Vodafone تلفن Nick Read را قطع کرده است. اکنون باید یک لحن رادیکال تنظیم کند | نیلز پراتلی

تیتعداد او برای نیک رید، مدیر اجرایی Vodafone بالاست، نتیجه ای که برای سال ها اجتناب ناپذیر بود. زمانی که رئیس در حال جمع آوری 4.2 میلیون پوند است – دستمزد قابل توجه او در سال گذشته – سرمایه گذاران تا این حد کمترین قیمت سهام را در قرن حاضر تحمل می کنند. حتی هیئت مدیره مطیع Vodafone باید سیگنالی از کاهش اعتماد را تشخیص می داد.

سهام 40 درصد در ساعت چهار ساله Read به زیر 100p سقوط کرده است، که با وجود ضعف در کل بخش مخابرات، آماری تکان دهنده است. به یاد داشته باشید که سخنان او در سال گذشته درباره چگونگی ساختار وودافون برای ایجاد ارزش بوده است. درعوض، جدایی او با بحث تازه ای در شهر در مورد اینکه آیا این شرکت پر از بدهی می تواند سود سهام خود را بپردازد یا خیر، مصادف می شود – همان چیزی که خود رید سه سال پیش دو پنجم آن را کاهش داد. بازده 8.5 درصدی می گوید که پاسخ چندان واضح نیست.

آخرین نیش احتمالاً اعتراف ماه گذشته یک خروس در آلمان بود که در Voda-speak به عنوان “چالش های عملیاتی” توصیف شد. این شرکت نتوانست فناوری اطلاعات خود را با تغییر در قانون مصرف کننده در بزرگترین قلمرو خود تطبیق دهد. رقبای سرسخت از این فرصت استفاده کردند و سهم بازار را به دست آوردند. این اپیزود این تصور را تقویت کرد که یک کنگلومرا از خود راضی است که با اپراتورهای محلی مبارزه می کند.

هیچ کدام از آنها این نیست که وانمود کنیم که این چیزها آسان است. شرکت‌های مخابراتی اروپایی آرزو می‌کنند که چشم‌انداز آنها بیشتر شبیه به ایالات متحده باشد، که تنها سه شرکت بزرگ تلفن همراه برای پوشش کل کشور دارد. در مجموعه بازارهای کوچکتر اروپا، ادغام “چهار به سه” نیاز به رقص با تنظیم کننده ها دارد، که اگر مذاکرات فعلی وودافون با Three پیشنهادی ارائه دهد، ممکن است در بریتانیا باشد. اما باید با دستی که به شما داده شده بازی کنید.

Read چند حرکت کرد – او مجارستان را فروخت، بیشتر خرید. در آلمان، او عملیات دکل‌های Vantage را از بین برد – اما همه آن را به‌نظر بی‌معنا تبدیل کرد. معامله ای در اسپانیا که تصور می شد اولویت خروج یا سرمایه گذاری مشترک باشد، اتفاق نیفتاده است. ژان فرانسوا ون باکسمیر، رئیس هیئت مدیره، احتمالاً با اشاره به این که چگونه به رئیس، مدیر مالی، مارگریتا دلا واله، گفته شده است که “اجرای استراتژی شرکت را تسریع بخشد” در آن جهت سر تکان می داد.

با این حال، در این مرحله، سهامداران ناامید ممکن است ترجیح دهند یک بررسی مجدد صادقانه از کل استراتژی را ترجیح دهند، به جای اینکه کارهای مشابه را کمی سریعتر انجام دهند. یک رویکرد بلندپروازانه‌تر مطمئناً مستلزم انتصاب یک فرد خارجی به جای ارتقای مدیر مالی دیگری است که پیشینه رید بود.

خودی‌های Vodafone ممکن است یک جدایی بزرگ‌تر را به‌عنوان مشاور ناامیدی بدانند، اما فقط عملیات‌های بریتانیا، آلمان و ایتالیا واقعاً توجه شهر را جلب می‌کنند. فکر کردن به نامزدهای بیشتری برای دور انداختن برای بسته کردن تخفیف خمیازه به ارزش درک شده قطعات سخت نیست: به عنوان مثال، دو سوم سهام Vodacom فهرست شده در آفریقای جنوبی.

ون باکسمیر، به عنوان یک زندانی ابد سابق هاینکن، دو سال پیش انتصاب بعید به یک شرکت بزرگ مخابراتی بود. قبل از اخراج رید در روز دوشنبه، او تقریباً در شهر نامرئی بود. اگر ناگهان یک انگیزه رادیکال کشف کرد، باید به راه خود ادامه دهد. Vodafone به شدت به یک مدیر اجرایی آزاد اندیش نیاز دارد.

پیشرفت یخبندان تیمز واتر

یک برنامه چرخشی هشت ساله ایده هیچکس برای یک راه حل سریع نیست. بنابراین، شنیدن از تیمز واتر، تنها در نیمه‌ی سال دوم، دلگرم‌کننده نیست که «فشار خارجی بی‌سابقه» بر عملکرد تأثیر می‌گذارد. سارا بنتلی، مدیر اجرایی، بر این باور است که اهداف کاهش نشتی «در سال جاری واقعاً چالش‌برانگیز خواهد بود» و اقدامات مربوط به کیفیت آب مورد هدف قرار نگرفته است.

البته می توان توضیح را فهمید. خشکسالی باعث خشک شدن زمین می شود که منجر به ترکیدن می شود. و کمبود باران در تابستان 2022 استثنایی بود. در راس، این شرکت، مانند همتایان خود، با قیمت های بالاتری در همه چیز از انرژی گرفته تا مواد شیمیایی مواجه است.

یک نوع خبر خوب این است که سهامداران (عمدتاً نه آنهایی که بدهی‌های هنگفتی را برای تأمین سود سهام خود جمع کرده‌اند) در نهایت برای تأمین مالی تلاش‌های برگشت پول نقد می‌گذارند. مبلغ 500 میلیون پوندی که در ژوئن وعده داده شده بود باید تا ماه مارس برسد. و پس از آن 1 میلیارد پوند دیگر راب برنامه ریزی شده است.

خبر بد این است که تیمز در وهله اول هرگز نباید در وضعیت مالی و عملیاتی اسفناک خود سقوط می کرد. می توان (و باید) طمع شرکت ها و مهندسی مالی را سرزنش کرد، اما نیمی دیگر از ماجرا، ترسو بودن نظارتی از جانب Ofwat و آژانس محیط زیست است. بیش از 30 سال پس از خصوصی سازی، نباید مشکلاتی در بزرگترین شرکت آب بریتانیا وجود داشته باشد که حل آنها به 8 سال زمان نیاز دارد و ممکن است در شکل فعلی، رفع آنها بیشتر طول بکشد.