سومایا سادورنی: عکاس خبرنگار و راک اندرول مادر ترزا در 32 سالگی درگذشت | اوگاندا

سومایا سادورنی کاراسکو در حالی که برای عکس گرفتن برای مجله شنبه آبان نیوز در شمال اوگاندا سفر می کرد درگذشت. توماس موگیشا، یک کارگر غیر دولتی، نیز در حادثه 7 مارس جان باخت.

سومی، همانطور که او شناخته می شد، یک عکاس خبرنگار با استعداد، باهوش و شجاع بود که هدیه نادری برای دوستی داشت. او تنها در 32 سالگی مجموعه‌ای از آثار قدرتمند ساخته بود که در برخی از معروف‌ترین نشریات جهان منتشر شده بود. در سال 2020 او در فهرست نهایی عکاس سال آژانس آبان نیوز قرار گرفت. او همچنین میراثی از دانش و الهام را که به عنوان مربی جوایز اوگاندا پرس فوتو، معلم دانشگاه Makerere و مربی Canon به عکاسان جوان منتقل کرد، به جا گذاشته است.

سادورنی از نظر میراث مکزیکی و اسپانیایی در مکزیک و سوئیس بزرگ شد و بعداً برای دانشگاه به بریتانیا نقل مکان کرد. او برای اولین بار در سال 2016 به اوگاندا آمد تا به مدت دو هفته از یک دوست صمیمی دوران کودکی خود دیدن کند. او سه ماه در آنجا ماند، به بریتانیا بازگشت و یک بلیط یک طرفه برای بازگشت به اوگاندا خرید، از ابتدا به عنوان یک عکاس آزاد شروع کرد.

او کار برای خبرگزاری AFP را در سال 2017 آغاز کرد، ابتدا در اوگاندا و بعداً در سراسر منطقه، وارد منطقه جنگی سودان جنوبی با شورشیان مسلح شد و از جراحان زن در سومالی لند عکاسی کرد.

در اوگاندا، پوشش خبری قدرتمند سادورنی شامل انتخابات پرتلاطم سال 2021 این کشور بود، زمانی که او برای دنبال کردن مبارزات انتخاباتی بابی واین، نامزد مخالف، با خشونت شدید روبرو شد. واین در ادای احترام به او گفت: «او برجسته و بی باک بود. او با همه، با پایین ترین ها و نه فقط رهبران، بسیار دوستانه بود. این فقط یک شغل برای او نبود، یک فراخوان بود.»

به عنوان یک زن آزادکار، تماس او آسان نبود. او مجبور شد سخت بجنگد تا جایی برای خودش بسازد و به طرز درخشانی موفق شد. Sadurni به همان اندازه که در مطبوعات اوگاندا عضو بود، به عنوان مطبوعات بین المللی بود. وقتی در جریان انتخابات به صورت او و یکی از همکارانش اسپری فلفل زدند، او از موتوری که سوارش بود پرید و تنها بطری آب خود را به او داد و در کنارش ماند تا مطمئن شود که حالش خوب است. سپس، به شکلی مشخص، سر افسر پلیس به خاطر حمله ناروا او فریاد زد.

او همچنین قرنطینه سخت کووید-19 اوگاندا را پوشش داد. زمانی که استلا نیانزی، فعال و منتقد دولتی به دلیل اعتراض به اقدامات مهار، به خشونت دستگیر شد، کار او در صفحه اول نیویورک تایمز منتشر شد. نیانزی در یک پست فیس بوک از آلمان، جایی که اکنون در تبعید زندگی می کند، نوشت: «به یاد آوردم که او چقدر خلاق، باحال، با ملاحظه، دلسوز، باکلاس و همکار بود… [her] دوستی سرسخت و خواهرخواندگی رادیکال هرگز نمی تواند جایگزین شود. احساسات نیانزی توسط بسیاری از افرادی که سادورنی از آنها عکس گرفته بود منعکس شد.

با سادورنی هیچ نصفه‌ای وجود نداشت، و او تمام قلب خود را در کار و روابط شخصی‌اش صرف کرد و اغلب با افرادی که از او عکس می‌گرفت دوست صمیمی شد. صمیمیت به راحتی در حضور او به وجود آمد. او با گروهی از زنان که از اسیدپاشی جان سالم به در برده بودند، دوست شد و آنها را برای نوشیدنی و قدم زدن در ساحل دریاچه ویکتوریا می برد و مدت ها پس از پایان مأموریتش دوست باقی می ماند. لینتی کیرونگی، یکی از اعضای گروه بازماندگان، گفت: «او با همه با عشق و احترام رفتار می کرد. «خوشبختی ما شادی او بود. او اوگاندایی بود.»

سادورنی که یک طرفدار مادام العمر هوی متال بود، با فرهای سیاه بلند، رژ لب قرمز و چکمه‌های دوچرخه‌سواری، نقشه خالکوبی‌های در حال رشد و خنده‌های عفونی‌اش، سخت از دست می‌رفت و فراموش کردنش غیرممکن بود. مادرش، ماریکارمن، او را به عنوان “مادر ترزا راک اند رول” توصیف کرد.

صدها دوست در کامپالا برای یادبودی در روز جمعه جمع شدند و صدها نفر دیگر به صورت آنلاین به آن پیوستند. او ما را با کارهای زیبایش ترک می‌کند، و با همه تشویق‌ها و الهام‌هایی که داد، نه تنها به کسانی که به او آموزش داده و راهنمایی می‌کند، بلکه به همه کسانی که خوش شانس بودند که در کنار او کار کنند و او را دوست خطاب کنند.