کاستی های آشنای ایالات متحده در برابر هلندی بالینی در جام جهانی آشکار شد | ایالات متحده آمریکا

آتلویزیون آرژانتین آن را صدا می کند جام باتاکازوس: جام جهانی از دست اندازها، شگفتی ها و غیر قابل پیش بینی ها. آنها در دو هفته گذشته در این شبه جزیره کوچک خلیج فارس به سرعت و ضخیم آمده اند، با رکورد هفت تیمی که در رده بندی بیست تیم برتر رده بندی جهانی فیفا، از جمله آلمان، در مرحله گروهی قرار گرفتند.

ایالات متحده وارد مسابقه حذفی شنبه شب با هلند شد و مطمئن بود که می‌تواند در رقابتی که خارجی‌ها به طور مداوم بالاتر از وزن خود ضربه می‌زنند، آخرین تغییر داستانی را ارائه دهند. در عوض، رویای آنها به لطف کاستی هایی که بیش از حد آشنا شده اند، به طرز ناامیدکننده ای قابل پیش بینی به پایان رسیده است.

این همان داستان قدیمی برای آمریکایی‌ها بود که با شوت‌های بیشتر (17 به 11)، شوت‌های بیشتر به سمت دروازه (هشت بر شش)، پاس‌های بیشتر (564 به 412) و مالکیت بیشتر (58 درصد به 42 درصد) به پایان رسیدند. ) اما فاقد ظلم و برتری حرفه ای هلندی ها بود که از زمانی که لوئیس فن خال پس از قهرمانی اروپا در سال گذشته هدایت را به دست گرفت، به 19 بازی بدون شکست ارتقا یافتند.

بی‌توجهی آمریکایی‌ها در موقعیت‌های تهاجمی، عدم دقت آنها در ایجاد موقعیت‌ها از طریق مالکیت و ضربات ایستگاهی ضعیف آنها، همگی پس از تداوم در رقابت‌های انتخابی جام جهانی که غالباً دشوار بود، در صحنه جهانی مورد توجه قرار گرفت. برای سه بازی در قطر، آنها توانستند با بازی تیمی نزدیک که با انرژی بی حد و حصر در میانه زمین تغذیه شده بود، تفاوت را جبران کنند. اما هنگامی که ذخیره‌ها در شنبه شب به پایان رسید، عیب‌های آن‌ها سرانجام به آنها رسید.

حضور کنترل شده و کارآمد خط هافبک تایلر آدامز-وستون مک کنی-یونوس موسه که تجسم بزرگترین قدرت و منبع خوش بینی آمریکایی ها در برابر هلندی های مورد علاقه بود، به شدت نادرست بود. هر گونه نگرانی مبنی بر اینکه آنها در مرحله گروهی همه چیز را در زمین رها کرده بودند در ربع ساعت اول تایید شد. آدامز در گل اول نزدیک به ممفیس دیپای نبود، مک‌کنی قبل از شروع یک ساعت تعویض شد و موسا از همان لحظه شروع به کار کرد، هدایای ضعیفی ارائه کرد که منجر به چند موقعیت هلندی شد. خستگی جسمی و روحی دست به دست هم داده بودند.

این همکاری دردسرساز در اوایل نمایان بود، زمانی که فرنکی دی یونگ، هافبک هلندی، بین دو مدافع میانی قرار گرفت تا توپ را جمع کند و سپس 20 پاس بدون وقفه در 114 ثانیه را شروع کرد، و مطبوعات آمریکایی را قبل از اینکه دیپای به طور واضح به پایان رساند، رها کرد. از صلیب دنزل دامفریز برای نقطه گذاری یک استاد کلاس پاس و حرکت.

ناگهان تنها تیمی که از بازی آزاد در مرحله گروهی شکست نخورد، برای اولین بار در مسابقات خود عقب افتاد. در برخی مواقع آنها از نظر تاکتیکی در مقابل یک تیم هلندی که به طرز دیوانه‌واری فشار می‌آورد و به آمریکایی‌ها جرأت می‌داد تا آنها را وادار به پرداخت هزینه کنند، غرق به نظر می‌رسیدند.

برهالتر گفت: “وقتی به تفاوت بین دو تیم نگاه می کنید، از نظر من، کیفیت پایانی تهاجمی وجود داشت که هلند داشت و ما کمی از آن کم داریم.” ما یک گروه بسیار جوان داریم. ما بازیکنانی داریم که در حال شروع دوران حرفه ای خود هستند و آنها هم به آن خواهند رسید. آنها همان چیزی را خواهند گرفت.»

آمریکایی ها خوب کار کردند که پاهایشان را زیر پا گذاشتند. اما وقتی دیلی بلیند پس از فرار از سرجینیو دست، هکتارها فضا را در تیرک دروازه پیدا کرد، هافبک آژاکس گلزنی کرد تا به طور موثر نمایش را در برابر حریفانی که به شدت به دنبال گلزنی مقابل تیم های درجه یک جهانی بودند، ببندد. آمریکا روز شنبه اشتباهات زیادی مرتکب نشد. اما وقتی این کار را کردند، هلند آنها را مجازات کرد.

“نیمه اول نشانه بسیار خوبی از لحظاتی بودن بازی بود. ما در نیمه اول بیشتر در اوج بودیم و دو لحظه از راه رسید و ناگهان 2-0 شکست خوردیم. پیام این بود که فوتبال گاهی اوقات می تواند ظالمانه باشد. این فقط لحظاتی است که بازیکنان در آن بودند [switched] کمی از اینجا و آنجا خارج می شود و در پشت تور به پایان می رسد. وقتی در این سطح بازی می کنید، مقابل حریفانی با کیفیت بالا، این اتفاق می افتد. مایه تاسف است که این اتفاق در بازی حذفی رخ می دهد، اما این اتفاق افتاد و ما باید از آن درس بگیریم.”

حالا وقت خبرهای خوب است. در زمانی که بازیکنان جوان آمریکایی بیش از هر زمان دیگری سال های نوجوانی خود را در اروپا می گذرانند، بیش از نیمی از تیم 26 نفره برهالتر در پنج لیگ برتر جهان از جمله پولیشیچ (چلسی)، دست (میلان)، مک کنی (یوونتوس) رقابت می کنند. ) و آدامز (لیدز یونایتد) که به عنوان یکی از افشاگرهای این مسابقات می رود. 19 نفر از آنها اولین بازی خود را در جام جهانی طی دو هفته گذشته انجام دادند – یک رکورد برای یک تیم ایالات متحده تا حدودی – و همه آنها طعم دیگ حذفی را چشیدند.

آن‌ها سه نفر از جوان‌ترین ترکیب‌های اولیه این مسابقات و چهار نفر از پنج تیم جوان را شروع کردند. هشت مورد از انتخاب های برهالتر برای بازی هلند 25 سال یا کمتر بود.

برای یک بار هم که شده صحبت های نفس گیر در مورد یک نسل طلایی آمریکایی شبیه یک غوغای تبلیغاتی نیست. و دفعه بعد که در جام جهانی بازی کنند در زمین خود خواهند بود.

اگرچه برهالتر در برابر این تصور که جنبش جوانان او حداقل تا حدی با در نظر گرفتن سال 2026 طراحی شده بود، مقاومت کرد، این واقعیت باقی می ماند که بازیکنان اصلی امروزی زمانی که ایالات متحده میزبان مشترک خواهد بود، در بهترین حالت خود خواهند بود.

برهالتر گفت: «من فکر می‌کنم این گروه نزدیک‌تر است. آیا می توانیم مقابل تیم های برتر پیروز شویم؟ آیا می‌توانیم در برابر تیم‌های برتر عملکرد خوبی داشته باشیم تا بتوانیم پیروز شویم؟ امروز یک نوع نتیجه عجیب در چنین بازی ای است، زمانی که ما واقعاً خوب عمل می کنیم، به خصوص در نیمه اول. اما برای اینکه چهار بار متوالی در جام جهانی با جوانترین ترکیب حاضر شویم و همچنان بتوانیم همانگونه که هستیم بازی کنیم، مردم آمریکا باید خوشبین باشند.”