استیو گیبسون و تحریم ها، چلسی را با بازی سختی در ریورساید مواجه می کند | میدلزبورو

تعجبی نخواهد داشت اگر مدیران چلسی عصر شنبه با یک عنصر ترس به درهای دوگانه منتهی به سالن هیئت مدیره ورزشگاه ریورساید نزدیک شوند.

هر کس در میان سلسله مراتب استمفورد بریج تصور می کرد که ممکن است ایده خوبی باشد که این هفته با استیو گیبسون دعوا کند، به سرعت درس سختی را آموخت، زیرا به طور کاملا موجه، مالک مشهور میدلزبرو، گل میخ های استعاری خود را به زیر پا فرو می برد.

با تحریم‌هایی که دولت بریتانیا علیه مالک مستعفی چلسی، رومن آبراموویچ، تحمیل کرد و به آن‌ها دیکته کرد که دیگر نمی‌توانند بلیت‌های بازی را بفروشند، باشگاه لندنی خواستار آن شد که بازی شنبه یک چهارم نهایی جام حذفی در تی‌ساید پشت درهای بسته برگزار شود.

مدت کوتاهی پس از اینکه گیبسون اعلام کرد، در میان چندین مورد دیگر، بروس باک، رئیس چلسی “بدون عقل” و باشگاه لندنی “تا هسته پوسیده” هستند، این تقاضا کنار گذاشته شد. بر این اساس ریورساید با ظرفیت نزدیک به 35000 نفر با حدود 700 صندلی که توسط آن دسته از هواداران خارج از خانه اشغال می شود که قبل از اعمال تحریم ها علیه مالک روسی که با ولادیمیر پوتین ارتباط دارد، بلیت خریداری کرده اند. تمامی رسیدهای بلیت به قربانیان جنگ اوکراین و موسسات خیریه مرتبط اهدا خواهد شد.

کریس وایلدر روز جمعه در حالی که آماده می‌شد تیم قهرمانی خود را در رقابت با قهرمان اروپا قرار دهد، گفت: «من با تحریم‌ها موافقم و فکر می‌کنم باشگاه ما به خوبی با این مزخرفات برخورد کرد. “استیو با روشی صادقانه، صریح و صریح این را گفت که چگونه بود.”

ممکن است با شروع، خلق و خوی گیبسون با توجه به خاطرات یک حوضه آبخیز بعد از ظهر شنبه در اواخر اوت 1995، زمانی که ریورساید تازه ساخته اولین بازی خود را برگزار کرد، آرام شده باشد.

به لطف گل های کریگ هیگنت و یان اگه فیورتوف، تیم برایان رابسون 2-0 پیروز شد. تیمی از چلسی که توسط گلن هادل اداره می شد و رود گولیت در سوئیپر حضور داشت، امیدوار بود حریفانی که اخیراً صعود کرده بودند را کنار بگذارد، اما این شکست باعث شد تا فصلی نسبتاً متوسط ​​ایجاد شود که در آن آنها در رده یازدهم لیگ برتر، یک رده جلوتر از بورو قرار گرفتند.

با توجه به عادت تاریخ به تکرار، ممکن است هواداران چلسی تمایلی به یادآوری این موضوع نداشته باشند که کانون توجه فوتبال در آن زمان تحت تسلط تیم نیوکاسل بود که با تصاحب سر جان هال و مدیریت الهام بخش کوین کیگان احیا شد.

نیوکاسل در نهایت اجازه می دهد تا عنوان قهرمانی از چنگ آنها خارج شود و پس از منچستریونایتد در رده دوم قرار گیرد، اما 26 سال بعد، خرید توسط عربستان سعودی آنها را به بالقوه ثروتمندترین باشگاه جهان تبدیل کرده است.

هیچ‌کس نمی‌داند که مالکیت جدید چلسی که با چالش احتمالی بازسازی یا جایگزینی استمفوردبریج مواجه شده است، می‌تواند یا حتی تمایلی به تصاحب نیوکاسل صعودی داشته باشد، چه رسد به منچسترسیتی، لیورپول و دیگران در بازار نقل و انتقالات.

علاوه بر این، علیرغم اعتراضات مکرر توماس توخل به شادی در غرب لندن، اگر آلمانی در تابستان امسال به منچستریونایتد جدا شود، شوک بزرگی نخواهد بود.

تا آن زمان وایلدر امیدوار است که بورو به لیگ برتر بازگردد. به عنوان بخشی از آماده سازی خود برای بازی روز شنبه، سرمربی سابق شفیلد یونایتد یکشنبه گذشته شاهد شکست 1-0 چلسی نیوکاسل بود و او از استمفورد بریج مصمم بود که فصل بعد به همراه بازیکنانش به عنوان یک وظیفه در لیگ بازگردد.

وایلدر گفت: «خاطرات بسیار خوبی را به ارمغان آورد و به خانه تبدیل شد که ما واقعاً می‌خواهیم باشیم. “این یک بخش ویژه است که اکثریت بهترین مدیران و بازیکنان جهان می خواهند بخشی از آن باشند.”

به طور قابل توجهی گیبسون نشان دهنده دلیل بزرگی است که چرا سطح بالای انگلیس برای بسیاری از افراد فریبنده شده است. در سال 1995، زمانی که مالک وقت چلسی، کن بیتس، به دلیل اختلاف نظر با نایب رئیس خود، متیو هاردینگ، حواسش پرت شد، گیبسون مشغول توطئه ای بود تا باشگاهش را به اندازه تجارت بین المللی توزیع مواد شیمیایی خود، Bulkhaul، جهانی کند.

در آگوست آن سال، فیورتوفت، گولیت و دیمیتری خارین، دروازه بان روسی چلسی – که اکنون در همل همپستد غیر لیگ مربیگری می کند – تنها بازیکنان غیربریتانیایی و غیرایرلندی بودند که در ریورساید دیده می شدند، اما دو ماه بعد توپوگرافی لیگ برتر زمانی که گیبسون مطمئن شد تغییر کرد. خرید 5 میلیون پوندی جونینیو

در حالی که مقامات بورو از هافبک هجومی برزیل صحبت می کردند که تمایل اولیه برای زندگی در همسایگی غار علاءالدین که به نام مارکس و اسپنسر در مرکز شهر شناخته می شود، گیبسون و رابسون انقلابی را رهبری کردند که در نهایت قرار بود از جمله آبراموویچ و عربستان سعودی به ارمغان بیاورد. صندوق سرمایه گذاری عمومی به لیگ برتر.

در حالی که هواداران چلسی به سوگواری مرگ هاردینگ در سقوط هلیکوپتر ادامه می دادند، فابریزیو راوانلی مهاجم ایتالیایی در شروع فصل 97-1996 با مبلغ 7 میلیون پوند از یوونتوس به تیم تی ساید آمد.

زمانی که او در اولین بازی خود مقابل لیورپول هت تریک کرد، دقیقاً مشخص شد که چرا بورو تصمیم گرفته است هفته ای 40000 پوند خرج کند تا او را به پردرآمدترین بازیکن تاریخ لیگ برتر تبدیل کند.

زمانی که امرسون، هافبک برزیلی و جیانلوکا فستا، مدافع ایتالیایی، به ترتیب از پورتو و اینترناسیونال امضا کردند، فوتبالیست های قدیمی بورو مکه، کلوپ شبانه درختان بلند در شهر نزدیک بازار گرجستان یارم، حال و هوای عجیب و غریبی به خود گرفتند.

زرق و برق مشابهی به سرعت در جنوب گسترش یافت و استمفورد بریج را فرا گرفت. با جدایی هادل برای مربیگری انگلیس، گولیت در تابستان 1996 سرمربی چلسی شد و زمانی را برای جذب جانفرانکو زولا، جینالوکا ویالی، روبرتو دی ماتئو و فرانک لبوف تلف نکرد. ماه مه بعد، مرد هلندی چلسی را به اولین موفقیت خود در 26 سال به عنوان قهرمانی رساند: برد 2-0 در جام حذفی مقابل بورو که به زودی سقوط خواهد کرد.

وایلدر، پس از شکست دادن منچستریونایتد و تاتنهام در دورهای قبلی، امیدوار است اطمینان حاصل کند که چلسی به ومبلی نمی رسد و به نظر می رسد که از افزایش کمک هزینه سفر تحت کنترل دولت خود به این معنی که آنها به جای جاده به تیساید از طریق هوا به تیساید سفر کرده اند، کمی ناامید شده است.

مدیر بورو گفت: “از دیدگاه من، همدردی زیادی با توماس و بازیکنان وجود ندارد.” اما من فکر نمی‌کنم در هیچ کجای فوتبال میزان همدردی باورنکردنی نسبت به آنها وجود داشته باشد.