ارتفاعات کوه راکی ​​دیون سندرز برای کالج های سیاه است | فوتبال کالج

این را برای دیون سندرز بگویید: او زیر پوشش تاریکی دور نشد، به آرامی فصل را رها نکرد یا به صفحه‌ای دیگر از کتاب بازی فرصت‌طلب دست یافت.

در عوض، مربی 55 ساله برای آخرین بار در آخر هفته بازیکنان جکسون استیت تایگرز را جمع کرد و به آنها گفت که در واقع، خبر فوری درست است – دانشگاه کلرادو او را به خدمت گرفته است. او به اتاق غم انگیز گفت: «این در مورد یک کیف نیست. “من مدت طولانی است که پول درآورده ام و به هیچ وجه نزدیک نیستم. درباره یک فرصت است.»

همانطور که رسوایی‌های مد خوب می‌سی‌سی‌پی پیش می‌آیند، تنها پرونده‌ای که در اطراف برت فاور می‌چرخد، بالاتر از این است. کوچ پرایم، همانطور که خودش را دوباره نام می برد، یک پدیده منحصر به فرد در ورزش است، ورزشکار بزرگی که مربی بزرگی نیز هست. او یک بازی خوب نیز صحبت می کند – مانند یک واعظ قافیه می زند، سکوها را به منبر تبدیل می کند، اودیسه مربیگری خود را به عنوان یک دعوت الهی چارچوب می دهد. او در مورد موقعیت جدید خود در کلرادو گفت: “معمولاً یک مربی ارتقا یا خاتمه می یابد.” اگر او شبیه یک روحانی به نظر می‌رسد، به این دلیل است که این یکی از موقعیت‌هایی است که سندرز در حرفه مشایی سرگیجه‌آور خود داشته است.

هنگامی که سندرز در پاییز 2020 به جکسون رسید، او فقط قول نداد برنامه ای را که در بیشتر دهه گذشته بازنده بود، تغییر دهد. او گفت که میدان را برای کالج‌ها و دانشگاه‌های سیاه‌پوست تاریخی تغییر می‌دهد تا «HBCU» مانند ایالت جکسون را به همان اندازه مؤسسات عمدتاً سفیدپوست مانند کلرادو جذاب کند. و او در زمانی که جنبش عدالت اجتماعی HBCU ها را به دلیلی برای غرامت تبدیل کرده بود، نوید ماه می داد.

و یک بار دیگر سندرز پای صحبت‌های خود نشست و تنها ۵ بازی از ۳۲ بازی را باخت، رکوردهای گلزنی را ثبت کرد و استادیوم‌ها را فروخت. او افراد برتر را جذب کرد (از پسرش، شیدور شروع کرد)، ادی جورج و هیو جکسون، دانش آموختگان NFL را بر آن داشت تا به او در رده های مربیگری HBCU بپیوندند. او ESPN داشت که ببرها را با شدت پوشش می داد که معمولاً برای دالاس کابوی ها یا آلاباما کریمسون تاید محفوظ است.

سندرز در مورد استعداد نورافکن برای یافتن او حق داشت. فرقی نمی‌کرد که او در تبلیغات تلویزیونی با نیک سابان از باما، بیمه می‌کرد، یا از یک بازی پستی بیرون می‌آمد. کار کردن; اندکی از کارهایی که سندرز در استیت جکسون انجام داد مورد توجه قرار نگرفت. این که او همچنین در تقسیم توجه خود با مردان و زنان جوان سیاهپوست در ایالت جکسون بسیار سخاوتمند بود، تنها او را در حرفه ای متمایز کرد که به خاطر پناه دادن به مردان سفیدپوست با منیت های بزرگ و ارزش های اجتماعی واپس گرایانه (آهم) معروف بود.

با استخدام کلرادو، سندرز دوازدهمین مربی سیاهپوست در سطح برتر فوتبال کالج می شود – و در زمانی که افراد قدرتمندی مانند ویلی تاگارت از فلوریدا آتلانتیک و دیوید شاو از استنفورد از نقش خود کنار می روند. اگر روز تاریکی برای فوتبال HBCU نبود، لحظه درخشانی برای عدالت و انصاف خواهد بود. حتی با وجود اینکه او با کسب دومین قهرمانی متوالی در کنفرانس شنبه گذشته به دوران ریاست جمهوری خود در جکسون پایان داد، حال و هوای حاکم در آن ضعیف بود. تیفانی گرین، که بازی روز شنبه را برای ESPN نامیده بود، به من گفت: “من فکر می کنم بسیاری از طرفداران ایالت جکسون امیدوار بودند که این خبر صحت نداشته باشد، یا او آن را ادامه ندهد.”

تأثیر سندرز در سه سالی که در آنجا بود بسیار فراتر از ایالت جکسون بود. او اقتصاد محلی و آگاهی از کالج ها و دبیرستان های جکسون را تقویت کرد. او به بحران آب جکسون که باعث تعطیلی مدارس، کالج‌ها و کسب‌وکارها شد، چراغی روشن کرد. در اوایل پاییز امسال تیم سندرز با کمک های مالی آب بطری زنده ماند و به دلیل بحران آب در یک هتل زندگی کرد. هزینه، 15000 دلار در هر شب، پولی نیست که جکسون ایالت مدام در اطراف آن دراز می کشد. «چطور می‌توانیم بیرون برویم، آن‌طور مسلط شویم و بچه‌ای را به جایی برگردانیم که تعطیل است و شما آب ندارید؟» او پس از افتتاحیه فصل ببرها گفت. شما حتی نمی توانید سیفون توالت لعنتی را بکشید. شما باید به این چیزها فکر کنید.»

به نظر می‌رسد نه تنها سندرز در احیای شهرت HBCU برای پرورش استعدادهای حرفه‌ای مانند والتر پیتون (ایالت جکسون)، جری رایس (ایالت دره می‌سی‌سی‌پی) و شانون شارپ (ایالت ساوانا) سرمایه‌گذاری کرده است، مربی پرایم نیز به طور کامل درگیر کارهای بزرگ‌تر و بسیار زیادی بود. کار دشوارتر ایجاد جوامع سیاهپوست خودپایدار. اینکه او در چنین مدت کوتاهی تا این حد پیش رفته بود تنها انتظارات را افزایش داد. اینکه هنوز کار زیادی برای انجام دادن وجود داشت، اهمیتی نداشت، زیرا سندرز، به کنار شهرت، مدام در حال شکست بود. به نظر نمی رسید روزی برسد که او روبان یک استادیوم جدید را برید و آن لحظه را با خبر یک پیمان پرفروش حقوق تلویزیونی HBCU یا جزر و مدی مشابه که همه کشتی ها را به پرواز درآورد، نقطه گذاری کرد.

با ماندن در جکسون استیت، سندرز می‌توانست حتی بزرگ‌تر از همیشه به‌عنوان یک تالار مشاهیر دو ورزش، برنده سوپربول و دوبلور شود. با توجه به اینکه، همانطور که خودش می‌گوید، به خاطر پول ضرر نمی‌کند، مجبور نبود مانند مربی‌هایی که حقوق خود را در حالی که به سختی حداقل دستمزد را دریافت می‌کردند، در حالی که در دفتر می‌خوابیدند، عمل کند. سندرز می‌توانست نسخه جکسون استیت از ادی جی رابینسون باشد، پیشگامی که گرامبلینگ استیت کوچک را به قدرتی از پوست خوک تبدیل کرد – یک مربی جاودانه. اما حالا که کوچ پرایم رفته است، خیلی از این امیدها نیز وجود دارد.

هیچ چیز علیه کلرادو نیست. این یک برنامه است، قدرت پنج معادل یک مایل دو رقمی لامبورگینی. بوفالوها قبل از یک دهه غمگینی در بین نخبگان فوتبال دانشگاهی قرار گرفتند و ادعای قهرمانی ملی در سال 1990 و برنده جایزه هاییسمن در سال 1994 را داشتند، قبل از اینکه فرهنگ نفرت انگیز الکل و سوء استفاده جنسی آنها را سرنگون کرد. با توجه به اینکه شیدور سندرز رژه دانشجویان انتقالی را که مربی پرایم با خود می آورد رهبری می کند، دلیل کمی وجود دارد که باور کنیم بوفالوها نتوانند در کنفرانس بی حال Pac 12 تسلط پیدا کنند و به زودی به عنوان مدعیان عنوان ملی ظاهر شوند.

شانس رقابت در بالاترین سطح فوتبال دانشگاهی تنها چیزی نبود که سندرز را جذب کرد. همچنین افزایش دستمزد (به 4.5 میلیون دلار از 300000 دلار گزارش شده است، نه اینکه او نیاز دارد پول – با فرض اینکه کلرادو واقعاً بتواند به او بپردازد) و تسهیلات درجه یک بوفالوها. سندرز در کنفرانس خبری مقدماتی خود از بولدر به عنوان یک شهر عاری از جرم ستایش کرد. برای یک جامعه ایالتی جکسون که در حال حاضر با یک پرونده قتل اخیر در دانشگاه دست به گریبان است، باید خط دور انداختن نیش زده باشد.

استیت جکسون، اگرچه در زیربخش مسابقات قهرمانی فوتبال NCAA یک درجه پایین‌تر از کلرادو بود، اما به سختی می‌توانست برای کوچ پرایم قدم بگذارد. او در دوران کووید کنترل را به دست گرفت، به تازگی از قطع دو انگشت شست پا بهبود یافته است و بخشی از سال جاری را در طول بحران آب جکسون در هتلی صرف کرده است. دوران تصدی او با غارت دفتر او توسط سارقان آغاز شد. اگر آن‌ها دلایل قابل توجیهی برای ادامه راه نیستند، مرحله عظیمی را که او به تازگی برای پسرش تدارک دیده است در نظر بگیرید – کسی که در حال تبدیل شدن به یک پیش‌نویس برتر NFL است.

سندرز به وضوح از این تصور که او مردمش را نه تنها با رفتن به غرب، بلکه به شهری که 0.9 درصد سیاه‌پوست است، فروخت، آسیب دیده است. سندرز با صدای بلند گفت: «چیزی که بیش از همه مرا نگران می کند این است که جکسون را ترک می کنم، آنها فکر می کنند که من آمریکایی های آفریقایی تبار را ترک می کنم. من نمی دانم متوجه شده اید یا نه، اما من سیاه پوست هستم. من هرگز نمی‌توانم آنچه را که هستم، آنچه هستم، چگونه هستم یا اینکه چگونه اینگونه هستم را ترک کنم.»

با این حال: بدون اینکه جکسون استیت او را به خدمت بگیرد و لکه‌های دوران مربیگری شطرنجی‌اش در دبیرستان را بشوید (زمانی که رزومه‌ای مشکل داشت)، سندرز هرگز به این ارتفاعات کوه راکی ​​نمی‌رسد. اما بدتر از دیدن او که مرد خود را به محوطه دانشگاهی دیگر می برد – اما نه قبل از بازگشت به رهبری جکسون ایالت در جشن کاسه – این است که متوجه شوید او همان چیزی است که همیشه بوده است: یک تفنگ اجیر شده. او ممکن است از کتاب بازی فرصت طلبان قرض نگیرد، اما بازی ای که در آن بازی می کند تفاوتی ندارد.