آبان نیوز انتشار آخرین خبرهای سیاسی اقتصادی اجتماعی ورزشی فناوری در آبان نیوز
به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
E8 دقیقه مانده به بازی و انگلیس 14 امتیاز نسبت به نیوزلند فاصله دارد. ویل استوارت به تازگی در گوشه دروازه گلزنی کرده است و مارکوس اسمیت در نقطه 22، پنج متر فاصله از خط لمسی سمت راست، روی نقطه تبدیل ایستاده است. این باید ضربه اوون فارل باشد.
فارل که در پاییز تاکنون هر ضربه ای به دروازه زده است، 15 از 15 در 200 دقیقه تست راگبی، در زمین است، اما با پای مرده دست و پنجه نرم می کند. بنابراین به دست اسمیت می افتد. او گام برمی‌دارد، در حالی که کفش‌هایش را تاب می‌دهد، بیش از حد به عقب خم می‌شود و توپ به سمت بالا پرواز میکند و چند فوتی از سمت راست به سمت راست عبور میکند.
هیچ کس واقعاً متوجه آن در تمام هیجانات آن دقایق پایانی نشد، اما آن ضربه از دست رفته تفاوت را به پایان رساند. نه اینکه این باخت تقصیر اسمیت بود، انگلیس بدون او سه تلاشی را که برای بازگشت به مسابقه لازم بود به ثمر نمی رساند. اما انگلیس یک امتیاز دور بود، به این معنی که، مگر اینکه شما باور داشته باشید که اتحادیه فوتبال راگبی به اندازه کافی شجاع بود تا ادی جونز را پس از شکست تیمش نیوزیلند، اخراج کند، آنها با تندباد دور از تصمیمی متفاوت بودند.
دو هفته قبل، انگلیس دو امتیاز با آرژانتین فاصله داشت. اما برای یک ضربه نافرجام در اینجا و یک پنالتی بیهوده در آنجا، انگلیس در پاییز امسال از چهار برنده سه برنده می شد.
انگلیس همچنان در همان بازی‌های طولانی مدت بد بازی می‌کرد، همچنان در آخرین بازی پاییز مقابل آفریقای جنوبی شکست می‌خورد و در اوایل سال توسط اسکاتلند، ایرلند و فرانسه در شش ملت شکست می‌خورد. منصفانه است که بپرسیم اگر تیمش این سه امتیاز را در مقابل نیوزلند و آرژانتین کسب می کرد، می توانست از بررسی پایان سری که به قیمت کارش در روز سه شنبه به پایان رسید، تحمل کند. که برای هر مربی یک حاشیه بسیار ناچیز است، چه برسد به سابقه او.
جونز فقط به خاطر اتفاقی که در آن دو مسابقه رخ داد رها نشد، او یک سری اشتباهات فزاینده مرتکب شده است، اصلی‌ترین آنها همانطور که خودش گفت این بود که اجازه داد تمرکزش نسبت به بازی بعدی خیلی دور شود. اگر تیم در این مدت پیروز می شد، او از بقیه چیزها، انتخاب های تندرو، روش بی رحمانه اش با بازیکنان و کمک مربیانش، پشتکارش با سیستم هجومی که واقعاً کار نمی کرد، خلاص می شد. اما جونز بیشتر نگران جام جهانی بعدی بود تا اینکه آیا آنها برای آزمون بعدی خود آماده هستند.
اصرار JH مبنی بر اینکه وقتی تیم به فرانسه می‌رود همه چیز خوب می‌شود، آینده را تبدیل به مسئله ایمان کرد و نحوه بازی تیم به این معنی بود که افراد کمی باقی مانده بودند که مایل به باور باشند. این به این معنی بود که او در این راه دشمنان زیادی پیدا کرده بود. در پایان، رئیس خودش، بیل سوینی، مدیر اجرایی RFU، یکی از آنها بود. شما می توانید تحقیر جونز را بشنوید که او به مطبوعات گفت که سوئینی تصمیمات خود را «بر اساس آنچه شما بچه ها می نویسید» پس از باخت به آفریقای جنوبی خواهد گرفت.
سوئینی در جلسات اخیر کمیته منتخب دیجیتال، فرهنگ، رسانه و ورزش، بدتر از این را شنیده است، زمانی که نمایندگان مجلس قبل از اینکه به او بگویند باید «در حین کار خوابیده» و «شکست در مقیاس حماسی» متهم شود. به “نگاه کردن به موقعیت خود”. ظاهراً او تصمیم گرفته است به جای آن به شخص دیگری نگاه کند. واقعاً، سؤال این نیست که راگبی انگلیسی تا چه اندازه به جونز اعتماد داشت، بلکه به مردانی که تصمیم گرفتند او را اخراج کنند، 10 ماه دور از مسابقاتی که او سه سال گذشته را صرف آماده‌سازی برای آن کرده است. زیرا هر جا که به سراغ مربی بیایید، جای تردید نیست که او قبلاً چه دستاوردهایی در کار خود داشته است.
از سوی دیگر، RFU از تاریخ انگلستان غافل به نظر می رسد. این تیمی است که قبل از هدایت جونز، 13 سال است که یک گرند اسلم نبرده بود، با رفتار خود در خارج از زمین در سال 2011 زمانی که در یک چهارم نهایی شکست خوردند، شرمنده شدند و از تورنمنت خود حذف شدند. پس از شکست استرالیا در مراحل استخر در سال 2015. انگلیس جونز تقریباً به همان اندازه پیروز شد که برایان اشتون، مارتین جانسون و استوارت لنکستر بین آنها پیروز شدند. امتیاز اندی رابینسون را هم بیاندازید و متوجه می‌شوید که تحت چهار سرمربی قبل از اینکه جونز هدایت انگلیس را بر عهده بگیرد، بیش از نیمی از بازی‌هایی را که انجام داده بود، برد.
الان در مورد 73 درصد جونز چه احساسی دارید؟
به نظر می رسد که اگر می خواستید موفق ترین مربی ای را که تا به حال داشته اید اخراج کنید، این کار را انجام نمی دادید، مگر اینکه تصور واضحی داشته باشید که مردی که برای جایگزینی او آورده اید، یک پیشرفت خواهد بود. درست مانند کاری که ولز با اخراج وین پیواک و استخدام وارن گاتلند انجام داد. بنابراین، طرح بزرگ RFU دقیقاً چیست؟ بیایید یادداشت های خود را بررسی کنیم. اوه بله، دستیار خود جونز، ریچارد کاکریل، در حالی که آنها کار می کنند، مسئولیت را بر عهده می گیرد. این انتظار وجود دارد که آنها استیو بورثویک را از لستر بیاورند. بورثویک، که سال‌ها به عنوان دست راست جونز کار کرد و مجموع دستاوردهایش بدون او، عنوان قهرمانی لیگ برتر است که فصل گذشته به دست آورد.
مشکلات راگبی انگلیسی با رفتن جونس به پایان نمی رسد. هرچیزی جز. مدت‌ها بعد از رفتن او و پایان ماه عسل جایگزینش، ممکن است متوجه شوند که جونز سال‌ها برای پنهان کردن آنها صرف کرده است.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.
