به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
هنگامی که بوریس جانسون این هفته به خلیج فارس پرواز کرد تا تقاضای نفت بیشتری برای جایگزینی نفت روسیه کند، از سوی رهبر حزب کارگر، کیر استارمر، متهم شد که “از دیکتاتوری به دیکتاتور دیگر دست به دست می شود”.
در همان زمان، گزارشی که توسط آژانس بینالمللی انرژی (IEA) تهیه شد، تأکید کرد که گزینهها برای هر اقتصادی که به دنبال جایگزینی نفت خام و سایر محصولات نفتی روسیه است، چقدر محدود است.
این گزارش می گوید که پیش بینی می شود تقاضای جهانی نفت در سال جاری نزدیک به 100 میلیون بشکه در روز باشد که کمتر از پیش بینی قبلی به دلیل شوک رشد جهانی ناشی از جنگ در اوکراین است. روسیه حدود 10 میلیون بشکه در روز تولید می کند و حدود نیمی از آن را به اضافه 3 میلیون بشکه در روز فرآورده های نفتی صادر می کند. با این حال، مشخص نیست که اکنون چه مقدار از این عرضه ممکن است در خطر باشد.
آژانس بینالمللی انرژی فکر میکند که حداقل 1.5 میلیون بشکه در روز نفت و 1 میلیون بشکه فرآوردههای نفتی احتمالاً از آوریل تا پایان سال از روسیه تلف میشود، زیرا خریداران یا بهطور داوطلبانه عرضه را رد میکنند یا این کار را برای جلوگیری از نقض تحریمها انجام میدهند. این بیانیه میگوید: «اگر تحریمها یا انتقاد عمومی تسریع شود، این ضررها میتواند عمیقتر شود.»
سوفی اودوباسچانو، کارشناس جهانی نفت خام در تحلیلگران بازار انرژی ICIS می گوید: «در واقعیت، هیچ کشوری نمی تواند سوراخی را که روسیه در صورت ممنوعیت جهانی ایجاد می کند، ببندد. بنابراین، جهان از کجا می تواند تا 5 میلیون بشکه نفت اضافی در روز تامین کند؟
عربستان سعودی و امارات
جای تعجب نیست که خلیج فارس اولین ایستگاه در سفر نخست وزیر بریتانیا باشد. عربستان با 2 میلیون بشکه در روز و امارات متحده عربی با 1.1 میلیون بشکه در روز تنها دو تولیدکننده پیشرو نفت هستند که ظرفیت مازاد فوری برای جبران کمبود روسیه دارند. با این حال، همانطور که آژانس بینالمللی انرژی اشاره میکند، آنها تاکنون “مایلی برای استفاده از ذخایر نشان ندادهاند”.
هر دو عضو کارتل اوپک پلاس کشورهای تولیدکننده نفت هستند که در 31 مارس مجدداً برای تصمیم گیری در مورد سطح تولید تشکیل جلسه می دهند. اعضای اوپک با وجود آگاهی کامل از وضعیت اوکراین، اوایل ماه جاری موافقت کردند تولید خود را به میزان متوسط 400 هزار بشکه در روز افزایش دهند.
اوله هانسن، تحلیلگر Saxo Bank، می گوید که افزایش ظرفیت عربستان و امارات از جمله ظرفیت اضافی آنها “به طور بالقوه منجر به از بین رفتن همکاری اوپک پلاس خواهد شد.”
وی همچنین خاطرنشان می کند که هیچ تولیدکننده نفت هرگز ظرفیت مازاد خود را که حفظ و نگهداری آن یک تثبیت کننده مهم قیمت و در صورت بروز اختلال پیش بینی نشده است، حداکثر نمی کند.
ایران
آژانس بینالمللی انرژی تخمین میزند که ایران از نظر تئوری حدود 1.2 میلیون بشکه در روز ظرفیت اضافی دارد، اما برخی هشدارهای جدی وجود دارد. اولین مورد نیاز به لغو تحریم ها از طریق قطعنامه ای در مذاکرات بین تهران و اقتصادهای غربی درباره احیای توافق 2015 درباره جاه طلبی های هسته ای ایران است. آژانس بینالمللی انرژی میگوید حتی در آن زمان، احتمالاً شش ماه دیگر طول میکشد تا بتوان یک میلیون بشکه در روز از ایران را در نظر گرفت.
ایران 100 میلیون بشکه در انبارهای شناور دارد که میتوان به سرعت به آنها دسترسی پیدا کرد، اما ماهها طول میکشد تا وارد زنجیره تامین جهانی شود.
ونزوئلا
مانند ایران، ونزوئلا همچنان مشمول تحریمهای ایالات متحده است که در صورت افزایش تولید باید لغو شوند. بازگشت به تولید سال 2015 در نهایت به معنای 1.8 میلیون بشکه اضافی در روز خواهد بود، اما این مقدار بسیار تدریجی خواهد بود.
هانسن میگوید: «چند صد هزار بشکه نفت تأثیر اولیه با ادامه بهبود احتمالاً سالها و میلیاردها دلار سرمایهگذاری جدید خواهد بود».
شیل آمریکا
Udubasceanu، که شانس کمی برای شتاب سریع در این روند میبیند، میگوید: «صادرات ایالات متحده در بیشتر سال 2021 افزایش داشته است و در دسامبر به 3.45 میلیون بشکه در روز رسیده است، زمانی که توفان یا قطع برق تهدید نمیشود.»
هانسن موافق است و میگوید اگر تولید شیل ایالات متحده به اوج خود در سال 2019 بازگردد، میتوان 0.5 میلیون بشکه در روز اضافه کرد، اما کمبود مداوم شن و ماسه، کامیونداران، خدمه فرکینگ و دکلهای حفاری مانع از این خواهد شد.
همچنین بالا بردن سریع نخواهد بود. ریستاد انرژی، یک شرکت تحقیقاتی، زمان متوسط هشت ماهه را از زمان ریختن (راه اندازی) یک چاه جدید تا جریان نفت به بازار تخمین می زند.
تولیدکنندگان کوچکتر
هانسن می گوید نیجریه هنوز 0.4 میلیون بشکه در روز کمتر از اوج تولید خود در سال 2019 است. بازگرداندن این سطح مستلزم سرمایه گذاری از سوی شرکت های نفتی بزرگ و ثبات سیاسی بیشتر است. آژانس بینالمللی انرژی همچنین از کانادا و آرژانتین بهعنوان مشارکتکنندگان بالقوه از طریق منابع شیل خود به سبک ایالات متحده نام میبرد، اما چیزی که نمیتواند سوزن را حرکت دهد. این کشور حتی در ارزیابی خود از منابع تامین جایگزین به دریای شمال اشاره ای نمی کند.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.