به گزارش دپارتمان اخبار ورزشی پایگاه خبری آبان نیوز ،
لحظاتی پس از صعود انگلیس به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی با پیروزی بدون دردسر 3-0 مقابل ولز، مارکوس راشفورد به سمت هواداران رفت و شروع به مشت زدن دیوانهوار کرد. لحظه رهایی بود – و رستاخیز شیرین.
پس از کشتن اژدهای ولز، سه شیرهای گرت ساوتگیت در مرحله بعدی در عصر یکشنبه به مصاف شیرهای ترانگا، به نام تیم ملی سنگال خواهند رفت. با این حال، هنگامی که بازیکنان انگلیس جشن گرفتند، تمرکز به ناچار به سمت راشفورد جلب شد.
در بیشتر فصل گذشته، بازیکن منچستریونایتد به طرز ناامیدکننده ای از فرم خارج شده بود. برخی معتقد بودند که او با کمپین برای وعده های غذایی رایگان مدرسه حواسش پرت شده است. دیگران که او باید به جای دولت بیشتر بر روی مخالفان فوتبال تمرکز کند. حتی بزرگترین طرفدارانش هم فکر میکردند که آیا موجو او هرگز بازخواهد گشت.
با این حال، در یک شب آرام در دوحه، رشفورد نه تنها صدمین گل فینال جام جهانی انگلیس را به ثمر رساند، بلکه دومین و سومین گل خود را در این مسابقات به ثمر رساند، بلکه بازگشتی قابل توجه را نیز به پایان رساند.
اولین ضربه او یک ضربه ایستگاهی پر از سرعت و شیب و کینه بود. ضربه دوم ضربه ای بود که از میان پاهای دروازه بان بدبخت ولزی دنی وارد شد. پس از آن راشفورد برای جشن گرفتن اهداف خود و همچنین زندگی یکی از دوستان نزدیکش به آسمان اشاره کرد.
او گفت: «من یکی از دوستانم را چند روز پیش از دست دادم. او یک مبارزه طولانی با سرطان داشت. خوشحالم که به او گل زدم، او حامی بزرگ و دوست خوب من بود. او کسی بود که وارد زندگی من شد.»
این برد همچنین توسط فیل فودن، که گل دوم انگلیس را در شب به ثمر رساند، کمک کرد و بازگشتش به تیم را توجیه کرد. پس از آن ساوتگیت ارزیابی مثبتی از هر دو مرد ارائه کرد.
او گفت: “این برای مارکوس عالی است.” او واقعاً خوب تمرین کرده است و می توانست هت تریک کند. ضربه آزاد او ضربه ای باورنکردنی بود. این چیزی است که او قادر است. در لحظاتی به هر دو فکر کردم [Rashford and Foden] در نیمه اول کمی ساکت بودند. ما تصمیم گرفتیم آنها را در نیمه دوم عوض کنیم و آنها واقعاً خوب پاسخ دادند.”
پس از آن، هواداران انگلیس با طعنه به هواداران ولزی با جمله “شما صبح به خانه می روید” جشن گرفتند. این درست است، اگرچه مسابقات آنها مدتها قبل از پیروزی 1-0 ایالات متحده آمریکا مقابل ایران به پایان رسیده بود، آمریکایی ها را به بازی حذفی مقابل هلند در روز شنبه فرستاد.
با این حال، علیرغم اینکه انگلیس با هفت امتیاز در صدر گروه B قرار دارد، حقیقت عجیب این است که ناظران به اندازه گیری دقیقی از تاریخ احتمالی عزیمت خود نزدیک نیستند.
تیم انگلیس که با نمایش خلع سلاح زباله در برابر ایالات متحده، و دوباره در نیمه اول اینجا، ملت را خسته کرد، مطمئناً در برابر برزیل، اسپانیا یا فرانسه ضعیف خواهد بود.
با این حال، در برابر ایران و در بازیهای مقابل ولز، آنها به اندازهای نشان دادند که سبک بازی سریعتر، همراه با کمی شانس، میتواند به آنها شانس ضربه زدن را بدهد.
اما ما یک چیز را می دانیم: راه بالقوه انگلیس برای رسیدن به فینال جام جهانی اکنون کمتر مبهم است. روز یکشنبه آنها به مصاف سنگال خواهند رفت. سپس، اگر یک تورنمنت غنی از شگفتی رفتار کند، فرانسه در یک چهارم نهایی کمین می کند. پس از آن، پرتغال یا آلمان ممکن است در چهار مرحله نهایی حضور داشته باشند.
البته مشکلات زیادی در پیش رو داریم. و هیچ کس نباید فریب بخورد. اما بنگاهها آنها را در رتبه پنجم برگزیدهها قرار میدهند که به نظر درست است.
پیش از این همه نگاه ها به هر دو گروه از هواداران بود، به خصوص پس از اینکه طرفداران انگلیس و ولز آن را در سواحل تنریف بیرون انداختند. اما رفتار آنها در اینجا می توانست دارای گواهینامه PG باشد.
آنها مودبانه برای دریافت پرچم های سنت جورج و اژدها که مانند شنل های ابرقهرمانی بر روی شانه های خود می انداختند، صف می کشیدند. آنها همچنین در محوطه ورزشگاه احمد بن علی به خوبی با هم ترکیب شدند. و هنگامی که سرودها به صدا درآمد – سرزمین پدران من و یک خدای تمام عیار نجات پادشاه – آنها به طرز بی عیب و نقصی مشاهده شدند.
درست است، طرفداران ولز بعداً سرود را هو کردند. و همچنین شعارهای آشنای “عدم تسلیم” از پایان انگلستان شنیده می شد، گویی یک جیب کوچک از طرفداران مصمم بودند ثابت کنند که دایناسورها هنوز در زمین سرگردان هستند. اما هنوز.
در اوایل، فقط جمعیت نبود که برتری نداشت. فوتبال هم همینطور. این کیفیت توسط مدافع هری مگوایر خلاصه شد، که قبل از زدن ضربه ای به داخل محوطه جریمه زد که از کفشش جدا شد… و برای پرتاب به درون رفت.
با این حال، حرکت همه چیز در دقیقه 50 زمانی که رشفورد ضربه ایستگاهی خود را به توپ زد تغییر کرد. از آن زمان به بعد، یک طرف ولز سالخورده با ملایمت تسلیم شد.
ربکا نایت و همسرش پیتر از ایپسویچ که دو هفته گذشته را در کشتی تفریحی ورلد اروپا گذرانده اند، تماشاگران این مسابقه بودند. ربکا گفت: “ما 11 بازی را دیده ایم.” فکر می کنم در یک چهارم نهایی حذف می شویم. ما سنگال را شکست خواهیم داد اما به فرانسه میبازیم. کیلیان امباپه بسیار بالینی است.
در همین حال، مدت ها پس از سوت پایان، هواداران ولز همچنان با غرور به بازیکنان خود سرنا می دادند. آنها شامل تام پیلی از کاردیف بودند که سعی کرد عملکرد کشورش در اولین جام جهانی خود از سال 1958 را در قالب کلمات بیان کند. او با اخم گفت: «این نشان دهنده پایان یک دوره است. بدیهی است که کمی ناامید کننده بود، اما دیدن ولز در جام جهانی بسیار عالی بود.
دوست او جیمز کتل بر رفاقت بین هر دو طرفدار متمرکز بود. او گفت: «وقتی از خانه دور هستید، متفاوت است. اما هنوز این احساس وجود دارد که شما بریتانیایی هستید و از یکدیگر مراقبت می کنید.
شاید در جایگاه ها. در زمین، انگلیس ایده های دیگری داشت.
این خبر از خبرگزاری های بین المللی معتبر گردآوری شده است و سایت اخبار امروز آبان نیوز صرفا نمایش دهنده است. آبان نیوز در راستای موازین و قوانین جمهوری اسلامی ایران فعالیت میکند لذا چنانچه این خبر را شایسته ویرایش و یا حذف میدانید، در صفحه تماس با ما گزارش کنید.