“متاسف نیستم”: بازگشت لوئیس سوارز به طوفان برای بازی برگشت غنا | جام جهانی 2022

جیدر صورتی که خاطرات غنا در حال محو شدن بودند، اروگوئه به آنها روح هدیه داد. لوئیس سوارز مجبور نبود که بازیکنی باشد که برای انجام وظیفه رسانه ای قبل از بازی قرار می گیرد، اما در آنجا 15 دقیقه قبل از سرمربی خود دیگو آلونسو راه می رفت و به تنهایی دادگاه را برگزار کرد. برای یک گاو نر کمتر یک پارچه قرمز بود تا یک دعوت آشکار برای شارژ کردن آن، اما پیام ناگفته واضح بود: من هنوز اینجا هستم. من هنوز توی سرت هستم

او از زمان سکانس حیرت انگیز و رویایی 12 سال پیش در ژوهانسبورگ که فوتبال دستی او در پایان وقت اضافه قلب یک قاره را شکست، به اندازه کافی در آنها اقامت داشته است. داستان به خوبی تکرار شده است: ضربه سر دومینیک آدییا غنا را به نیمه نهایی می‌فرستاد و آنها را به اولین تیم آفریقایی تبدیل می‌کرد که تا این حد پیش رفت، اگر سوارز آن را روی خط دفع نمی‌کرد و کارت قرمز دریافت نمی‌کرد.

سوارز مضطرب بود اما همیشه این شانس وجود داشت که آساموا گیان در همان نقطه لنگ بزند و هدیه خود را هدر دهد. همین اتفاق افتاد؛ سوارز ناامید که از دهانه تونل از میان پیراهنش تماشا می‌کرد، در جشن مشت‌زنی چرخید و اروگوئه در تیراندازی متعاقب آن به میدان رفت.

اگر غنا در روز جمعه بالاخره با هم آشنا شود، به یک شانزدهم نهایی خواهد رسید و اروگوئه را حذف خواهد کرد. همین امر احتمالاً صادق خواهد بود اگر آنها قرعه کشی کنند و هر چقدر هم که اطرافیان اردوگاه تلاش کنند اشتهای خود را برای انتقام کم کنند، نمادگرایی بسیار بزرگ خواهد بود. پیشرفت یک چیز است، اما شخصی هم می شود: در 36 سالگی، بازی آخر سوارز در قطر 2022 مطمئناً آواز قوی او در جام جهانی خواهد بود.

روزنامه‌نگاری که به سوارز گفت که بسیاری در غنا او را «خود شیطان» می‌بینند، که در اطراف سالنی پرجمعیت به خنده می‌پرداخت و از فرصت بازنشستگی او لذت می‌برد، خیلی اغراق آمیز نبود. سوارز که فرصتی برای عذرخواهی به خاطر زرنگی خود ارائه داد، مودبانه آن را رد کرد و به گیان اشاره کرد که فرصت کافی برای اطمینان از اینکه تنها پشیمانی اوست، دارد.

او گفت: “من نگفتم متاسفم چون هندبال بازی کردم، اما بازیکن غنا پنالتی را از دست داد، نه من.” شاید اگر تکل زدم و بازیکنی را مصدوم کردم عذرخواهی کنم اما در این شرایط کارت قرمز گرفتم، داور پنالتی گرفت و این تقصیر من نیست چون پنالتی را از دست ندادم. بازیکنی که آن را از دست داد گفت که همین کار را خواهد کرد. این مسئولیت من نیست که پنالتی را بزنم.»

سوارز درست می‌گفت: به نظر نمی‌رسید، همانطور که ووزوزلاها در شهر فوتبال پر تب و تاب بوق می‌زدند، او قوانین را دستکاری کرده بود و غنا را بدون حق پاسخ ترک کرده بود. اقدام غریزی او فقط باید یک دقیقه یا بیشتر به تعویق انداختن قطعه تاریخ ستاره های سیاه. مطمئناً در زندگی حرفه‌ای او نقاط عذرخواهی کمتری وجود داشته است و او به یکی از آنها اشاره کرد، گاز گرفتن جورجیو کیلینی چهار سال بعد، هنگامی که بر تمایل غنا برای انتقام فشار آورد.

بازیکنانی که فردا بازی خواهند کرد، برخی از آنها هشت ساله بودند [in 2010]،” او گفت. ممکن است برخی از مردم بگویند من خود شیطان هستم، اما ما نمی توانیم چیزها را اشتباه درک کنیم. ما در سال 2018 مقابل پرتغال بازی کردیم و مقابل آنها پیروز شدیم. آیا از بازیکنان پرتغالی شنیده اید که می گویند: “ما نیاز به انتقام داریم”؟

نگاه کنید که من با کیلینی چه کار کردم. بله، اشتباه بود اما بعد از آن در لیگ قهرمانان مقابل او بازی کردم و دست دادم. ما نمی توانیم فقط به گذشته فکر کنیم.»

زمانی که گذشته مستقیماً با شما صحبت می کند سخت است. گیان در زندگی نامه خود نوشت که “گناه و درد” دلش هرگز دور نیست و او با “مبارزه ای روزانه برای دور نگه داشتن آن” روبروست. کاپیتان غنا در آن شب، استفان آپیا، گفته است که این عذاب “تا آخر عمر ما را شکار خواهد کرد”. حضور سوارز برای پیش نمایش بازی برگشت به وضوح تحریک آمیز بود، اما اتو آدو، سرمربی غنا، نیم ساعت بعد صحبت کرد، هیچ تمایلی به پرتاب گل نشان نداد.

او گفت: “اگر همان حادثه برعکس اتفاق می افتاد و غنا از آن عبور می کرد، مردم می گفتند: “خوب، طبیعی است که یک بازیکن برای رسیدن به نیمه تمام تلاش می کند.” “این برای من موضوع مهمی نیست. من دوست دارم هر بازیکنی تمام تلاشش را بکند و حتی خودش را فدا کند. آنچه در سال 2010 اتفاق افتاد بسیار غم انگیز است، اما ما نمی توانیم آن را تغییر دهیم – ما می خواهیم به آینده نگاه کنیم.

رویکرد آدو نیاز به توضیح کمی دارد. اگر غنا، سومین تیم جوان در این تورنمنت، بهترین حملات ابتکاری و پویای هفته گذشته خود را تکرار کند، هر شانسی وجود دارد که بتواند کار را به پایان برساند. محمد کودوس، یکی از هیجان انگیزترین مهاجمان زمستانی، نشان داده است که می تواند در بین بهترین ها زندگی کند. اما اگر روانشناسی بر فوتبال غلبه کند ممکن است فقط یک برنده باشد. علاوه بر سوارز، 4 نفر از تیم اروگوئه از آفریقای جنوبی هنوز در آنجا حضور دارند. دیگو گودین، ادینسون کاوانی، مارتین کاسرس و فرناندو موسلرا هر ترفندی را در یک کتاب خوب می دانند.

سوارز به دلیل شکست اروگوئه مقابل پرتغال از روی نیمکت کنار گذاشته شد، اما حضور گسترده تر مقابل غنا قطعی به نظر می رسد. اروگوئه در بین اسب‌های تیره جام جهانی تصور می‌شد، فکر می‌کردند که آنها بالاخره میانه میدانی برای اتصال یک دفاع ناهموار و حمله بشکه‌ای دارند، اما اکنون آنها در آستانه هستند و فقط یک برد ممکن است. سوارز اذعان کرد: “با گذشت سالها، شما جوان تر نمی شوید و سرعت من مثل قبل نیست.” اروگوئه امیدوار است حضور صرف او باعث شود غنا یک نیم قدم اضافی را کنار بگذارد.