حزب کارگر از اصلاحات قانون اساسی استقبال می کند، به خصوص اگر اسکاتلند را حفظ کند | جان کریس

جیکیر استارمر به کریس میسون از بی‌بی‌سی گفت که به خیابان‌های لیدز بروید. و آنچه خواهید شنید این است که مردم اشتیاق اصلاح قانون اساسی دارند. مطمئن نیستم این دقیقاً همان چیزی است که وقتی بیرون می روم می شنوم. مکالماتی که من استراق سمع می کنم بیشتر پیش پا افتاده هستند. چرا اتوبوس ها و قطارها به موقع حرکت نمی کنند؟ نوبت های بیمارستانی در حال لغو شدن هزینه زندگی. چیزی که آنها برای خوردن آن شب برنامه ریزی می کنند.

اما هیچ کس نمی تواند حزب کارگر را متهم به حل مسائل دشوار کند. در جایی که محافظه کاران فاقد ایده هستند، دود می کنند و سعی می کنند زیر بار آخرین بحران روزانه فرو نریزند – آنتروپی سیاسی 12 سال در دولت – استارمر تلاش می کند فراتر از بقای روزانه فکر کند.

برای ایجاد تغییراتی که ممکن است راه حل های چسبنده گچ را تبدیل به چیزی از گذشته کند. برای ارائه آینده ای که شبیه آینده است. به جای تکرار گذشته. حداقل این وعده بود. حتی اگر همه چیز کمی مبهم باشد.

دو سال پیش، رهبر حزب کارگر، گوردون براون را به ریاست کمیسیون تغییر قانون اساسی فرستاد. روز دوشنبه این گزارش در رویدادی در دانشگاه لیدز ارائه شد.

پس از معرفی کوتاهی از شهردار یورکشایر غربی، تریسی برابین، براون سخنرانی ها را آغاز کرد. او گفت: «کار، نهاد قدیمی در انتظار نیست. اگرچه کاملاً شبیه آن بود. نخست وزیر سابق در حال انجام یک نوبت برای مردی که به احتمال زیاد رهبر بعدی بریتانیا خواهد بود.

ایرادی نداره. براون می داند که چگونه یک سخنرانی قانع کننده ارائه دهد و به سرعت از چرخ دنده ها عبور کرد.

حزب کارگر یک قرن تمرکز را کنار می‌گذارد که با رسوایی‌ها و رسوایی‌های محافظه‌کاران در درون خود منفجر شده بود. بر این باور بود که مناطق – نه وایت هال – بهتر می دانند و 288 خوشه اقتصادی را شناسایی کرده بود که کشور را بازسازی می کرد. او فراموش کرد که چگونه همه آنها عمل می کنند. فقط لازم بود باور کنی

تغییر افزایشی نخواهد بود. تحول آفرین خواهد بود. دیگر شغل دوم برای نمایندگان مجلس وجود ندارد. 50 هزار شغل خدمات ملکی به خارج از لندن منتقل شد. پایانی برای مجلس اعیان انتخاب نشده انتقال قدرت به همه کسانی که احساس می کردند عقب مانده اند.

اسکاتلند را بگیرید. تا زمانی که به درخواست استقلال ادامه ندهد، تقریباً هر کاری که می‌خواهد، مجاز خواهد بود. به هر حال، ظاهراً محدودیت‌هایی برای تفویض اختیار وجود داشت.

سپس براون به استارمر سپرد. که کم و بیش همان چیزی را که گوردون گفته بود تکرار کرد. فقط باعث می شود آن را کمتر هیجان انگیز و ساده تر کند. انگلستان متمرکزترین کشور اروپا بود و دیگر به درستی کار نمی کرد.

اگرچه او به ماندن رای داده بود، اما به همه کسانی که به خروج از اتحادیه اروپا رای داده بودند احترام می گذاشت زیرا می خواستند بر زندگی خود کنترل بیشتری داشته باشند. و قرار بود این را به آنها بدهد. نه اینکه او واقعاً می خواست در مورد برگزیت صحبت کند. احتمالا همینطور. ادعای او در برنامه امروز مبنی بر اینکه خروج از بازار واحد یک پنی برای بریتانیا هزینه نداشته است، از تماس با واقعیت جان سالم به در نبرده بود.

برنامه های حزب کارگر نه تنها حاکمیت را تغییر می دهد، بلکه نحوه اداره کشور را نیز تغییر می دهد. برای خیلی ها، توسط خیلی ها. حمل و نقل، مسکن و Jobcentre Plus همگی به قدرت های واگذار شده تبدیل خواهند شد. تسطیح مناسب، نه ترانزیت ersatz از مرکز تسطیح توری ها.

انگلستان تقریباً مانند یک ایالت فدرال خواهد بود، اگرچه او مراقب است که آن را اینگونه نخواند. زیرا بریتانیا هرگز در واقع به فدراسیون شدن رای نخواهد داد. بهتر است سعی کنید آن را به عنوان یک ترتیب غیر رسمی تر تصور کنید.

سوالات تقریباً کاملاً محترمانه بود. نه چندان دور، پایان یک سخنرانی استارمر سرنخی برای یک انباشته بود. انگار بهای 15 دقیقه مطالب تبلیغاتی یک بازجویی ناشیانه بود.

اما چیزی تغییر کرده است. رسانه ها اتاق را خوانده اند و به نظرسنجی ها نگاه کرده اند. خبرنگاران – حتی آنهایی که از سازمان‌های غیر دوستدار کارگر هستند – می‌توانند احساس کنند که محافظه‌کاران چیزی برای ارائه ندارند و استارمر احتمال دارد که نخست‌وزیر بعدی شود. بنابراین با جدیت بیشتری با او برخورد می کنند. آنها نمی خواهند از مکالمه خارج شوند.

پس آیا استارمر واقعاً انتظار داشت که همه این کارها را در پنج سال اول ریاستش انجام دهد؟ او اصرار کرد: «مطمئناً. اگرچه بقیه پاسخ های او چیز دیگری را نشان می دهد. او تاکید کرد که این یک سند مشورتی بود، بنابراین مهم این بود که همه بروند و مشورت خوبی داشته باشند.

چه کسی می دانست بعد از مشاوره چه اتفاقی می افتد؟ میتونه همه چیز باشه خیلی نمیتونه هیچی باشه

ببینید، لغو مجلس اعیان کار بزرگی بود و آن‌ها مجبور بودند کار را به شدت کاهش دهند. و او حتی نمی تواند بگوید که آیا مجمع جدید از طریق نمایندگان نسبی انتخاب می شود یا خیر. سخت بود که بدانیم حزب کارگر چه خواهد کرد. اگرچه خوب بود، آنها کمی فکر می کردند.

در مجلس اعیان، دو بارونس براق جدید سوگند یاد کردند. لیدی مویو و لیدی لمپارد را تعظیم کنید. یکی فارغ التحصیل گلدمن ساکس، اقتصاددان و با یک میلیاردر ازدواج کرده است. دیگری یک وکیل دادگستری سابق، دارای سمت‌های مختلف مدیریت غیر اجرایی و یک جفت دست امن برای یک کوانگو بود.

افرادی که محافظه کاران می دانند می توانند به آنها اعتماد کنند. استقرار یا زاده شده یا بر آنها تحمیل شده است. به سختی می توان به دو نفر کم لیاقت فکر کرد. کار ممکن است در مورد چیزی باشد.