کمپین های تبلیغاتی تغییر نام خیابان های استعماری را در برلین جشن می گیرند | آلمان

کمپین‌هایی که دهه‌ها برای مقابله آلمان با گذشته استعماری‌اش جنگیده‌اند، تغییر نام یک میدان و یک خیابان در شمال شرقی برلین را در روز جمعه برای ادای احترام به چهره‌هایی که در برابر حکومت اجباری در آفریقا مقاومت کردند، جشن گرفتند.

مانگا بل پلاتز در محله به اصطلاح آفریقایی منطقه عروسی برلین به یاد رودلف و امیلی دوآلا مانگا بل، پادشاه و ملکه دوآلا در کامرون که علیه استعمار آلمان می جنگیدند، تغییر نام داد. رودولف دوالا مانگا بل که در آلمان تحصیل کرده بود به همراه حدود 100 نفر دیگر توسط مقامات آلمانی در اوت 1914 پس از یک محاکمه ساختگی اعدام شد.

این میدان، بخش مرکزی محله آفریقا، تا روز جمعه از سال 1910 به نام Nachtigalplatz شناخته می شد، پس از گوستاو ناچتیگال، کمیسر امپراتوری آلمان برای غرب آفریقا که نقش کلیدی در استعمار آلمان در توگو، کامرون و نامیبیا در دهه 1870 داشت. .

در نزدیکی، لودریتز استراسه، به نام آدولف لودریتز استعمارگر، یک تاجر برمن که زمانی به عنوان بنیانگذار مستعمره آلمان-جنوب غربی آفریقا – نامیبیا کنونی – نام جدید کورنلیوس فردریکس اشتراسه را جشن می گرفت، نامگذاری شد. فردریکز یک مبارز مقاومت از مردم نما بود که در سال 1906 به همراه گروهی متشکل از 1800 نفر در یک اردوگاه کار اجباری در جزیره کوسه زندانی شد. او در 16 فوریه 1907 بر اثر سوء تغذیه و هیپوترمی درگذشت. برخی از قربانیان در میان کسانی که با او نگهداری می شدند سر بریده شدند و جمجمه های آنها برای دانشمندان به اصطلاح نژادی به آلمان فرستاده شد تا تحقیقات انسان شناسی روی آنها انجام دهند.

در مراسمی با حضور سفرای کامرون و نامیبیا و همچنین ابومبو پادشاه فعلی دوآلا و همسرش.

او گفت که ژان پیر فلیکس ایوم، برادرزاده بزرگ مانگا بل، به بستگان او و دیگر مبارزان مقاومت که شامل امیلی و بسیاری از زنان دیگر بود، ادای احترام کرد.

معلم بازنشسته ای که در مونیخ زندگی می کند، به جمعیت زیادی که در گوشه ای از میدان جمع شده بودند، گفت: “این روز بزرگی است.”

او گفت: با این تغییر نام، برلین مسئولیت تاریخی خود را به رسمیت می شناسد. او به مورخان، نویسندگان، سیاستمداران و صدها جنبش «Dekoloniale» «استعمار استعمارگر» که دهه‌ها را صرف به رسمیت شناختن دوران استعمار آلمان و تغییر نام خیابان‌ها، میدان و بسیاری از مکان‌های مشابه در سراسر آلمان کرده‌اند، ادای احترام کرد.

او گفت: “امیدوارم نام همه استعمارگرانی که هنوز در بناهای تاریخی، خیابان ها نه تنها در آلمان بلکه در سراسر جهان یافت می شود، روزی ناپدید شوند.”

Seppo Toko، مهندس IT که خانواده اش ریشه در همان قبیله Douala مانند Manga Bell دارند، از هیلدسهایم در شمال آلمان برای شرکت در مراسم سفر کرده بود. او گفت: “این یک روز بسیار بسیار رضایت بخش برای من است و حضور در اینجا باعث افتخار است. اکنون زمان آشتی بین هر دو طرف و گفتگوی عمیق فرا رسیده است.»

مارگو گورمن، رمان‌نویس اهل دونگال در ایرلند، و همسرش، هانس گئورگ رنرت، راهنمای تور که پیوندهای دوران استعماری این محله را دنبال می‌کند، در مراسم رونمایی بودند که سال‌ها کمپین تغییر نام را دنبال کردند. گورمن گفت: “بیایید امیدوار باشیم که این یک اثر موج دار باشد.” آنچه مهم است این است که مردم محلی را نیز با خود ببرند.»

رنرت گفت که در عین حال “مکان های زیادی در لیست وجود دارد که اکنون باید دنبال شوند”. او به خیابان Mohren Strasse (خیابان مور) در مرکز برلین اشاره کرد که قرار است به نام فیلسوف سیاهپوست به خیابان آنتون ویلهلم آمو تغییر نام دهد و میدان نتلبک نیز در Wedding به نام یواخیم کریستین نتلبک، ملوانی که در تجارت برده در اقیانوس اطلس شرکت داشت، نامگذاری شود. .

امپراتوری آلمان در دهه 1870، نسبتاً دیر در مقایسه با اکثر قدرت‌های دیگر، مستعمره شد و با شروع جنگ جهانی اول در سال 1914، کنترل بیشتر سرزمین‌ها را از دست داد. جاه‌طلبی‌ها برای تامین امنیت سرزمین‌های از دست رفته تا دهه 1940 ادامه داشت، اما زمینه کمی به دست آورد.

اما آن را مسئول یکی از شرم‌آورترین جنایات استعماری می‌دانند، نسل‌کشی بین 60000 تا 100000 بومی هررو و ناماکوا بین سال‌های 1904 تا 1908.

بسیاری از استعمارگران آن معمولاً سعی کردند پروژه خود را به عنوان مأموریتی برای آوردن مسیحیت و تمدن به مناطق آفریقایی بفروشند.

بریژیت هوس، که شاهد رونمایی از پلاک خیابان مانگا پلاتز بود، گفت که باورهای باپتیستی او را به شدت از ارتباط کنونی جنبش رو به رشد برای شناخت گذشته استعماری آلمان آگاه می کند. این در مورد ما به عنوان جامعه ای است که تشخیص می دهیم و اذعان می کنیم که نمی توانیم به استثمار دیگران ادامه دهیم، و اینکه تا چه حد آماده ایم برای این هدف فداکاری کنیم. ما باید تاریخ خود را بشناسیم تا برخی از مخمصه های کنونی را که در آن قرار داریم درک کنیم.

پیش از این، استفانی رملینگر، شهردار منطقه گفت که تغییر نام خیابان ها تنها بخشی از تلاشی است که باید برای بررسی گذشته استعماری آلمان انجام شود. او گفت: «نام خیابان‌ها روش‌هایی هستند که از طریق آن به مردم ادای احترام می‌کنیم و بخشی از فرهنگ خاطره‌مان است. اما این فقط یک شروع است. خیلی چیزهای بیشتری باید در ذهن و قلب مردم و در سیستم آموزشی اتفاق بیفتد.

رملینگر اذعان کرد که برخی از ساکنان مقاومتی که در برابر این بازنویسی انجام داده‌اند، که به گفته او اغلب برای کسانی که بیشتر عمر خود را در ناچتیگال‌پلاتز و خیابان لودریتز زندگی کرده‌اند، سخت بوده است. او گفت که حداقل حجم کار بوروکراسی اضافی که برای هزاران نفر از ساکنان لازم است تا اکنون همه چیز را از حساب های بانکی گرفته تا گواهینامه رانندگی ثبت کنند.

او گفت: «ما سعی خواهیم کرد تا حد امکان انجام این کار را برای این افراد به سرعت و آسانی آسان کنیم و اطمینان حاصل کنیم که اولویت آنها به بوروکرات ها دسترسی دارند.

دو نفر از ساکنان که در کناره‌ها ایستاده بودند، در کنار افسران پلیس، گاهی اوقات سرشان را تکان می‌دادند.

Detlef Skrzypczak که از سال 1977 در Nachtigalplatz شماره 19 زندگی می‌کند، گفت: «سال‌ها هیچ‌کس به این کار علاقه‌ای نداشت. او با اشاره به نام Nachtigall که به معنای بلبل نیز می باشد، گفت.

Skrzypczak و دوست دخترش که در شماره 13 زندگی می کند، هر دو تشویق شده بودند که چندین سال پیش در مورد تغییر نام این تغییر نام بدهند. اما درخواست‌های ما رد شد و به هرکدام 145 یورو برای هزینه‌های اداری پرداخت شد که کمی غنی به نظر می‌رسید.

Félix-Eyoum، برادرزاده بزرگ Manga-Bell، از ساکنان برای تمایل آنها برای پذیرش نام جدید تشکر کرد. او گفت: “می دانم که این برای شما سنگین است.” “اما شما تلاش خود را برای این روند آشتی انجام می دهید.”