به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
بر اساس گزارش بانک جهانی، انتظار می رود فقیرترین کشورهای جهان امسال 35 درصد بیشتر در قبوض بهره بدهی بپردازند تا هزینه های اضافی ناشی از همه گیری کووید-19 و افزایش چشمگیر قیمت واردات مواد غذایی را پوشش دهند.
بیش از 63 میلیارد پوند توسط 75 کشور، که بسیاری از آنها در جنوب صحرای آفریقا هستند، که فقیرترین کشورها را تشکیل می دهند، برای پوشش وام هایی که عمدتاً در دهه گذشته و نرخ های بهره بالاتر گرفته شده اند، هزینه می شود.
بانک جهانی گفت که نگران است که پرداخت بدهی ها بیشتر از هزینه های دولت در کشورهای فقیر مصرف می کند، در حالی که آنها قبلاً برای ارائه خدمات آموزشی و بهداشتی با مشکل مواجه بودند.
رئیس گروه توسعه بینالمللی مستقر در واشنگتن در درخواستی برای کشورهای ثروتمند گفت که اگر کشورهای فقیر مجبور شوند پول نقد را از برنامههای رفاهی به پرداخت بهره بدهی منحرف کنند، ناآرامی اجتماعی نتیجه محتمل آن خواهد بود.
رئیس جمهور دیوید مالپاس گفت: «بحران بدهی پیش روی کشورهای در حال توسعه تشدید شده است.
یک رویکرد جامع برای کاهش بدهی، افزایش شفافیت و تسهیل بازسازی سریعتر مورد نیاز است – بنابراین کشورها می توانند بر هزینه هایی که از رشد حمایت می کند و فقر را کاهش می دهد تمرکز کنند.
بدون آن، بسیاری از کشورها و دولتهایشان با بحران مالی و بیثباتی سیاسی مواجه هستند و میلیونها نفر در فقر فرو میروند.»
زامبیا در میان تعدادی از کشورهایی است که در حال مذاکره برای تنظیم مجدد بدهی های خود برای جلوگیری از نکول است. مقامات دولتی به دنبال 8.4 میلیارد دلار از وام دهندگان بزرگ هستند، از جمله صندوق های خصوصی که توسط بزرگترین مدیر سرمایه گذاری جهان، بلک راک اداره می شود تا به نظم بخشیدن به امور مالی عمومی کمک کنند.
افزایش شدید ارزش دلار از سال 2019 نیز در این گزارش به دلیل بدتر شدن وضعیت ذکر شده است. بیشتر وام ها به دلار داده می شود و تقویت پول ایالات متحده به این معنی است که کشورهای فقیر ارزش پول خود را کاهش می دهند و کمتر قادر به تامین مالی بدهی های خود هستند.
شاخه ای از بانک جهانی – انجمن توسعه بین المللی (IDA) – 75 کشور از فقیرترین کشورها را در میان اعضای خود به حساب می آورد. این کشور میلیاردها دلار کمک های بلاعوض و وام های بدون بهره را پذیرفته است، اما این مبلغ برای جلوگیری از افزایش بدهی IDA به 1 تریلیون دلار کافی نبوده است.
تغییر وام گرفتن توسط کشورهای در حال توسعه از دولتهای ثروتمند – معروف به باشگاه وام دهندگان پاریس – به بانکهای خصوصی و منابع غیردولتی منجر به کاهش زمان بازپرداخت وامها به بیش از نصف و افزایش نرخ بهره شده است.
بانک جهانی اعلام کرد متوسط طول وام باشگاه پاریس در مقایسه با متوسط 12 سال ارائه شده توسط وام دهندگان خصوصی 25 سال است و متوسط نرخ بهره سالانه از 2 درصد به 5 درصد افزایش یافته است.
بیشتر کشورها در دو سال گذشته شاهد افزایش بدهی های خود بوده اند تا هزینه های رفاهی و حمایت های بهداشتی را در طول همه گیری پرداخت کنند و هزینه های فزاینده گاز و غذا را از آغاز جنگ اوکراین جبران کنند.
با این حال، کشورهای فقیر دامنه محدودی برای افزایش مالیات برای پوشش هزینه های بالاتر دارند و آنها را مجبور می کند تا به دنبال وام های گران قیمت از وام دهندگان خصوصی باشند.
چین پس از ولگردی وام دهی در دهه گذشته برای تامین مالی پروژه های زیرساختی بزرگ در مسیر تبدیل شدن به بزرگترین طلبکار به کشورهای فقیر است.
انتظار میرود چین 66 درصد از پرداختهای خدمات بدهی انجام شده در سال جاری توسط کشورهای IDA را بابت بدهی رسمی دوجانبهشان به خود اختصاص دهد.
هند، روسیه و ترکیه نیز در یک سری معاملات که عمدتاً توسط قراردادهای تجاری محرمانه پنهان می شوند، به طلبکاران اصلی کشورهای فقیر تبدیل شده اند.
این گزارش افزایش خطرات مرتبط با بدهی را برای همه اقتصادهای در حال توسعه از جمله اقتصادهای با درآمد متوسط نشان می دهد.
در پایان سال 2021، بدهی خارجی اقتصادهای با درآمد پایین و متوسط بالغ بر 9 تریلیون دلار بود که بیش از دو برابر مقدار یک دهه قبل است.
ایندرمیت گیل، اقتصاددان ارشد بانک جهانی، گفت که حدود 60 درصد از فقیرترین کشورها در حال حاضر در معرض خطر بالای مشکلات بدهی یا در مضیقه هستند.
او گفت که برای کشورهای فقیر مذاکره مجدد و زمان بندی مجدد بدهی هایشان دشوارتر است، زمانی که آنها در قراردادهایی با بانک های خصوصی قفل شده بودند که جزئیات معامله مبهم بود.
ایندرمیت گیل گفت: «شفافیت ضعیف بدهی دلیل بسیاری از کشورها در خواب رفتن به بحران بدهی است. دادههای کامل و شفاف بدهی، مدیریت بدهی را بهبود میبخشد. این باعث می شود که تجزیه و تحلیل پایداری بدهی قابل اعتمادتر باشد. و اجرای تجدید ساختار بدهی را آسان تر می کند تا کشورها بتوانند به سرعت به ثبات و رشد اقتصادی بازگردند. مخفی نگه داشتن بدهی عمومی از مردم به نفع بلندمدت هیچ طلبکاری نیست.»
تا پایان سال 2021، 61 درصد از بدهی بلندمدت عمومی و تضمین شده عمومی به ارزش 3.6 تریلیون دلار به طلبکاران خصوصی بود تا باشگاه پاریس یا سایر طلبکاران رسمی، در مقایسه با 46 درصد در سال 2010.
مالپاس، منصوب دونالد ترامپ، با درخواستهایی برای بازنگری در تمرکز سازمان بر تغییرات آب و هوایی، عمدتاً برای کمک به کشورهای مقروض جنوب صحرا که بدترین آسیبپذیری را از شرایط آب و هوایی شدید و افزایش سطح بدهی میبینند، مواجه شده است.
کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (Unctad) در گزارشی جداگانه پیش از سیزدهمین کنفرانس مدیریت بدهی خود در اواخر این هفته اعلام کرد که سطح بدهی دولت به عنوان سهمی از تولید ناخالص داخلی در بیش از 100 کشور در حال توسعه بین سالهای 2019 تا 2021 افزایش یافته است.
گفته می شود که بدون احتساب چین، این افزایش حدود 2 تریلیون دلار برآورد شده است.
ربکا گرینسپن، دبیر کل آنکتاد، گفت: «تقریباً همه کشورهای در حال توسعه در شرایطی که با همهگیری، بیثباتی ژئوپلیتیکی و مشکلات اقلیمی خدشهدار شده، با یک مبادله غیرممکن مواجه شدهاند».
وی افزود: بدهی نمی تواند و نباید مانعی برای دستیابی به دستور کار 2030 و انتقال آب و هوایی که جهان بشدت به آن نیاز دارد تبدیل شود.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.