاه اتومبیل و یک استودیوی نجار، و همچنین در پیست اسکی اتریش کیتسبوهل و شهر ایتالیایی پروجا صورت گرفت.

بیست و پنج نفر دستگیر شدند و تا وقت ناهار هشت نفر از آنها در بازداشت پلیس بودند، از جمله یک سرباز در حال خدمت از واحد نخبه KSK، یک وکیل، یک خلبان، یک سرآشپز خوش طعم و یک شاهزاده، سردسته ادعایی که نقشه ها را رهبری می کرد. برای سرنگونی دولت آلمان و جایگزینی آن با “نظم سلطنتی”.

یکی از نمایندگان حزب چپ گرای لینکه گفت، این مانند چیزی از یک رمان جنایی بود.

مقایسه‌های دیگر با سریال تلویزیونی موفق بابیلون برلین انجام شد که در پایتخت آلمان در روزهای پر هیاهو عصر وایمار اتفاق می‌افتد، زمانی که دموکراسی در آستانه فروپاشی است و درگیری‌های خشونت‌آمیز بین تشکل‌های شبه‌نظامی فراقانونی فراوان است.

اما علیرغم توصیف اعضای ادعایی آن توسط دادستان به عنوان «خدمه متشکل از شخصیت‌های غیرمحتمل»، طرح واقعی بود. اسلحه‌هایی که در اختیار داشتند، گواهینامه‌های اسلحه و این واقعیت که در میان آنها نیروهای پلیس و ارتش خدمت می‌کردند نیز همینطور بود.

غالب‌ترین در میان گروهی که دادستان‌های ایالتی آن‌ها را «مجموعه نظریه‌پردازان توطئه» نامیدند، رایشبورگر بودند، که معتقدند دولت آلمان یک سازه مصنوعی است که به‌طور نامشروع جایگزین «دویچه رایش» دوران نازی‌ها شد.

اگرچه تا به حال در خارج از کشور کمتر شناخته شده اند، اما در سال های اخیر به طور فزاینده ای برای آلمانی ها آشنا شده اند، به ویژه به دنبال توطئه های مختلف خنثی شده، از جمله معلمی 75 ساله بازنشسته در ماه اکتبر. پیتر فرانک، دادستان ارشد آلمان، تابستان امسال نسبت به رادیکالیزه شدن محیط جناح راست هشدار داده بود و به طور خاص به رایشبورگر اشاره کرد که به گفته او، همراه با نظریه پردازان توطئه، “به طور فزاینده ای برای استفاده از خشونت آماده می شدند”. وی افزود: دوری از خطر بی احتیاطی خواهد بود.

کسانی که خود را جزو رایشبورگر می‌دانند، با امتناع از پرداخت مالیات، ایده دولت مدرن آلمان را رد می‌کنند و در نتیجه اغلب با مقامات درگیر هستند. برخی از خود به عنوان “خودگردانی” یا خودگردان.

به گفته آژانس اطلاعات داخلی BfV، تعداد آنها در آلمان حدود 21000 نفر است و حدود 5 درصد از آنها – حدود 1150 نفر – تخمین زده می شود که افراط گرایان راستگرا باشند. در سال 2021 BfV حدود 1011 جنایت افراطی را به آنها نسبت داد.

در مورد اینکه این گروه تا چه حد قادر به اجرای برنامه های خود برای سرنگونی دولت آلمان بوده است، ابراز تردید شده است. با این حال، از اینکه آنها موفق نشدند، آرامش زیادی ایجاد شده است. سارا نانی، نماینده سبزها در پارلمان گفت، در حالی که او معتقد است که این گروه ممکن است به اندازه کافی باهوش نبوده باشد که آنچه را که وزیر کشور، نانسی فایزر، «خیال‌پردازی‌های خشونت‌آمیز» می‌نامید، انجام دهد، با این وجود، «هرچقدر هم که ایده‌های آنها خام و ناامیدکننده باشد. برنامه ها، تلاش بسیار خطرناک است.

نیروهای امنیتی به دلیل عملیات نظارتی همه جانبه خود – که طبق گزارش ها بزرگترین فعالیت تروریستی در آلمان بوده است – مورد ستایش قرار گرفته اند. از ابتدای سپتامبر با اسم رمز شروع شد سایه – یا سایه‌ها – و شامل نظارت بر فعالیت‌های 52 مظنون پس از اطلاع‌رسانی بود. اما با این وجود سؤالات باقی می ماند: آنها چقدر خوش شانس بودند و رایشبورگر چقدر برای آلمان امروزی خطرناک هستند؟

گروهی که روز چهارشنبه مورد هدف قرار گرفت، مطمئناً به نظر می رسید که در مورد اهداف خود جدی است. به گفته بازرسان، اعضای آن مجبور به امضای توافقنامه عدم افشای اطلاعات شدند: هرکسی که به شکستن آن فکر می‌کرد با مجازات اعدام تهدید می‌شد. برای برقراری ارتباط با یکدیگر، آنها تلفن های ماهواره ای Iridium به ارزش 20000 یورو را خریداری کردند که حتی در صورت فروپاشی شبکه برق – که ظاهراً نیز بخشی از این طرح بود، به منظور گسترش هرج و مرج کار می کرد.

در یکی از مکالمات تلفنی تابستان گذشته، شنیده شد که سرکرده متهم، شاهزاده هاینریش، می‌گوید: «حالا آنها را از بین می‌بریم، زمان سرگرمی به پایان رسیده است!» به گفته بازرسان، این گروه حتی از خدمات روشن بینان خواسته بود تا صحت طرح خود و همچنین قابل اعتماد بودن اعضا را بررسی کنند. آنها در پیام هایی از “تغییر سیستم” و “نابودی” دشمنان خود صحبت کردند.

هفته‌ها پیش به پلیس هشدار داده شد که برای حمله به ساختمان رایشتاگ آماده شود و بر همین اساس نظارت خود را افزایش داده بود. حفاظت شخصی از سیاستمداران در سراسر کشور نیز تشدید شد. BfV یک گروه ضربتی برای تمرکز بر تهدید ایجاد کرد که نام رمز آن کانگال بود. به طور خلاصه، تهدید بسیار واقعی و معتبر تلقی می شد.

یورگ اشمیت در سرمقاله‌ای در Süddeutsche Zeitung می‌نویسد: «بسیار آسان است که این افراد را دیوانه‌ها، به‌عنوان دسته‌ای عجیب از نظریه‌پردازان توطئه بنویسیم، افرادی که لازم نیست آنها را جدی بگیریم… اما این ساده‌لوحانه است. . برخی از 52 متهم به برنامه ریزی برای سرنگونی نظام نظامی در آلمان از میان جامعه هستند، آنها معلمان، پزشکان، افراد تجاری هستند. افرادی که معمولاً انتظار دارید ستون‌های دموکراسی باشند.»