مرد استرالیایی می گوید به دلیل ناتوانی اش از پرواز قطر ایرویز بوت شده است | کمیسیون سلطنتی معلولیت

مردی که به ویلچر نیاز دارد، ادعا می‌کند که پس از سوار شدن به هواپیما از پرواز قطر ایرویز، بوت شده و به دلیل معلولیت در فرودگاه ملبورن سرگردان مانده است.

داستان کریگ نولان، یک مرد استرالیایی مبتلا به اسپینا بیفیدا که برنامه‌اش برای بازگشت به خانه‌اش در فنلاند از طریق دوحه مختل شده بود، پس از شنیدن شواهدی از سوی کمیسیون سلطنتی معلولان در هفته‌های اخیر مبنی بر اینکه خطوط هوایی، استرالیایی‌های دارای معلولیت را که با آن‌ها رفتار می‌کنند، «از انسانیت‌زدایی» می‌کنند، شنیده می‌شود. به عنوان یک “پس فکر”.

روز دوشنبه، نولان برای پرواز خود به دوحه وارد فرودگاه تولامارین شد، در حالی که قبلاً به شرکت هواپیمایی در مورد ناتوانی خود و این واقعیت که به تنهایی سفر خواهد کرد، هشدار داده بود – کاری که این مرد 43 ساله خوش سفر به انجام آن عادت کرده است.

نولان چندین ماه بود که در استرالیا بود و در ماه سپتامبر برای تشییع جنازه خانوادگی بازگشته بود.

نولان گفت که مجبور شد ویلچر خود را چک کند و به یک صندلی راهرو منتقل شد – صندلی باریکی که نیاز به فشار دادن شخص دیگری دارد و برخی از خطوط هوایی از آن برای بردن مسافران به صندلی خود در هواپیما استفاده می کنند. این شامل کارکنان زمینی بود که او را از روی یک پله تقریباً بزرگ از پل هوایی به سمت هواپیما بلند کردند.

با این حال، قبل از بلند شدن پرواز، نولان گفت که به یکی از خدمه کابین گفته است که برای رسیدن به حمام داخل کابین به کمک نیاز دارد، زیرا به کسی نیاز دارد که صندلی راهروی او را به آنجا هل دهد.

بلافاصله پس از آن، او گفت یکی دیگر از اعضای خدمه کابین به نولان گفت که باید پرواز را ترک کند.

نولان در فرودگاه سرگردان بود و فرودگاه ملبورن ابتدا او را در هتلی قرار داد.

او از آن زمان سعی کرده است برای بازپرداخت بلیط پرواز خود درخواست دهد و گفت که قطر ایرویز قصد دارد حدود 400 دلار از بازپرداخت کسر کند زیرا او به عنوان “بدون نمایش” در سیستم آنها لیست شده است.

نولان به آبان نیوز گفت که فکر می‌کند به دلیل سوء تفاهم از پرواز خارج شده است – که خدمه کابین به اشتباه تصور کرده‌اند که او در طول پرواز از جمله زمانی که در حمام است به کمک نیاز دارد.

«اگر گوش می‌دادند، متوجه می‌شدند که من فقط برای هل دادن از صندلی به توالت، که بخشی از شرح شغل آنهاست، به کمک نیاز دارم. نولان گفت: من در هواپیما یا حمام کمک نمی‌خواستم.

نولان، که یک شرکت ترجمه و یک شرکت حسابرسی معلولیت را با شریک خود در فنلاند اداره می کند، گفت که او بارها در سفرهای بین المللی به تنهایی مجبور به پرواز در صندلی های راهرو شده است، اما هرگز با سوء تفاهم مشابهی مواجه نشده است.

او گفت که از این تصور که اگر خدمه قطر ایرویز مستقیماً از او سؤال می‌کردند، می‌توانست از این حادثه جلوگیری کند، ناامید شده است.

آبان نیوز استرالیا با قطر ایرویز تماس گرفته است، اما سخنگوی آن در موعد مقرر پاسخی نداده است.

تجربه نولان پس از شنیدن شواهدی از سوی کمیسیون سلطنتی معلولان مبنی بر اینکه افراد دارای معلولیت هنگام پروازهای داخلی از طریق فرودگاه های استرالیا در معرض خشونت، سوء استفاده، بی توجهی و استثمار قرار می گیرند، به دست آمد.

در کارگاه‌هایی با بیش از 60 استرالیایی دارای معلولیت که در هفته‌های اخیر برگزار شد، کمیسیون شنید که شرکت‌کنندگان اغلب با زمان‌های انتظار طولانی و غیرمنطقی هنگام چک کردن پروازها، محرومیت یا عدم دسترسی به اطلاعات لازم و پشتیبانی قبل از پرواز مواجه می‌شدند. گزینه های پرواز در مکان های منطقه ای و دورافتاده ضعیف تر بودند.

کمیسیون سلطنتی همچنین شنید که تبعیض و خدمات ضعیف در بحبوحه لغو پروازها – که در اواسط سال در سطوح بی سابقه بود – برجسته تر بود. افراد دارای معلولیت می‌گویند که وقتی مسافران پروازهای لغو شده مدیریت می‌شوند، به آنها به‌عنوان یک «تفکر بعدی» در نظر گرفته می‌شوند.

شرکت‌کنندگان همچنین به کمیسیون سلطنتی گفتند که هر زمان که در پروازهای داخلی مشکلی پیش بیاید، اغلب «پاسخ‌های به‌موقع و مناسب از سوی خطوط هوایی» دریافت نمی‌کنند و شرکت‌کنندگان تجربه‌های «سکوت» و «اخراج» را گزارش می‌کنند.

یکی از شرکت‌کنندگان در کارگاه کمیسیون سلطنتی گفت: «شرکت‌های هواپیمایی در «از انسانیت‌زدایی» افراد دارای معلولیت خوب هستند. زمانی که مسائل برای آنها مطرح می شود، به راحتی کنار گذاشته می شوند و جدی گرفته نمی شوند.”

یکی دیگر از شرکت‌کنندگان، زوئی سیمونز، مدافع ناتوانی‌ها، گفت: «داستان‌های ما فقط زیر فرش کشیده می‌شوند. به ما می گویند مشکل خود ما هستیم. مردم نمی دانند که این مشکل چقدر گسترده است.»

پذیرش سگ های کمکی نیز به عنوان یک موضوع مطرح شد. شرکت‌کنندگان گزارش دادند که ممنوعیت سفر در پرواز با سگ‌های کمکی معمولی است.

کمیسیون سلطنتی همچنین شنید که اکثر هواپیماها تعداد ویلچرها را به دو عدد در هر پرواز محدود می کنند و برخی از هواپیماها به مسافران اجازه نمی دهند ویلچر خود را سوار کنند و در عوض مسافران را ملزم به جابجایی روی صندلی های راهرو می کنند.

بینش‌های کمیسیون سلطنتی به دنبال گزارش آبان نیوز از مسافران دارای معلولیت است که کمک‌هایشان رد شده و در فرودگاه‌ها سرگردان مانده‌اند – در حالی که شکایت‌هایشان به گوش می‌رسد.

در ماه آگوست، تونی جونز که به دلیل آسیب نخاعی بر روی صندلی چرخدار تکیه می‌کند، پس از اینکه هنگام تلاش برای سوار شدن به هواپیمای جت استار در سیدنی از دروازه دور شد، به کمیسیون حقوق بشر استرالیا شکایت کرد.

وکلای جونز گفته اند که رعایت استانداردهای مربوط به ناتوانی در صنعت پایین است و این مسئولیت برعهده خطوط هوایی و فرودگاه ها نیست که از آنها پیروی کنند، بلکه بر عهده افراد است که شکایت های تبعیض آمیز را ارائه دهند – تنها راه AHRC.