آنچه باید در مورد دخالت بایدن و کنگره در اعتصاب راه آهن بدانیم؟

واشنگتن – مجلس نمایندگان آمریکا روز چهارشنبه اولین گام را برای جلوگیری از اعتصاب سراسری راه آهن با تصویب قانونی برداشت که توافقنامه کاری بین شرکت های راه آهن و کارگران آنها را تحمیل می کند، یک روز پس از دیدار رهبران کنگره با رئیس جمهور بایدن در این مورد.

این اقدام اکنون به سنا منتقل می شود، جایی که با یک مسیر صخره ای روبرو است. آقای بایدن از رهبران کنگره خواسته است که سریع حرکت کنند زیرا کارگران راه آهن تهدید کرده اند که در صورت عدم موفقیت در مهلت مقرر در 9 دسامبر، کار خود را متوقف خواهند کرد، اختلالی که می تواند روزانه 2 میلیارد دلار به اقتصاد ضرر برساند و به مصرف کنندگان آسیب برساند.

دولت بایدن در اوایل سال جاری در این مناقشه مداخله کرد و توافقی آزمایشی برای افزایش دستمزد کارگران و تعیین برنامه‌های انعطاف‌پذیرتر انجام داد، اما چهار اتحادیه از 12 اتحادیه به آن رای منفی دادند و راه‌آهن باربری و اتحادیه‌ها را در بن بست قرار داد.

در اینجا چگونگی و چرایی مشارکت کنگره آمده است.

کنگره چه ربطی به اختلاف کارگری دارد؟

کنگره بر اساس ماده اول، بخش 8 قانون اساسی این اختیار را دارد که تجارت بین ایالتی را تنظیم کند، و دیوان عالی حکم داده است که این اختیار شامل صلاحیت مداخله در اختلافات کارگری راه آهن است که تجارت در خطوط ایالتی را تهدید می کند.

قانون کار راه‌آهن که در سال 1926 تصویب شد، به رئیس‌جمهور این امکان را می‌دهد تا خود را وارد مناقشاتی کند که «به‌طور قابل ملاحظه‌ای تجارت بین‌ایالتی را تا حدی که هر بخش از کشور را از خدمات حمل‌ونقل ضروری محروم می‌کند، تهدید می‌کند»، همانطور که آقای بایدن در سپتامبر انجام داد. . اما از زمانی که این اساسنامه به تصویب رسید، کنگره مجبور شد 18 بار وارد عمل شود که این روند نتوانست به توافق برسد.

این همان کاری است که قانونگذاران در این هفته تلاش می کنند انجام دهند.

در توافقی که کنگره در تلاش برای تحمیل آن است چیست؟

انجمن راه آهن آمریکا، یک گروه صنعتی، در ماه سپتامبر گفت که قراردادهای جدید شامل افزایش 24 درصدی دستمزدها در پنج سال از سال 2020 تا 2024 خواهد بود. همچنین در صورت تصویب توافق، به طور متوسط ​​11000 دلار پرداخت خواهد شد. ، انجمن گفت.

اتحادیه های کارگری گفتند، علاوه بر این، این توافق به کارگران یک روز مرخصی اضافی با حقوق و توانایی حضور در قرار ملاقات های پزشکی بدون جریمه می دهد، اقداماتی که به منظور کاهش آنچه که کارگران می گویند یک سیستم برنامه ریزی سفت و سخت است که به آنها اجازه مراقبت از آنها را نمی دهد. سلامتی و یا زمان شخصی که نیاز داشتند.

اگر لایحه تصویب نشود چه اتفاقی می افتد؟

شرکت های حمل و نقل ریلی باری دومین وسیله حمل و نقل بار در ایالات متحده هستند. بر اساس داده‌های فدرال، بیش از یک چهارم محموله‌های ایالات متحده قبل از همه‌گیری از طریق راه‌آهن حمل می‌شد. این شامل کالاهای مهمی مانند زغال سنگ، چوب، سنگ معدن و مواد شیمیایی است.

اگر توافقی حاصل نشود، اعتصاب می‌تواند حمل‌ونقل داخلی این کالاها را در یکی از شلوغ‌ترین زمان‌های سال برای شرکت‌های حمل‌ونقل متوقف کند و حمل و نقل محصولاتی مانند نفت و غلات را تقریباً غیرممکن کند. همچنین تأثیر مخربی بر بهبود اقتصادی کشور پس از همه‌گیری خواهد داشت.

همچنین کارگران راه‌آهن را که از سال 2020 بدون قرارداد جدید کار می‌کنند، بدون پیشرفت در پرداخت و مزایایی که برای آن چانه‌زنی کرده‌اند، رها می‌کند.

چرا دموکرات‌ها، که عموماً طرفدار کارگری هستند، سعی می‌کنند توافقی را برای کارگران تحمیل کنند؟

آقای بایدن و دموکرات‌هایی که کنگره را کنترل می‌کنند، گفته‌اند که از تحمیل توافق لذت نمی‌برند، اما انجام این کار برای جلوگیری از آسیب‌های اقتصادی شدیدی که اعتصاب راه آهن می‌تواند ایجاد کند، ضروری است.

اما بسیاری از ترقی خواهان از رای دادن برای وادار کردن کارگران به پذیرش توافقی که بسیاری از اتحادیه هایشان آن را رد کرده بودند، مخالفت کردند، زیرا معتقد بودند که این توافقنامه فاقد مرخصی با حقوق کافی است. رهبران مجلس نمایندگان با تسلیم فشار آن دسته از دموکرات‌ها، که برخی از آنها تهدید کرده بودند که آرای خود را متوقف می‌کنند و مانع بررسی توافق شده بودند، لایحه‌ای را برای اضافه کردن هفت روز مرخصی با حقوق به قرارداد ارائه کردند.

این مجلس اکثراً بر اساس خطوط حزبی تصویب شد، اما سرنوشت آن در سنا 50-50 نامشخص بود.

چرا راه آهن نمی تواند با اتحادیه ها به توافق برسد؟

مانند بسیاری از صنایعی که از تأثیر نامطلوب این بیماری همه گیر بهبود می یابند، کمبود کارکنان گزینه های کمی را برای حفظ سطح کسب و کار برای شرکت های حمل و نقل ریلی باقی می گذارد. اتحادیه‌ها شکایت داشتند که در نتیجه کمبود نیروی کار، شرکت‌های حمل و نقل از طریق سیاست‌های سختگیرانه حضور و غیاب، کارکنان خود را موظف می‌کنند که برای مدت طولانی – گاهی هفته‌ها در یک زمان – کار کنند.

تحلیلگران صنعت همچنین می گویند که این تضاد ناشی از تمرکز بر کاهش هزینه ها مانند هزینه های نیروی کار در مدل کسب و کار این صنعت است که شبکه های ریلی را با تعداد محدودی از راه ها برای مقابله با اختلالاتی مانند بیماری های همه گیر و بلایای طبیعی مواجه کرده است.

چرا مرخصی استعلاجی به عنوان یک نقطه چسبنده ظاهر شده است؟

کارگران می گویند که به دلیل برنامه های طاقت فرسا و غیرقابل پیش بینی به مرز سلامت روانی و جسمی خود کشیده شده اند و خواستار سیاست های مرخصی با حقوق انعطاف پذیرتر شده اند.

شرکت‌های حمل‌ونقل ریلی در برابر این خواسته‌ها مقاومت کرده‌اند و تاکید می‌کنند که کارکنان باید از تعطیلات با حقوق استفاده کنند تا به زندگی شخصی خود رسیدگی کنند و به دنبال کمک پزشکی باشند. اما کارمندان گفته‌اند که پنجره‌هایی که در آن می‌توانند درخواست مرخصی استحقاقی کنند، محدود شده و درخواست آنها برای مرخصی رد شده است.