دیدار نازنین زاغری-رتکلیف با دخترش: «آنها نمی توانند دست از در آغوش کشیدن بردارند» | نازنین زاغری-رتکلیف

Eنازنین زاغری رتکلیف هنگامی که برای اولین بار در شش سال گذشته با گذرنامه انگلیسی خود وارد فرودگاه شد، گفت باورش نمی‌شود که بالاخره در آستانه بازگشت به خانه نزد همسر و دخترش است.

آخرین لحظات مصیبت او در ایران، جایی که او در واقع به عنوان گروگان، به اتهامات واهی در دست رژیم بود، به دور از صریح بودن و مملو از اضطراب بود.

زاغری رتکلیف پنجشنبه شب در گفتگو با تولیپ صدیق، نماینده خود، توضیح داد که چگونه حتی در فرودگاه تهران، گفتگوها بین مقامات ایرانی و بریتانیایی ادامه داشت. هیچ چیز سرراست نبود.

هنگامی که او برای سوار شدن به هواپیما رسید، خبرنگاری از یک کانال خبری ایرانی ظاهر شد، یکی را که او تشخیص داد و قبل از یکی از محاکمه های قبلی اش اطلاعات نادرستی درباره او منتشر کرده بود تا سعی کند او را به مصاحبه بازگرداند.

صدیق، نماینده مجلس هامپستد و کیلبرن که مبارزی پر سر و صدا و سرسخت برای آزادی زاغری-رتکلیف بوده است، روز پنجشنبه برای اولین بار از زمانی که در ساعات اولیه صبح پنجشنبه در RAF Brize Norton در آکسفوردشایر فرود آمد، با او صحبت کرد.

زاغری رتکلیف و همسرش ریچارد که یک کمپین تبلیغاتی جهانی برای آزادی همسرش راه اندازی کرده بودند، اکنون با دختر هفت ساله خود، گابریلا، در خانه ای امن اقامت دارند تا به خانواده ای که سال های زیادی را جدا از هم سپری کرده اند، مقداری بدهند. حفظ حریم خصوصی و زمان استراحت قبل از بازگشت به خانه در شمال لندن.

24 ساعت گذشته نازنین در تهران پر حادثه و دور از ذهن بود. صدیق گفت: او از طوفان انتقال به فرودگاه تهران به من گفت و با عجله با مقامات ایران و انگلیس صحبت کرد.

«کانال خبری که در دادگاه‌های قبلی اطلاعات نادرست درباره او منتشر کرد، حتی سعی کرد او را برای مصاحبه‌ای با شنل و خنجر در گوشه‌ای از فرودگاه به گوشش برساند. او تا آخرین لحظه در حال عقب نشینی با دسیسه های مقامات ایرانی بود.

صدیق گفت‌وگوی آن‌ها را شدید و نشاط‌آور توصیف کرد، زیرا قبلاً بارها با زاغری-رتکلیف در زمانی که او در زندان و در حبس خانگی بود، صحبت کرده بود. “او در ماه است تا در خانه باشد اما در عین حال خسته است. او به من گفت که هنوز همه چیز سورئال است، مانند یک رویا.

این زن دوتابعیتی بریتانیایی-ایرانی در سال 2016 هنگامی که گابریلا 22 ماهه بود، به اتهامات غیرقابل قبولی در ارتباط با کارش در صندوق خدمات جهانی بی‌بی‌سی و بنیاد تامسون رویترز متهم شد. در طول بازداشت، او به عنوان یک “پیاده دیپلماتیک” توصیف شد که تا زمانی که بریتانیا یک بدهی تاریخی 400 میلیون پوندی برای تانک‌های فروخته شده اما تحویل نداده را پرداخت کرد، بازداشت شد.

صدیق گفت: «گابریلا قبلاً خودش را مانند یک اندام اضافی به مادرش چسبانده است، در کنار خودش با هیجان اینکه برای اولین بار در شش سال گذشته هر دو والدین را همزمان در اتاق داشته باشند. برای نازنین، گابریلا تنها چیزی است که می تواند درباره اش صحبت کند. آنها نمی توانند از در آغوش گرفتن و بوسیدن یکدیگر دست بردارند.

“سپس همه آنها در یک تخت افتادند، هر سه آنها و به خواب رفتند، گابریلا در وسط پدر و مادرش. او می‌گوید که تمام روز گابریلا با هیجان به نظر می‌رسد که کنار خودش است.»

زاغری رتکلیف به صدیق گفت که برای شروع مشارکت در زندگی دختر هفت ساله اش در لندن که از زمانی که آنها از هم جدا شده اند بسیار دلتنگ شده است.

نازنین مشتاق است درباره مدرسه دخترش، زندگی و جامعه اش در وست همپستد اطلاعات بیشتری کسب کند. در حالی که ریچارد البته نازنین را در طول دوران حبس خود به روز نگه داشته است، او می خواهد با افراد دخیل در زندگی دخترش آشنا شود و دوباره بخشی از آن شود.

صدیق گفت که زاغری-رتکلیف به زمان نیاز دارد تا آسیب های ناشی از اتفاق افتاده را پردازش کند و دوباره احساس امنیت کند. صدیق گفت: «او می‌گوید هنوز آن را باور نمی‌کند، اما وضعیت کم خوابی او بر سردرگمی‌ها افزوده است.

نازنین در طول مکالمه ما حتماً دوازده بار از کلمه «سعادتمند» استفاده کرده است، که عادت کردم با توجه به اینکه عادت کرده‌ام او مرا با مچ پا در حبس خانگی بخواند.

ریچارد و گابریلا هر دو در شش سال گذشته تغییرات زیادی کرده اند و می خواهند دوباره یکدیگر را بشناسند و زمان از دست رفته را جبران کنند. او گفت که قرار است برای مدتی پایین بماند، اما من امیدوارم که به مرور زمان بتوانیم او را در پارلمان میزبانی کنیم تا آزادی او و کار الهام‌بخش همسرش، ریچارد، و خانواده‌اش در مبارزات انتخاباتی برای او را جشن بگیریم. رهایی.”

صدیق گفت که زاغری-رتکلیف مدت زیادی را در گفتگوی خود صرف ابراز قدردانی از کسانی کرد که در کمپین آزادی او مشارکت داشتند، که به گفته او “فرآیند طولانی” تشکر از بسیاری از مردم خواهد بود. او گفت: “او ممکن است شش سال در ایران بازداشت شده باشد، اما او همیشه یکی از اعضای من و بخشی از جامعه در همپستد و کیلبرن بوده است که هرگز دست از او نکشیدند.”

دیوانه وار است که فکر کنم هنوز نازنین را ندیده ام، اما احساس می کنم پس از شش سال مبارزات انتخاباتی برای آزادی او، او را به خوبی می شناسم. نازنین بدون شک یک زن پولادین است و من از این که بعد از هرج و مرج ترین و نامطمئن ترین هفته ها چقدر آرام و متین به نظر می رسید شگفت زده شدم.