محافظه‌کاران می‌دانند که بازی به پایان رسیده است، حتی اگر شهر لندن این کار را نکند | فیلیپ اینمن

منوهای اقتصادی به ندرت تا این حد بی مزه به نظر می رسید. یک رکود خفیف در سال 2023، به دنبال آن کاهش تورم و برای دسر، بازگشت به رشد متوسط.

دیدگاه اجماع کنونی در میان اقتصاددانان شهر در مورد چشم انداز کلی اقتصاد سال آینده، در مقایسه با آرماگدون که چند ماه پیش توسط شکست Truss/Kwarteng وعده داده شده بود، نسبتاً خوش خیم به نظر می رسد. آنها عدم از دست دادن شغل را پیش بینی می کنند، به جز در حاشیه صنعت خرده فروشی، مهمان نوازی و شاید ساخت و ساز، اگرچه کمبود کارگر به این معنی است که حتی در این بخش ها، اکثر افرادی که به دنبال شغل هستند، شغلی پیدا می کنند.

انتظار می‌رود که هزینه‌های مصرف‌کننده حتی با کاهش قیمت بنزین به افزایش خود ادامه دهد، عمدتاً به این دلیل که بیکاری کم به این معنی است که افراد شاغل می‌توانند از پس پرداخت سود وام‌های خود برآیند، حتی اگر برای پرداخت آن مشکل داشته باشند.

اقتصاددانان مدیر سرمایه گذاری Investec می گویند تورم در بریتانیا ممکن است قبلاً به اوج خود رسیده باشد. و در حالی که بانک انگلستان به افزایش هزینه های استقراض در سال جدید ادامه می دهد و دردسرهای بیشتری را بر دارندگان و اجاره دهندگان وام مسکن تحمیل می کند، نرخ بهره ممکن است از تابستان آینده شروع به کاهش کند.

انتظار می رود بقیه کشورهای صنعتی نیز مسیر مشابهی را طی کنند. استثنا چین است، که پس از یک سال تحت تاثیر قرنطینه های مداوم کووید-19، پیش بینی می شود در سال 2023 به شدت بازگردد.

تحلیلگران این شرکت گفتند: “ما به دنبال رشد جهانی 2.2 درصدی در سال 2023 هستیم که نسبت به 3.0 درصد در سال 2022 کاهش یافته است.”[Government] حمایت از خانوارها و بنگاه‌ها برای مقابله با قیمت‌های انرژی، رکود را محدود می‌کند و وضعیت سیستم مالی بهتر از رکودهای عمیق‌تر و طولانی‌تر به نظر می‌رسد.»

در مقابل این پس‌زمینه، نمایندگان حزب محافظه‌کار ممکن است تصور کنند که شانس حضور در انتخابات بعدی با اقتصاد رو به رشد، تورم پایین و بازار شغل نسبتاً سالم وجود دارد. همین محافظه‌کاران را می‌توان به خاطر این باور که سال 2024 دوباره سال 1992 خواهد بود بخشید – یک پیروزی در برابر همه شانس‌ها.

با این حال، ساجد جاوید و کلوئی اسمیت، دو تن از تعداد فزاینده نمایندگان حزب محافظه کار که به احزاب حوزه انتخابیه خود می گویند در انتخابات بعدی کنار خواهند رفت، بدیهی است که فکر می کنند بازی به پایان رسیده است. ممکن است نمایندگان حزب کارگر و لیبرال دموکراسی موافق باشند و معتقدند که انفجار توریسم پس از 12 سال قدرت به نوعی اجتناب ناپذیر است.

نظرسنجی YouGov می‌گوید که برتری کایر استارمر نسبت به ریشی سوناک به پنج امتیاز افزایش یافته است، در پاسخ به این سوال که بریتانیایی‌ها کدام رهبر حزب بهترین نخست‌وزیر را انتخاب می‌کنند – 30 تا 25 درصد – اگرچه رتبه‌بندی هر دو نسبت به یک هفته قبل اندکی کاهش یافته است. استارمر از ژانویه رهبری تمامی رقبای محافظه کار خود را بر عهده داشته است. ناظر سیاسی Ipsos Mori در اکتبر نشان داد که حزب کارگر به عنوان حزبی که بهترین سیاست ها را برای مدیریت اقتصاد دارد برای اولین بار از سپتامبر 2007 رهبری می کند.

شکست‌های برگزیت مانند قطارهای متروی لندن به طور منظم وارد می‌شوند، در حالی که شش سال رکود اقتصادی از سال 2016 که عمدتاً ناشی از فقدان سرمایه‌گذاری تجاری و دولتی است، به این معنی است که زیرساخت‌های این کشور در حال شکستن است.

اگر سوناک حداقل یک سال دیگر با کاهش استانداردهای زندگی ریاست کند، رای دهندگان ممکن است او را نبخشند. نظرسنجی‌ها اغلب تقاضاها برای تغییر را بیش از حد برآورد می‌کنند، اما زمانی که رای‌دهندگان مسن‌تر بریتانیا از میراث اقتصاد آزاد خارج می‌شوند، ممکن است متفاوت باشد. افراد بالای 55 سال در اصل یک بلوک کاملا محافظه‌کار هستند: جورج آزبورن، استراتژیست ارشد دیوید کامرون و همچنین صدراعظم او، این را به خوبی درک کرده است و رای‌دهندگان مسن را با مزایای مالیاتی در پس‌انداز، مستمری و دارایی شیرین می‌کند تا آنها را حفظ کند. در کنار.

نظرسنجی اخیر نشان داده است که بسیاری از افرادی که در آستانه بازنشستگی هستند از تمرکز بر افزایش قیمت ملک به عنوان جایگزینی برای رفاه عمومی خسته شده اند. آنها می توانند فرزندان و نوه های خود را ببینند که در هر کجای کشور که زندگی می کنند، برای یافتن خانه ای متناسب با درآمدشان بدون سپرده هنگفت تلاش می کنند.

قبل از همه‌گیری کووید-۱۹، داده‌های YouGov نشان داد که تنها ۳۸ درصد از بریتانیایی‌ها فکر می‌کردند کاهش قیمت مسکن مثبت است. اکنون این رقم 50 درصد است. در میان افراد بین 50 تا 64 سال، 44 درصد خواهان کاهش قیمت مسکن هستند.

این می تواند به این معنی باشد که شکاف های طولانی مدت بین نسلی بر سر دارایی و ثروت در حال پایان است. اگر افراد مسن‌تر از پیله دارایی‌هایشان بیرون بروند و حقوق بازنشستگی‌شان را تجمل کنند و فرزندانشان را در رنج ببینند، برنامه‌های محافظه‌کاران برای دو سال آینده از بین می‌رود.

چستر، جایی که حزب کارگر در انتخابات پنج شنبه گذشته به پیروزی قابل توجهی دست یافت، نمونه کلاسیکی از جواهرات سابق محافظه‌کاران است که در روزهای سخت با مغازه‌های بسته و خدمات عمومی گسترده افتاده است. اقتصاد ممکن است در سال 2024 بهتر به نظر برسد و احساس بهتری داشته باشد، اما آسیب ناشی از هشت سال بی توجهی باید خود را در صندوق های رای احساس کند.