گروه اندونزیایی اولین هنرمندان آسیایی پس از نقاشی دیواری «یهودستیزی» در صدر فهرست قدرت قرار گرفتند | هنر

یک گروه اندونزیایی که در اوایل امسال درگیر مناقشه یهودی ستیزی شد، رتبه اول را در رده بندی سالانه تأثیرگذارترین افراد و سازمان های جهان هنر معاصر به خود اختصاص داده است.

گروه ruangrupa که در سال 2000 در جاکارتا تأسیس شد، اولین هنرمندانی از آسیا هستند که در رتبه 100 ArtReview Power قرار گرفتند. آرت ریویو گفت که موقعیت آنها “منعکس کننده نفوذ فزاینده جنوب جهانی و حرکت به سمت تنوع بیشتر در دنیای هنر است.”

این مجموعه نمایشگاه مستندا، یک نمایشگاه هنری مهم را که هر پنج سال یک بار در آلمان برگزار می شود، برگزار کرد. این نمایش جنجالی بود و متهم به داشتن محتوای یهودستیزانه بود.

یک نقاشی دیواری در مقیاس بزرگ در فضای باز که ظاهراً کاریکاتورهای یهودی ستیزانه را نشان می داد، چند روز پس از افتتاح نمایشگاه حذف شد و مدیر کل داکیومنتا، سابین شورمن، استعفا داد.

در بیانیه‌ای که چند روز بعد به صورت آنلاین منتشر شد، روانگ‌روپا گفت: «حقیقت این است که ما در مجموع نتوانستیم شخصیتی را در اثر تشخیص دهیم، شخصیتی که کلیشه‌های کلاسیک یهودی‌ستیزی را تداعی می‌کند. ما می پذیریم که این اشتباه ما بوده است.»

آرت ریویو اذعان کرد که نمایشگاه امسال “به طور مستمر در مورد تعصبات نژادی و مذهبی (به ویژه یهودی ستیزی) درگیر بحث و جدل بوده است.” این امر باعث “بحث های داغ درباره مواضع تاریخی … شد که تا سطوح دولتی ادامه یافت”.

جی جی چارلزورث، ویراستار ArtReview، می‌گوید: «ruangrupa جایگاه برتر را به خود اختصاص داد، زیرا مستندات آن‌ها چالشی را برای کارکرد ثابت نمایشگاه‌های هنری بزرگ و کنوانسیون‌های کیوریتوری ارائه می‌کرد – کنوانسیون‌هایی که هنوز دنیای هنر انگلیسی-اروپایی و مدل موزه اروپا را هدایت می‌کنند.

بخشی از آن مسئله قدرت انتخاب، کنترل بر اینکه چه کسانی شامل و حذف می شوند است. دنبال کردن یک رویکرد واگذارشده تر و کمتر از بالا به پایین برای نمایشگاه سازی، که در آن شرکت کنندگان از دیگر شرکت کنندگان در نوعی زنجیره سازمانی دعوت می کردند، همیشه باعث می شد که جنجال بیشتر شود.

اما جایگاه شماره 1 ruangrupa به رسمیت شناختن سؤالاتی است که آنها در مورد نهادهای دنیای هنر می پرسند، نه بحث هایی که توسط تعداد کمی از آثار موجود در نمایشگاه ایجاد شده است.

Power 100 امسال اتحادیه ها را پس از موجی از اختلال در موزه ها و گالری ها در سراسر جهان در رتبه سوم قرار داد. نان گلدین، عکاس شماره 8، «به‌ویژه از طریق کمپین خود برای پاسخگویی به بشردوستی خانواده ساکلر (که نزدیک به تولیدکنندگان مواد افیونی پوردو فارما) هستند، تغییری عمیق در اخلاق حمایت از موزه ایجاد کرد. موزه ها و گالری ها در سراسر جهان در سال گذشته نام Sackler را از روی ساختمان های خود حذف کرده اند.

دارن واکر، رئیس بنیاد فورد، در شماره 10، “یک سازمان بشردوستانه را هدایت می کند که منابع مالی قابل توجهی را به برنامه های عدالت اجتماعی دنیای هنر اختصاص می دهد”.

همچنین سیسیلیا المانی، کیوریتور ایتالیایی که در بینال ونیز به عنوان “تأثیر مخرب” توصیف شده است، در بین 10 نفر برتر حضور داشت. فیلمساز هیتو استایرل; نظریه پرداز فرهنگی فرد موتن; دیوید زویرنر، صاحب گالری در نیویورک، لندن، پاریس و هنگ کنگ. ولفگانگ تیلمانز عکاس برنده جایزه ترنر; و هنرمند آمریکایی سیمون لی، برنده مشترک شیر طلایی در دوسالانه ونیز امسال.

آرت ریویو گفت که این مجموعه «به گسترش نقش هنر در جامعه فراتر از فضای نمایشگاهی از طریق تحقیقات قضایی جرایم اجتماعی و محیطی ادامه می دهد».

هنرمند تجسمی چینی Ai Weiwei در رتبه 51 این فهرست قرار گرفت.

این لیست توسط بیش از 30 نفر از سراسر جهان انتخاب شده است که ناشناس باقی می مانند. سال گذشته، NFT ها (توکن های غیرقابل تعویض) در صدر فهرست قرار گرفتند و Black Lives Matter در سال قبل رتبه اول را داشت.

10 تا برتر:

1 اتاق

2 سیسیلیا المانی

3 اتحادیه

4 هیتو استایرل

5 فرد موتن

6 ولفگانگ تیلمانز

7 سیمون لی

8 نان گلدین

9 دیوید زویرنر

10 دارن واکر