به گزارش دپارتمان اخبار اقتصادی پایگاه خبری آبان نیوز ،
بر اساس احکام قبلی دادگاه بریتانیا که توسط مبارزان نقل شده است، پارلمان می تواند صنعت آب را در انگلستان مجدداً ملی کند بدون اینکه مجبور به پرداخت غرامت به سهامداران باشد.
پس از انتقاد از اینکه این صنعت به نفع عمومی عمل نمی کند، فعالان فشار فزاینده ای را بر دولت و احزاب مخالف وارد می کنند تا دوباره به سیستم خصوصی سازی آب نگاه کنند.
آبان نیوز این هفته فاش کرد که بیش از 70 درصد از صنعت آب خصوصی شده متعلق به شرکت های سرمایه گذاری خارجی، سهام خصوصی، صندوق های بازنشستگی و در برخی موارد، مشاغل مستقر در بهشت های مالیاتی است.
آخرین نظرسنجی در مورد ملی کردن انرژی و سایر تاسیسات کلیدی، از جمله آب، نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق مردم موافق هستند و بیش از 200000 نفر طوماری را امضا کرده اند که خواستار ملی شدن آب شده اند.
حامیان ملیسازی به احکام دادگاه عالی، دادگاه تجدیدنظر و دادگاه اروپایی حقوق بشر (ECHR) در مورد حقوق عمومی سهامداران برای غرامت در یک ملیسازی استناد میکنند.
این احکام در مورد سهامداران نورترن راک که در زمان بحران مالی سال 2008 به مالکیت عمومی بانک در آمدند، غرامت صفر دریافت کردند.
دادگاه استیناف علیه سهامداران حکم داد و گفت: «دادگاه تنها در صورتی مداخله میکند که به این نتیجه برسد که قضاوت دولت در مورد آنچه که به نفع عمومی است آشکارا بدون پایه و اساس معقول است.»
هنگامی که پرونده به ECHR منتقل شد، دادگاه حکم داد که هیچ حق کلی برای جبران کامل ارزش بازار وجود ندارد. قضات گفتند: «اهداف مشروع در «منافع عمومی»، مانند اهدافی که در اقدامات اصلاحات اقتصادی یا اقداماتی که برای دستیابی به عدالت اجتماعی بیشتر دنبال میشوند، ممکن است مستلزم بازپرداخت ارزش کامل بازار باشند.»
کمپینها میگویند صنعت آب باید پس از سه دهه که در آن 9 شرکت اصلی آب و فاضلاب بدهی خالص تقریباً 54 میلیارد پوندی داشتهاند و 65.9 میلیارد پوند سود سهام پرداخت کردهاند، در حالی که بر کمبود سرمایهگذاری نظارت میکنند، دوباره ملی شود.
رسوایی تخلیه گسترده و منظم فاضلاب خام به رودخانهها و دریاها توجه را به این موضوع جلب کرده است که آیا شرکتها به اندازه کافی برای تعمیر و جایگزینی زیرساختها سرمایهگذاری کردهاند یا خیر.
دولت اخیراً به صنعت دستور داده است که 56 میلیارد پوند برای جلوگیری از تخلیه میلیون ها لیتر فاضلاب خام از طریق طوفان به رودخانه ها و دریاها هزینه کند، زیرا فشار بر سیاستمداران و صنعت برای پاکسازی اقدامات خود افزایش می یابد.
اما کت هابز، از گروه کمپین We Own It، گفت که خصوصی سازی از سال 1989 شکست خورده است و زمان آن رسیده است که کنترل زیرساخت های آب را دوباره به دست بگیریم. او گفت: «شرکتهای خصوصیسازی آب انگلیس با رودخانهها و دریاهای ما مانند یک فاضلاب و مشتریان خود (که چارهای ندارند) مانند یک دستگاه خودپرداز رفتار میکنند.
ما، مردم، باید مالک آنها باشیم، اما این کار را نداریم، بنابراین آنها برای سهامداران خود در سراسر جهان کار می کنند، نه برای ما. به همین دلیل است که قبضهای آب ما به جای سرمایهگذاری برای پاکسازی فاضلاب خام در رودخانههایمان، یک راکت سودجویانه ایجاد میکند.
این به معنای بازخرید دارایی است زیرا [Margaret] تاچر آنها را به صورت عمده فروخت اما در ازای آن دارایی خواهیم داشت. رساندن آب به مالکیت عمومی هزینه خود را در حدود شش سال پرداخت می کند.
احکام دادگاه یک مسئله کلیدی برای برآورد هزینه برای بازگرداندن صنعت به کنترل عمومی برای دارایی عمومی است.
برآورد هزینه ملیسازی مجدد صنعت از 14.7 میلیارد پوند، برآورد شده توسط واحد تحقیقات بینالمللی خدمات عمومی (PSIRU) در دانشگاه گرینویچ، تا 90 میلیارد پوند در صورت احتساب بدهیهای شرکت متغیر است. رقم اخیر از اندیشکده بنیاد بازار اجتماعی در تحقیقات انجام شده توسط United Utilities، Anglian Water، Severn Trent و South West Water بدست آمده است.
دیتر هلم، استاد سیاست اقتصادی در دانشگاه آکسفورد، گفت: «سی و دو سال پس از خصوصیسازی آب، رودخانهها بهبود نمییابند، سطح نشت غیرقابل قبول است، و مهندسی مالی عظیم به انعطافپذیری سیستم اضافه نکرده است. توانایی تامین مالی سرمایه گذاری در مقیاس بزرگی که اکنون به آن نیاز داریم. نمی توان و نباید اجازه داد که اینگونه ادامه یابد.»
دیوید هال، استاد مدعو در THE PSIRU، گفت که تصمیمات قبلی دادگاه روشن است مبنی بر پرداخت غرامت سهامداران توسط پارلمان به صورت موردی و با در نظر گرفتن طیف وسیعی از موضوعات مرتبط، از جمله اهداف منافع عمومی، و شرایط خاص هر مورد
او گفت که دادگاه ها به طور مداوم تایید کرده اند که ملاحظات سیاست عمومی مهم است و هیچ حق کلی برای سرمایه گذاران وجود ندارد که ارزش کامل بازار به عنوان غرامت پرداخت شود.
هیچ حزب سیاسی طرفدار ملی شدن مجدد نیست. با این حال، حزب کارگر پیشنهاد میکند تا در اولین سال دولت خود، یک شرکت انرژی با مالکیت عمومی راهاندازی کند.
جیم مک ماهون، وزیر محیط زیست در سایه، گفت: «برنامه کارگری برای پاکسازی سیستم آب، نظارت اجباری با جریمه خودکار را معرفی میکند، کارفرمایان آب را شخصاً مسئول آلودگی فاضلاب میداند و به تنظیمکنندهها قدرت میدهد تا قوانین را به درستی اجرا کنند.»
تیم فارون، سخنگوی محیط زیست لیبرال دموکرات ها، گفت که میلیاردها پوند از پول مالیات دهندگان و سال ها مذاکره نباید صرف ملی کردن مجدد صنعت آب شود. او گفت: «این هیچ کاری برای جلوگیری از مسموم شدن دریاچهها و رودخانههای ما با فاضلاب نخواهد داشت.
فارون گفت که حزب ایجاد خواهد کرد “شرکت های عام المنفعه، که در آن اهداف سیاست های اقتصادی و زیست محیطی نیز در هنگام اداره شرکت در نظر گرفته می شد و نه صرفاً بازده سهامداران. وی خواستار اخذ مالیات فاضلاب بر سود شرکت های آب و ممنوعیت پاداش مدیران اجرایی برای تامین بودجه برای پایان دادن به بحران فاضلاب شد.
دولت از مدل خصوصی سازی آب دفاع کرد و گفت که ملی شدن مجدد گامی عقب مانده است که برای مالیات دهندگان هزینه خواهد داشت، سرمایه گذاری را کاهش می دهد و نوآوری را خفه می کند. «بر اساس مقررات اقتصادی مستقل، [privatisation] نزدیک به 170 میلیارد پوند سرمایه گذاری کرده است – از جمله حدود 30 میلیارد پوند برای کاهش آلودگی.
اوفات بهعنوان تنظیمکننده اقتصادی، واضح است که شرکتهای آب باید در مورد نحوه هماهنگی پرداختهای اجرایی و سود سهام با خدماتشان به مشتریان، از جمله عملکرد زیستمحیطی، شفاف باشند.»
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.