در حالی که قانونگذاران اتحادیه اروپا با ایلان ماسک مقابله می کنند، لایحه ایمنی آنلاین بریتانیا چراغی از حد وسط است | کریس استوکل-واکر

تیلایحه ایمنی آنلاین روز دوشنبه برای بحث در پارلمان مطرح شد و آن را از بستر مرگ احیا کرد و فصل دیگری را به این تلاش بحث برانگیز برای به راه انداختن اینترنت اضافه کرد. اما به جای اینکه بازگشت آن را جشن بگیریم، باید با ناله از آن استقبال کنیم: تلاشی که پیش از این سختگیرانه برای تنظیم اینترنت به ترکیبی گیج کننده از منافع رقیب تبدیل شده است.

این لایحه به هیولای قانونگذاری فرانکشتاین تبدیل شده است که بخشی از آن به لطف تاریخ پر هرج و مرج اخیر سیاست بریتانیا است. دولت های متوالی و دبیران فرهنگی متوالی سعی کرده اند مهر خود را بر قانون بگذارند و آن را به این طرف و آن طرف بکشند تا بی معنی شود. از زمانی که ایده قانونگذاری حوزه دیجیتال برای اولین بار مطرح شد، اکنون چهارمین نخست وزیر و پنجمین وزیر خارجه خود هستیم.

بسیاری از دست‌ها، در این مثال، کار سبک نمی‌کنند. این صورتحساب یک اسکناس کثیف است و ایده های خوب را در لابه لای بی معنی فرو می برد و سپس خفه می کند. به لطف کار کیمی بادنوچ، از قصد اولیه خود – تمرکز بر سوء استفاده و آزار و اذیت آنلاین – به یک فراخوان واضح برای “آزادی بیان” تغییر کرده است، بهانه ای که اغلب توسط کسانی که نفرت را به عنوان سپری برای خود پرتاب می کنند استفاده می شود. سوء استفاده آنلاین

در مواقعی، تمرکز قانون به طور نزدیک‌بینی محدود است و به بخش کوچکی از یک موضوع گسترده‌تر نگاه می‌کند. جنایت دزدی کردن، در حالی که یک آفت علیه زنان است و ارزش پرداختن به آن را دارد، در این لایحه به جای یک نگرش جامع تر نسبت به ایجاد و به اشتراک گذاری تصاویر جنسی نامناسب و غیر توافقی، تمرکز خاص خود را به خود اختصاص داده است.

در جاهای دیگر، لایحه ایمنی آنلاین به شکلی که نوشته شده است به طرز غیرممکنی گسترده است و سعی می کند بخش های عظیمی از نحوه کار دنیای آنلاین را به روشی ساده که با واقعیت مطابقت ندارد در بر بگیرد. نخست در میان این؟ این ایده که آفکام، که در برخی مواقع برای تنظیم بخش تلویزیون تلاش می کند، داور آنچه که به صورت آنلاین مجاز است، خواهد بود.

نگارش این لایحه مملو از تناقضات عمدی بوده است: دولت گذشته به شدت به دنبال اتخاذ تدابیری علیه سخنان «قانونی اما مضر» بود. مورد فعلی از شرکت های فناوری می خواهد که جرات دست زدن به آن را نداشته باشند. این بسته قانونی به عنوان بهترین راه برای تبدیل بریتانیا به “ایمن‌ترین مکان آنلاین بودن” معرفی شده است، اما همچنین بیشتر مسئولیت شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی را بر عهده پلیس خود قرار می‌دهد. از لحاظ تاریخی، اجازه دادن به شرکت‌های فناوری برای مدیریت اعتدال و مقررات منجر به مشکلاتی شده است که مبارزان – مانند خانواده مولی راسل – امیدوار بودند این قانون حل شود.

ما، به یک معنا، از سیاستمدارانی که لیاقتش را داریم، صورت حسابی را که لایقش هستیم، دریافت می کنیم: نه خیلی خوب، نه از تعداد زیاد خوب. این یک چراغ فروزان از حد وسط است. افرادی که خیلی احمق‌تر از آن هستند که تفاوت‌های ظریف یکی از پر جزیی‌ترین حوزه‌های زندگی مدرن ما را درک کنند، بیش از حد در موقعیت‌های قدرت ارتقا یافته و فکر می‌کنند بهتر از محققانی که عمر خود را صرف بررسی این موضوعات کرده‌اند، می‌دانند.

این همچنین سود برگزیت است که به فاجعه تبدیل شده است. ما در مورد اقدام پیشرو جهانی خود علیه فناوری های بزرگ فریاد می زنیم، در حالی که در واقعیت، ما بیشتر تمایل داریم افکار نیمه کاره را به قانون بیاندازیم – به جای اینکه کاری کنیم که واقعاً آنها را بترساند. این ناتوانی کاملاً در تضاد با اروپا است که توانسته مقررات منطقی، هوشمند و قوی را در برابر فناوری های بزرگ در زمان کمتری نسبت به قوانین ایمنی آنلاین خود ارائه دهد.

کاغذ سفیدی که به لایحه ایمنی آنلاین بریتانیا تبدیل می‌شود، در آوریل 2019، یک سال قبل از همه‌گیری، در دوران ترزا می منتشر شد، زمانی که بدترین چیزی که مردم بریتانیا از دولتش می‌ترسیدند این بود که رهبرش کمی ضعیف و کسل‌کننده است. امروز، ما هنوز آنجا نیستیم، در حالی که قوانین خدمات دیجیتال اتحادیه اروپا و بازارهای دیجیتال 19 ماه بعد، در دسامبر 2020 منتشر شد. هر دو در ژوئیه 2022 توسط پارلمان اروپا تصویب شدند – درست در زمانی که این لایحه به عنوان بوریس قربانی شد. جانسون برکنار شد. طرفداران برگزیت که می گویند بوروکراسی اروپایی به آرامی حرکت می کند، باید در آینه نگاه کنند.

در حالی که ما مشغول تولید یک شبکه درهم پیچیده از قوانین هستیم که هیچ کس از آن راضی نخواهد بود، مقررات فناوری اروپا مسیر سفر را برای جهان تعیین کرده است و فناوری بزرگ را به پاشنه می کشد. قاطعیت اقدام علیه صاحبان مشاغل فناوری که نقش بزرگی در زندگی ما بازی می‌کنند، هرگز به این اندازه ضروری نبوده است، همانطور که تلاش‌های ایلان ماسک برای غلبه بر هنجارهای ثابت شده فناوری‌های بزرگ نشان می‌دهد.

نکته قابل توجه این است که تیری برتون، کمیسر اروپایی برای بازار داخلی، به عنوان فردی برابر با ماسک در نظر گرفته می‌شود که با غول فناوری از طریق ویدئو کنفرانس ملاقات می‌کند و مطمئن می‌شود که او را به وعده‌های داده شده در این تماس پایبند می‌کند، در حالی که نامه وزیر بازرگانی بریتانیا، گرانت شاپ، به ماسک ظاهرا نادیده گرفته شده است.

پیشینه نشان می‌دهد که، علی‌رغم ادعاهای دولت، لایحه ایمنی آنلاین در هفته‌ها و ماه‌های آتی باقی مانده یا خنثی می‌شود. اما حتی اگر به نحوی به قانون تبدیل شود، برای تغییرات عمده نفس خود را حبس نکنید. به مقابله با مسائلی که زندگی آنلاین ایجاد می کند نزدیک نیست.