با تبدیل شدن مسیحیان به اقلیت، درخواست ها برای از هم پاشیدن کلیسای انگلستان افزایش می یابد | سرشماری

نتایج سرشماری نشان می‌دهد که انگلستان دیگر کشوری با اکثریت مسیحی نیست، جرقه‌ای برای پایان دادن به نقش کلیسا در پارلمان و مدارس شده است، در حالی که لستر و بیرمنگام اولین شهرهای بریتانیا با «اکثریت اقلیت» شدند.

برای اولین بار در یک سرشماری، کمتر از نیمی از جمعیت انگلستان و ولز – 27.5 میلیون نفر – خود را “مسیحی” توصیف کردند، که 5.5 میلیون کمتر از سال 2011 بود. این درخواست ها برای اصلاح فوری قوانینی که نیاز به تعلیم و عبادت مسیحی دارند، ایجاد کرد. در مدارس و کلیسای انگلستان اسقف ها در مجلس اعیان بنشینند.

در سراسر انگلستان و ولز، جمعیت مسلمانان از 2.7 میلیون نفر در سال 2011 به 3.9 میلیون نفر در سال 2021 افزایش یافت. در حالی که 46.2٪ مردم گفتند که مسیحی هستند، 37.2٪ گفتند که هیچ دینی ندارند – معادل 22 میلیون نفر. اگر روند کنونی ادامه یابد، در عرض یک دهه افراد بیشتری به جز مسیحیت دینی نخواهند داشت.

بسیاری از بزرگ‌ترین سقوط‌ها در مسیحیت در بخش‌هایی از شمال انگلستان بود، جایی که تنها یک دهه پیش از هر 10 نفر، هفت نفر می‌گفتند که مسیحی هستند، اما اکنون فقط نیمی از آنها مسیحی هستند.

دفتر آمار ملی 2021 داده‌های سرشماری قومیت، مذهب و زبان منتشر شده در روز سه‌شنبه نیز نشان داد:

• 59.1 درصد از مردم لستر و 51.4 درصد از مردم بیرمنگام اکنون از گروه های اقلیت قومی هستند.

• 81.7 درصد از جمعیت انگلیس و ولز در حال حاضر سفیدپوست هستند، از جمله غیر انگلیسی ها، که نسبت به 86 درصد در سال 2011 کاهش یافته است.

• جمعیت اقلیت های قومی از 14 درصد در سال 2011 به 18.3 درصد افزایش یافته است. از این تعداد 9.3 درصد از جمعیت بریتانیایی آسیایی هستند که از 7.5 درصد، 4 درصد سیاه‌پوست، سیاه‌پوست بریتانیایی، سیاه‌پوست ولزی، کارائیب-آفریقایی و آفریقایی هستند، از 3.3 درصد، و 5 درصد از اقوام مختلط و دیگر قومیت‌ها هستند.

• رومانیایی سریعترین زبان در حال رشد است و اکنون 472000 نفر زبان عاشقانه را به عنوان زبان اصلی خود توصیف می کنند. لهستانی رایج ترین زبان اصلی به غیر از انگلیسی یا ولزی است.

• هویت دینی که به سرعت در حال رشد است، شمنیسم است.

جان روث اسمیت، معاون مدیر سرشماری ONS، گفت که این ارقام نشان دهنده «جامعه چندفرهنگی فزاینده ای است که ما در آن زندگی می کنیم»، اما افزود که علیرغم افزایش تنوع قومی، «نه نفر از هر 10 نفر در سراسر انگلستان و ولز هنوز با هویت ملی بریتانیا هویت دارند. تقریباً هشت نفر از هر 10 نفر این کار را در لندن انجام می دهند.

نتایج سرشماری 10 ساله خبر از عصر جدیدی از “ابر تنوع” در برخی مکان ها داد. چهارده مقام محلی بیش از نیمی از ساکنان معمول خود را با قومیتی غیر از سفیدپوستان شناسایی کردند که بالاترین نسبت در مناطق نیوهام، برنت و ردبریج لندن بود.

در خارج از لندن، بالاترین نسبت غیر سفیدپوستان در اسلاو در برکشایر و پس از آن لستر، لوتون و بیرمنگام بود. از هر 10 خانوار در انگلستان و ولز، یک خانوار دارای دو یا چند قومیت است، و در سراسر انگلستان و ولز، جمعیت نژادهای مختلط با نیم میلیون نفر افزایش به 1.7 میلیون نفر رسیده است، اگرچه نرخ افزایش نسبت به دهه گذشته کندتر بوده است. .

ارقام سقوط مسیحیت پس از آن است که پادشاه چارلز پس از مرگ ملکه الیزابت دوم عنوان مدافع ایمان و فرماندار عالی کلیسای انگلستان را به عهده گرفت. به نظر می‌رسد که آنها چالشی را برای نحوه ساختار سلطنتی خود ایجاد می‌کنند، اگرچه او قبلاً گفته است که به مردم “هر پیشینه و اعتقادات شما” خدمت خواهد کرد.

اسقف اعظم یورک، استفان کاترل، اشاره کرد که کلیسا می داند که با مبارزه ای برای جلوگیری از زوال مواجه است، و گفت: «چالشی را پیش روی ما می اندازد، نه تنها اعتماد به اینکه خدا پادشاهی خود را بر روی زمین خواهد ساخت، بلکه برای بازی کردن با ما نیز به چالش کشیده می شود. در شناساندن مسیح سهیم است».

لین کالنز، اسقف بارکینگ، اصرار داشت که کلیسا نباید احساس “شکست” کند. او گفت: “ما مانند کنه نایک هستیم.” قبل از اینکه بالا برویم باید پایین بیاییم. ما به کلیسایی تبدیل می‌شویم که با نیازهای عبادت جوامع امروزی سازگارتر باشد.»

اما سکولارها و سایرین اکنون خواهان پایان دادن به موقعیت کلیسای انگلستان به عنوان یک کلیسای مستقر هستند که از شاه چارلز می‌خواهد برای حفظ کلیسای انگلستان سوگند یاد کند، اسقف‌ها و اسقف‌اعظان کلیسای انگلستان 26 کرسی در مجلس اعیان را تضمین می‌کنند. می توان مدارس دولتی را ملزم به برگزاری عبادت مسیحی کرد.

ورنون بوگدانور، استاد دولت در کینگز کالج لندن، گفت که نتایج، استدلال برای نگه داشتن رهبران کلیسای انگلستان در مجلس اعیان را «توجیه سخت‌تر» می‌کند و «موضوع انحلال کلیسای انگلستان را مطرح می‌کند».

او گفت: «برخی استدلال خواهند کرد که نباید کلیسایی تأسیس شود که تنها نماینده اقلیتی از جمعیت باشد. “دیگران پاسخ خواهند داد که اسقف اعظم و اسقف ها به دنبال نمایندگی از همه ادیان هستند و دیدگاه متفاوتی را به اربابان ارائه می دهند و این سیستم کار می کند.”

استفان ایوانز، مدیر اجرایی انجمن ملی سکولار، گفت که وضعیت فعلی “پوچ و ناپایدار” است، در حالی که پروفسور لیندا وودهد، رئیس بخش الهیات و مطالعات دینی در کینگز کالج لندن، گفت: “این واقعیت که مسیحیت نیست. دين اكثريت به اين معناست كه سياست خارج از جامعه است.»

دکتر اسکات پترسون، محقق دین و ایالت در کالج کورپوس کریستی، آکسفورد، می‌گوید: «دفاع از داشتن یک کلیسا از ابتدای قرن بیستم دشوار بوده است، اما اکنون به زاییده تخیل تبدیل شده است. پادشاه بودن رئیس کلیسای انگلستان در سال 1650 منطقی بود، اما نه در سال 2022.

مکان‌هایی که بیشترین نسبت افرادی که گفته‌اند هیچ دینی ندارند عبارتند از: Caerphilly، Blaenau Gwent و Rhondda Cynon Taf، همه در جنوب ولز، و برایتون اند هوو و نوریچ در انگلستان. آنها از جمله 11 منطقه ای بودند که بیش از نیمی از جمعیت آن مذهبی نیستند، از جمله بریستول، هاستینگز در ساسکس شرقی و اشفیلد در ناتینگهام شایر، که اکثر آنها دارای جمعیت نسبتاً کم اقلیت قومی بودند.

مکان هایی با کمترین تعداد غیرمؤمنان عبارت بودند از هارو، ردبریج و اسلاو که نزدیک به دو سوم جمعیت آن ها از پیشینه های قومی اقلیت هستند.