مشارکت سیاهپوستان در انتخابات میان دوره ای یکی از نقاط پایین برای دموکرات ها بود

در این دوره از انتخابات، خبرهای خوب زیادی برای دموکرات‌ها وجود داشت – یا حداقل خبری که حس خوبی داشت، از برگزاری مجلس سنا تا رقابت سرسختانه در مجلس.

اما با نهایی شدن اطلاعات بیشتر، واضح است که حضور سیاه‌پوستان یکی از آن داستان‌های حس خوبی برای مهمانی نیست.

ما برای ماه‌ها اعداد قطعی در این مورد به دست نخواهیم آورد، اما شواهد تا کنون این احتمال را افزایش می‌دهد که سهم سیاه‌پوستان از رای‌دهندگان به پایین‌ترین سطح خود از سال 2006 کاهش یافته است. در حال حاضر موجود است.

تعداد نسبتاً پایین شرکت کنندگان لزوماً تعجب آور نیست. به هر حال، امسال قرار نبود سال خوبی برای دموکرات ها باشد. شاید این یکی از چیزهایی باشد که همانطور که انتظار می رفت پیش رفت، بدون دلیلی که فکر کنیم فاجعه ای را برای دموکرات ها در سال های آینده به همراه دارد.

با این حال، مشارکت نسبتاً پایین سیاه‌پوستان در حال تبدیل شدن به یک روند غیرقابل انکار در دوران پس از اوباما است و سؤالات مهمی را در مورد اینکه چگونه دموکرات‌ها می‌توانند شور و شوق قوی‌ترین گروه از حامیان خود را احیا کنند، مطرح می‌کند.

آیا این صرفاً بازگشت به هنجار قبل از اوباما است؟ آیا این نشانه دیگری از فرسایش قدرت دمکراتیک در میان رای دهندگان طبقه کارگر از هر نژاد و قومیت است؟ یا این محصول جانبی چیزی خاص تر برای رای دهندگان سیاه پوست است، مانند ظهور یک چپ ترقی خواه تر، فعال تر – و بدبین – سیاه پوست که شک دارد که آیا حزب دموکرات می تواند با برتری سفیدپوستان مبارزه کند؟

پاسخ هرچه که باشد، واضح است که مشارکت نسبتاً پایین سیاه‌پوستان از نظر انتخاباتی برای دموکرات‌ها در سال 2022 فاجعه‌بار نبود. سهم رای دهندگان در سطح 2014 یا 2018 باقی مانده بود.

اما به درک یکی از ویژگی‌های عجیب این انتخابات کمک می‌کند: اینکه جمهوری‌خواهان چگونه در رای‌گیری ملی بسیار خوب عمل کردند، اما به طور معمول در ایالت‌ها و مناطق حساس عملکرد ضعیفی داشتند. به استثنای مهم جورجیا و کارولینای شمالی، سهم جمعیت سیاه‌پوستان تقریباً در همه مناطق کلیدی و رقابت‌های سنا کمتر از میانگین ملی بود.

جورجیا و کارولینای شمالی دو ایالتی هستند که رای دهندگان هنگام ثبت نام برای رای دادن نژاد خود را نشان می دهند و نگاهی غیرعادی معتبر به ترکیب نژادی رای دهندگان ارائه می دهند. در هر دو ایالت – همراه با لوئیزیانا – سهم سیاه‌پوستان از رای‌دهندگان به پایین‌ترین سطح خود از سال 2006 کاهش یافت.

در هر سه ایالت، میزان مشارکت در میان رای دهندگان سیاه پوست به مراتب کمتر از رای دهندگان سفیدپوست بود. برای مثال، در کارولینای شمالی، 43 درصد از سیاه‌پوستان ثبت‌نام‌شده در رأی‌دهی شرکت کردند، در مقایسه با 59 درصد رای‌دهندگان سفیدپوست ثبت‌نام‌شده – تقریباً دوبرابر تفاوت نسبت به سال 2018 و سه برابر کردن شکاف مشارکت نژادی از سال 2014.

در حالی که تا کنون داده‌های قطعی مشابهی در جاهای دیگر در دسترس نیست، مشارکت بر اساس شهرستان نشان می‌دهد که مشارکت نسبتا ضعیف سیاه‌پوستان یک پدیده ملی است.

در فیلادلفیا، میلواکی و دیترویت میزان مشارکت 10 درصد به 12 درصد کمتر از سطح سال 2018 کاهش یافت. در عین حال میزان مشارکت افزایش یافت در بقیه پنسیلوانیا، ویسکانسین و میشیگان. بدیهی است که تعداد زیادی رای دهنده از نژادها و قومیت های دیگر در فیلادلفیا، میلواکی و دیترویت وجود دارد، اما مشارکت نسبتاً کمتر سیاهپوستان در این مکان ها بخشی از یک الگوی گسترده تر در سراسر کشور است: در مناطقی که رای دهندگان سیاه پوست سهم بیشتری از جمعیت را تشکیل می دهند، میزان مشارکت بیشتر کاهش یافت

این کاهش به ویژه در ویسکانسین بسیار زیاد است، جایی که ماندلا بارنز دموکرات با 26718 رای کمتر از پیروزی (یک درصد کمتر)، حتی در شرایطی که حاشیه دموکرات در شهر میلواکی با 27612 رای تقریبا یکسان در مقایسه با سال 2018 کاهش یافت.

آقای بارنز که در میلواکی به دنیا آمد و نماینده بخشی از شهر در مجلس ایالتی بود، در خارج از میلواکی به اندازه کافی خوب عمل کرد و شانس بسیار خوبی برای پیروزی در ایالت داشت. اما این شهر سهمی از رای دهندگان ایالتی را که دو یا چهار سال پیش انجام می داد، نداشت.

سهم پایین‌تر سیاه‌پوستان از رای‌دهندگان در کارولینای شمالی کاملاً تعیین‌کننده نبود، جایی که چری بیزلی دموکرات احتمالاً برای پیروزی در رقابت مجلس سنا به حضور سیاه‌پوستان نیاز داشت تا با مشارکت سفیدپوستان برابری کند یا از آن فراتر رود (او با سه امتیاز شکست). احتمالاً در رقابت فرمانداری جورجیا نیز تعیین کننده نبود. استیسی آبرامز تقریباً هشت امتیاز شکست خورد. هیچ مشارکت واقعی سیاهپوستان کافی نبود.

شاید قابل توجه تر این باشد که رافائل وارناک، سناتور دموکرات از جورجیا، و خانم بیزلی، حتی با وجود رأی دهندگان سیاهپوست که نماینده چنین سهم پایینی از رای دهندگان بودند، بسیار خوب عمل کردند. به نظر می رسد که آقای وارناک و خانم بیزلی در میان رای دهندگان غیرسیاه پوست بهتر از هر دموکرات دیگری در هر دو ایالت بوده اند.

برای آقای وارناک، مشارکت نسبتاً کم سیاهپوستان در انتخابات عمومی ممکن است در دور دوم 6 دسامبر در برابر هرشل واکر مقداری مثبت باشد.

در دور دوم انتخابات 2021، سهم سیاه‌پوستان از رای‌دهندگان به اندازه‌ای افزایش یافت که آقایان وارناک و جان اوساف پیروز شوند، حتی اگر جمهوری‌خواهان دو ماه پیش از آن بیشترین آرا را در انتخابات عمومی کسب کردند.

افزایش مشابه این بار، اگرچه مطمئناً تضمین نشده است، ممکن است به آقای وارناک یک پیروزی نسبتاً راحت بدهد.

در واقع، در حال حاضر چند نشانه مثبت برای دموکرات ها وجود دارد. تا کنون، رای دهندگان سیاه پوست 38 درصد از آرای زودهنگام را تشکیل می دهند. با توجه به کوتاه شدن دوره رای‌گیری زودهنگام (و این واقعیت که بسیاری از شهرستان‌های متمایل به آبی اجازه رای‌گیری زودهنگام در آخر هفته را دادند)، خواندن بیش از حد در این مورد دشوار است. خواهیم دید که آیا روز انتخابات برگزار می شود یا خیر.