در حالی که آمریکایی‌ها انعام را کاهش می‌دهند، کارگران خدماتی در بی‌حوصلگی رها شدند | نیویورک

تیipping برای نسل‌ها در ایالات متحده ضروری بوده است، اما به‌طور فزاینده‌ای نادر می‌شود که چند اسکناس ۱ دلاری را روی میز بگذاریم – اکنون وقتی برای Uber پرداخت می‌کنیم، قهوه می‌خریم یا سفارش غذای بیرون را می‌دهیم، صفحه نمایش می‌خواهد بداند چقدر می‌خواهیم. به نکته، قرار دادن تصمیم اخلاقی در تمرکز واضح است. سی درصد؟ بیست درصد؟ یک 15 درصد ضعیف؟ آیا کسی جرات دارد پایین تر از آن برود؟

کارلوس تاوارس می‌گوید قبل از همه‌گیری، هفته‌ای ۷۵ دلار انعام می‌گرفت که با تویوتا کمری خاکستری خود برای Uber رانندگی می‌کرد – چیزی زندگی را تغییر نمی‌دهد، اما یک جایزه خوب پس از کار در شیفت‌های طولانی در شهر نیویورک. او می گوید که اکنون این به شدت کاهش یافته و به 20 تا 30 دلار در هفته رسیده است. او می گوید: «من واقعاً نمی دانم چرا. “شاید مردم فقط سعی در پس انداز پول دارند.”

در کافی شاپ Poetica، زنجیره ای از کافه های دنج در بروکلین، مشتریان نیز عقب نشینی کرده اند. پرویز محمدکلوف، مدیرعامل و موسس این شرکت، می‌گوید: اگرچه از هر 10 مشتری 9 نفر انعام می‌دهند، اما کمتر از قبل انعام می‌دهند. «در زمان اوج شیوع کووید»، از می 2020 تا ژوئن 2021، «مشتریان به طور متوسط ​​50 درصد از کل مبلغ را انعام می دادند. همه نیاز به حمایت از مشاغل کوچک و باریستاهای محلی را که می شناختند احساس کردند. از آن زمان تاکنون به 15 درصد کاهش یافته است.»

تحقیقات جدید منعکس کننده این روند انحرافی خشن تر است، زیرا فوریت همه گیر کمرنگ می شود و فشارهای تورم افزایش می یابد. بر اساس نظرسنجی منتشر شده در این ماه توسط Popmenu، 43 درصد از مصرف کنندگان می گویند که حداقل 20 درصد از چک را به سرورهای خود انعام می دهند که در مقایسه با 56 درصد از مصرف کنندگانی که در سال گذشته همین کار را انجام دادند، کاهش یافته است. 32 درصد از مردم گزارش دادند که 20 درصد از سفارش خود را به کارگران تحویل دهنده انعام می دهند که نسبت به سال گذشته 38 درصد کاهش یافته است.

انعام دادن به کارگران خدماتی یک هنجار اجتماعی دیرینه آمریکایی است – هنجاری که خطرات آشکاری را به همراه دارد: می تواند با نژادپرستی و تبعیض جنسی بازی کند و کارگران را در معرض خطر سرقت دستمزد قرار دهد. اما در حالی که برخی از رستوران های ایالات متحده سعی کرده اند انعام را حذف کنند، بسیاری از آنها با کاهش درآمد کارگران و کسب و کار عقب نشینی کرده اند.

صاحبان مشاغل می گویند انعام دادن اغلب یک پاسخ احساسی است. مطالعات نشان داده است که نکات در طول تعطیلات افزایش می یابد. محمدکلوف می‌گوید که Poetica Coffee اخیراً پس از اینکه باریستاهای آنها – که برخی از آنها اوکراینی هستند – میزبان یک مراسم اهدایی برای حمایت از مردم اوکراین بودند، شاهد افزایش انعام بود.

اما هنجارهای انعام نیز از یک صنعت به صنعت دیگر بسیار متفاوت است، حتی اگر تلاش انجام شده قابل مقایسه باشد. داده‌های جمع‌آوری‌شده در سال 2021 توسط Driver’s Seat، یک پلتفرم متمرکز بر کارگران، نشان داد که در حالی که 85.8 درصد از مشتریان برای تحویل غذا انعام می‌دهند، تنها 24.8 درصد همین کار را برای رانندگان Uber و Lyft انجام می‌دهند. و یک نظرسنجی ماه گذشته توسط PlayUSA نشان داد که در حالی که 98٪ از کارگران رستوران انعام دریافت می کنند، تنها 39٪ از کارگران کافی شاپ این کار را می کنند.

این برای تیانا، کارمند کافه‌ای که به تازگی افتتاح شده و ساندویچ‌های تازه تهیه شده را در محله پرشور بروکلین هایتس می‌فروشد، ناامیدکننده است. او می‌گوید که تنها حدود یک سوم مشتریانش انعام می‌دهند، زیرا آن را به عنوان یک موسسه انعام نمی‌بینند. او می‌گوید: «من حدس می‌زنم که چگونه ثروتمندان ثروتمند می‌مانند.

میمو گوزمن، یک باریستای 28 ساله که چند بلوک آنطرفتر کار می‌کند، می‌گوید که پس از اوج‌گیری همه‌گیری، به کارفرمای قبلی‌اش، یک استارباکس شلوغ در منهتن، انعکاس‌هایی را تماشا کرده است. خوشبختانه، کارفرمای فعلی او، خیابان بلانک، ضمانت دستمزد را ارائه می دهد: حقوق پایه 16.50 دلار است، اما اگر انعام ها به 23 دلار نرسید، شرکت تفاوت را جبران می کند. “شما نمی توانید با حداقل دستمزد زندگی کنید، نه در این شغل. ماسنا صادقی 20 ساله، همکارش، می‌گوید:

همین امر در مورد کارگران تحویل‌دهنده نیز صدق می‌کند، که تا حد زیادی به انعام برای زنده ماندن وابسته هستند. گوستاوو آجچه، بنیانگذار Los Deliveristas Unidos، یک گروه کارگری مستقر در نیویورک، می گوید که در یک روز کاری ۱۲ ساعته خوب در DoorDash، ممکن است ۲۵۰ دلار درآمد داشته باشد. اما از این مبلغ، تقریباً 200 دلار از آن ممکن است از انعام باشد. حتی در آن زمان، Ajche مشکوک است که “آنها مبلغ واقعی را به ما نمی دهند”: در سال 2020 DoorDash اعتراف کرد که از راهنمایی های مشتری برای یارانه دادن به حقوق پایه کارگران استفاده کرده است. اگرچه این شرکت ادعا می‌کند که به این رویه پایان داده است، Ajche می‌گوید که همچنان اختلافات عجیبی بین درآمدهایی که برنامه وعده می‌دهد و آنچه که به خانه می‌برد می‌بیند.

عدم شفافیت شرکت‌های گیگ نیز بر کارگران اشتراک‌گذاری خودرو تأثیر می‌گذارد. نیکول مور، راننده اوبر مستقر در لس آنجلس و سازمان‌دهنده گروه کارگری Rideshare Drivers United، می‌گوید که پلتفرم‌هایی مانند اوبر بدون اینکه درآمد اضافی را به رانندگان منتقل کنند، مسافران گران‌کننده بوده‌اند. او گفت: «از آنجایی که مسافران کرایه های بالایی می پردازند، فکر نمی کنند رانندگان به انعام نیاز داشته باشند. “اما در واقع درآمد رانندگان حتی کمتر از گذشته است.” مطالعه‌ای که به سفارش این گروه کارگری انجام شد، نشان داد که پس از محاسبه هزینه‌های انجام تجارت، کارگرانی که در کالیفرنیا شرکت می‌کنند فقط 6.20 دلار در ساعت به خانه می‌برند.

به همین دلیل است که کارگران گیگ به دنبال تضمین دستمزد هستند. شورای شهر نیویورک اخیراً برای اولین بار حداقل دستمزد در نوع خود را برای کارگران حمل و نقل 23.82 دلار در ساعت، بدون در نظر گرفتن نکات پیشنهاد کرده است – اگرچه Los Deliveristas Unidos درخواست 5 دلار بیشتر برای پوشش هزینه دوچرخه های برقی، تجهیزات ایمنی، و آنها کرده است. خطر آسیب دیدگی هیلدالین کولون هرناندز، مدیر خط مشی گروه، می گوید: «هنگامی که مشکلات اقتصادی رخ می دهد، انعام معمولاً اولین چیزی است که باید انجام شود. “به همین دلیل است که انعام نمی تواند درآمد این کارگران باشد.”

اما حداقل یک گروه از آمریکایی‌ها هستند که مصمم به انعام دادن هستند: خود کارگران انعام داده شده. تیانا، کارگر کافه، می‌گوید که اخیراً شروع به خرید انعام‌هایی کرده است که هر زمان خرید می‌کند – حتی اگر صرفاً بیرون‌بر باشد. او می‌گوید این ساده است: «من می‌دانم که آن طرف چگونه است.»