بوکایو ساکا بازیکن آرسنال تفاوت مقابل استون ویلا را رقم زد | لیگ برتر

این آزمونی بود که آرسنال باید پاس کند و آنها این کار را با قاطعیت انجام دادند، حتی اگر حاشیه پیروزی کم بود. آنها در دو دیدار قبلی خود در اینجا شکست خورده بودند، اما این بار نتیجه مشابهی حاصل نشد: یک عملکرد روان و کنترل شده، به ویژه در نیمه اول که تقریباً هیچ هزینه ای برای استون ویلا نداشتند، اطمینان حاصل کرد که ادعای آنها برای کسب مقام چهارم بسیار زیاد به نظر می رسد. راهی خوب برای از بین بردن خماری از شکست خانگی چهارشنبه مقابل لیورپول. ضربه تند بوکایو ساکا در نیم ساعت برای بازگرداندن حرکت آنها کافی بود و اگرچه آنها در پایان به وضوح خسته بودند، ویلای عمدتاً ناامیدکننده فقط گهگاه نشانه هایی از تغییر روحیه را نشان می داد.

روحیه آرسنال در ترکیب با اخباری مبنی بر اینکه آرون رمزدیل، چنین افشاگری در بین پست های این فصل، برای چند هفته به دلیل مصدومیت عضلانی از میادین دور خواهد بود، تضعیف شده بود. برند لنو که از 28 آگوست تا به حال در لیگ برتر ظاهر نشده بود، جانشین شد، اما نمایش در ابتدا توسط بازیکنی دزدیده شد که هرگز نمی توانست در روزهایی که آلمانی را به عنوان اولین انتخابش جابه جا کند. امیلیانو مارتینز در سال 2020 به ویلا پیوست تا به طور منظم بازی کند: در دقیقه 10 او با یک مهار حیرت آور سود تمرین را نشان داد، در نزدیکترین کوارتر به سمت چپ خود فرو رفت و پس از اینکه ازری کونسا سانتر کنجکاو ساکا را به سمت دروازه چرخاند، توانست توپ را به سمت چپ هدایت کند. گوشه پایین خودش

آرسنال تقریباً به طور کامل مسلط بود، به ویا ضربه زد و با وجود ابراز شگفتی شدید آرتتا مبنی بر اینکه آنها فقط دو روز و نیم قبل با لیورپول روبرو شده بودند، نشانه کمی از خستگی نشان دادند. میزبان در نیمه اول هیچ شانسی برای ایجاد ریتم نداشت و به طور نیمه منظم در معرض دید قرار گرفت. امیل اسمیت رو، که به دلیل بیماری گابریل مارتینلی به ترکیب اصلی بازگشت، طبق معمول با ترکیبی از ظرافت و ظرافت خود توجه ها را به خود جلب کرد: مهاجم انگلیس می توانست در اولین حمله مهم بازی بازگشت خود را با یک گل مشخص کند، اما پس از هوشمندی، شوت ناخواسته ای زد. بازی بین ساکا و مارتین اودگارد.

توماس پارتی یک سیو ساده تری از مارتینز گرفت در حالی که اسمیت رو که به سمت مرکز ساکا می دوید، اگر الکساندر لاکازت در نزدیکی نبود ممکن بود گلزنی کند. شرایط باد بود اما در زمین همه چیز فقط در یک جهت می وزد. زمانی که ساکا برتری آرسنال را به حساب آورد، تعجب آور نبود، حتی اگر استیون جرارد از دفاع درهم و برهم که نقش داشت لذت نبرد.

محوطه جریمه پر بود که پس از یک ضربه ایستگاهی کوتاه، سدریک سوارس از عمق عبور کرد و گرانیت ژاکا با ضربه سر وارد دروازه شد. ویا فرصتی برای دفع داشت، اما جیکوب رمزی، با ضربه زدن به پا، تنها توانست توپ را به سمت “D” منحرف کند. از آنجا، ساکا آن را با نیم والی کم برگرداند. ضربه محکمی زده شد و زیر دست راست مارتینز لغزید، مارتینز که از تکرارها لذت نخواهد برد و مطمئناً اگر غافل نبود بهتر عمل می کرد. آرسنال دو هزارمین گل خود را در لیگ برتر به ثمر رساند.

وقتی تایرون مینگز به طرز مضحکی پس از یک چالش منصفانه در ساکا کارت زرد گرفت، تماشاگران میزبان چیزی برای روحیه دادن به آنها داشتند. اما این انرژی به همان اندازه که آنها اجازه داشتند قبل از نیمه تمام شوند، پرانرژی بود. با وجود چنین وعده ای روی کاغذ، تهدید تهاجمی آن ها به هدر رفته بود.

ویا حتی یک شوت هم نگرفته بود، و اگر جرارد امیدوار بود بعد از این فاصله فوراً شانس خود را تغییر دهد، ناامید می شد. آرسنال همچنان می آمد، مکرراً مالکیت توپ را می دزدید و با چند دنده اضافی کار می کرد. مارتینز پس از اینکه ساکا یک گوشه هوشمندانه به سمت او زد، از اسمیت رو نجات پیدا کرد، در حالی که تلاش اودگارد به بیرون منحرف شد. فراتر از یک دفاع خوب توسط گابریل در پست دور، ویلا در ازای آن چند سوال می پرسید.

هنگامی که آنها در نهایت در دقیقه 61 موفق به انجام یک تلاش شدند، جان مک گین یک یاردی از تیرک شیرجه لنو پیچید. در آن مرحله، میزبان حداقل شروع به لذت بردن از جادوهای پایدارتر مالکیت کرده بود، حتی اگر آنها به طور معمول با آن دست و پا می زدند. ژاکا و پارتی خطوط تدارکات فیلیپه کوتینیو و امیلیانو بوئندیا را خفه کردند. آرسنال همچنان از حملات خود بهتر استفاده می کرد و ساکا با تلاشی مشابه با tMcGinn به زودی مارتینز را نگران کرد.

اما بازی امن نبود و با نزدیک شدن به کوارتر پایانی، آرسنال در منطقه بالقوه خطرناکی قرار داشت. زمانی که اولی واتکینز از سمت راست داخل رقصید، تلاش کم او از کایرن تیرنی منحرف شد و از بیرون تیر نزدیک شد. لئون بیلی، برتراند ترائوره ​​و دنی اینگز برای کمک به عملیات نجات معرفی شدند و با ناراحتی روزافزون آرتتا، نتیجه تا پایان در شک و تردید نظری باقی ماند. اینگز یک ضربه سر را به ثمر رساند و مارتینز جرأت کرد ضربه ایستگاهی آخر را بزند، اما آرسنال به ندرت به نظر می رسید که محروم شود.