از شعبده باز تا نامناسب: جایی که همه چیز برای ادی جونز اشتباه شد | ادی جونز

اسگاهی اوقات این چیزهای کوچک هستند که به داستان واقعی خیانت می کنند. شنبه هفته گذشته آنجا بودیم، در اعماق زیرزمینی غرفه وسیع غربی تویکنهام، به ادی جونز گوش می‌دادیم که آخرین اجرای زیر سطح انگلیس را توضیح می‌داد. در سمت راست او، مانند همیشه، ستوان استرالیایی وفادارش، نیل کریگ، قرار داشت که به طور خاص برای کمک به جونز برای کنار آمدن با چنین موقعیت های دشواری استخدام شده بود. حتی یک کریگ خسته، در این مناسبت، سرش را در دستانش گرفته بود.

هدیه دیگر، پخش آنلاین قابل توجه هفته گذشته توسط دیوید پمبروک، استاد قدیمی رسانه جونز، در بخش نظرات در وب سایت تایمز اسپورت بود. “پمبی” مدعی بود که خود اتحادیه فوتبال راگبی علیه جونز گزارشی ارائه کرده است و به طور علنی از مدیر اجرایی RFU، بیل سوینی، به عنوان “لغزنده” یاد کرده است. اگر شانس کمی برای حضور جونز در سال 2023 وجود داشت، با وجود عذرخواهی بعدی پمبروک، احتمالاً همان جا ناپدید شد.

روزهای پر مخاطره آخر به سختی می توانست با دوران طلایی 2016 و 2017 تضاد داشته باشد، زمانی که جونز هنوز جادوگر شهر اوز بود. مربیان در 18 تست متوالی تصادفی برنده نمی شوند. حتی در حال حاضر، هیچ کس مخالفت نمی کند که جونز یک تکنسین عالی است و راگبی خود را از درون می داند. با این حال، برای اولین بار در زندگی حرفه‌ای جونز در ترن هوایی، سقوط‌های بعدی به همان اندازه سرگیجه‌آور بود که فرازها در آسمان بالا بودند.

برای مثال، چقدر طعنه آمیز است که این آفریقای جنوبی بود که در نهایت او را از مرز انگلیس دور کرد. در مقابل اسپرینگ باکس بود که او بهترین ساعت مربیگری تمام دوران خود را با ژاپن در جام جهانی راگبی 2015 تجربه کرد. شاید آن بعد از ظهر فراموش نشدنی در برایتون بود که مدیر اجرایی وقت RFU، یان ریچی را متقاعد کرد که جونز یک جادوگر راگبی و کاتالیزوری است که انگلستان جدید به آن نیاز دارد.

حتی اکنون نیز خلاص شدن از شر او خطری بزرگ برای سلسله مراتب تویکنهام به نظر می رسد. رکورد جونز در جام جهانی به طرز دیوانه کننده ای خوب است. بله، همه چیز در فینال 2019 در یوکوهاما در برابر اسپرینگ باکس – حدس بزنید چه کسی – گلابی شکل شد، اما عملکرد نیمه نهایی مقابل نیوزلند هفته قبل هیجان انگیز بود. در آن زمان او همچنین در سال 2007 به عنوان مشاور به آفریقای جنوبی کمک کرد تا جهان را فتح کند، در حالی که تنها گل حذفی جانی ویلکینسون در وقت اضافه او را در سال 2003 رد کرد. سال آینده در فرانسه به طور کامل بازسازی شد.

پس چرا RFU در نهایت دکمه خروج را فشار داد؟ در بالای لیست، نارضایتی چرخش پاییزی در اطراف توئیکنهام بود. همه اینها مستقیماً تقصیر جونز نبود، اما از دیدگاه RFU، هیچ چیز بیشتر از افزایش بی‌علاقگی و سرخوردگی در میان مخاطبان اصلی، خون تجاری را در زمستان سرد نمی‌کند.

در نگاهی به گذشته، منشأ این از دست دادن ایمان را می توان به قرنطینه زمانی که انگلستان پشت درهای بسته در سری ملل پاییز 2020 بازی کرد، جستجو کرد. نتیجه آن‌ها زیاد نبود – آن‌ها در نهایت فرانسه را در فینال شکست دادند – همانطور که جونز راگبی کاملاً شادی‌بخش و با سم و تعقیب اصرار داشت که در بازی مدرن همیشه در حال تغییر ضروری است. درست در لحظه‌ای که ملت مبل‌بسته نیاز به اعتلای داشتند، آنها چیزهایی را به سمت تلویزیون‌هایشان پرتاب می‌کردند.

همراه با سقوط ساراسنز از لیگ برتر، راه اندازی مجدد ارابه دشوارتر از آن چیزی بود که جونز پیش بینی می کرد. اگر مردم فکر می کنند که انگلیس در پاییز امسال فقیر بود، بازی افتتاحیه مسابقات قهرمانی شش ملت 2021 را فراموش می کنند، زمانی که انگلیس به طرز تکان دهنده ای در خانه مقابل اسکاتلند بد بود. متعاقباً آنها در رده پنجم جدول عقب افتادند و جونز یک بازی طولانی‌مدت از هاکی انتخابی را آغاز کرد.

گروه ساراسین ها بیرون آمده بودند، اما دوباره به داخل بازگشتند. بازیکنانی که آن را در لیگ برتر پاره می‌کردند، به این دلیل که از نظر او لیگ، محل اثبات رضایت‌بخشی برای راگبی آزمایشی نبود، به‌شدت نادیده گرفته شدند. وقتی جوانان امیدوارکننده برای تیم آموزشی انتخاب می‌شدند، اغلب به طور خلاصه کنار گذاشته می‌شدند. کمتر از 112 نفر در دوران جونز نماینده انگلیس بودند، اما بسیاری از آنها نیز به دلیل طرد وحشیانه، اعتماد به نفس آنها را به شدت تضعیف کردند.

کجای دیگر ادی اشتباه کرد؟ تقریباً خیلی ساده است که بین جدایی استیو بورثویک و اسکات وایزمانتل از نقش های دستیارشان در سال های 2019 و 2020 و عقب نشینی بعدی تیم ملی مرزبندی کنیم. هجوم دستیاران دیگر، اتاق پشتیبان و کادر پزشکی حاکی از فرهنگ نه چندان هماهنگ در پشت صحنه بود. مدیر کار سخت یک فرد می تواند قلدر دل سیاه دیگری باشد، اما چیزی که هیچ کس در مورد جونز مورد بحث قرار نگرفته است، تمایل او به کنترل است.

و افراد عجیب و غریب را با اخلاق کاری وحشیانه کنترل کنید – حتی آنهایی که دارای حس شوخ طبعی و عشق واقعی به مربیگری و بازی هستند – پس از مدتی افراد را خسته می کنند. ادی همیشه درست می‌گفت و رسانه‌های جذاب عمدتاً اهمیتی نداشتند، تا زمانی که اهمیتی نداشتند. برای سال‌ها نیز، RFU تصمیم گرفت چشم‌های خود را بر روی شلوغی‌های جانبی، کنسرت‌های مربیگری ژاپنی و این حس که در اعماق وجودش، هرگز به‌طور کامل بخشی از مبلمان انگلیسی بیگانه را احساس نمی‌کرد، ببندد.

شاید ریشه آن همین بود: وقتی ادی وارد شد و تمایل خود را برای کمک به انگلستان برای تبدیل شدن به راگبی بزرگ، قوی و رو به جلو در گذشته اعلام کرد، از همان ابتدا در مورد آخرین وطن پذیرفته شده خود قضاوت نادرستی داشت. طرفداران انگلیسی که دلار بالاتری می پردازند، نمی خواستند مدرسه قدیمی را بپردازند. آنها مدرنیته عصر جدید، چهره های خندان و راگبی هیپستر دوست داشتند. و به‌طور فزاینده‌ای، هم آنها و هم RFU آن را اکنون می‌خواستند، نه اینکه بی‌پایان منتظر یک جام جهانی گودو باشند. به همین دلیل است که برای جونز، بالاخره آخرین شب پومز فرا رسید.