درگذشت موریس نورمن | تاتنهام هاتسپر

موریس نورمن فوتبالیست، مدافعی قد بلند و قدرتمند، که در سن 88 سالگی درگذشت، مهره اصلی تیم معروف تاتنهام هاتسپر بود که در سال‌های 1960-1961 موفق به کسب دو قهرمانی شد و 23 بار برای انگلیس – از جمله در جام جهانی 1962 – قبل از دوران حرفه‌ای خود بازی کرد. در یک بازی دوستانه در سال 1965 به دلیل مصدومیت پیش از موعد به پایان رسید.

زمانی که نورمن در اسپرز بود، ابتدا در دفاع راست و سپس به ویژه در هافبک میانی بازی کرد، جایی که در هوا تسلط داشت و یک تکلر قدرتمند در زمین بود. او اولین بازی خود را برای باشگاه شمال لندن در سال 1955 انجام داد و برای یک دهه در وایت هارت لین ماند و 411 بازی انجام داد که 357 بازی از آنها در لیگ بود.

در این روند او به یکی از اعضای کلیدی تیم بزرگ بیل نیکلسون تبدیل شد که در فصل 1960-1961 هر دو دسته یک و جام حذفی را برد، جام حذفی را در سال 1962 حفظ کرد و فینال جام برندگان جام اروپا در سال 1963 را برد (5-1 مقابل اتلتیکو مادرید). ).

نورمن که در مولبارتون، نورفولک به دنیا آمد، برای مدارس نورفولک بازی کرد و با تیم جوانان محلی، Mulbarton FC و Wymondham Minors FC شروع کرد. او توسط یک پیشاهنگ نوریچ سیتی در حال بازی در روستای مولبارتون سبز مشاهده شد و در سال 1952 ثبت نام کرد. نورمن لو، مدیر نورویچ، که خود زمانی یک نیمه وسط مفید بود، او را به عنوان “بهترین کشف نورویچ از زمان آلف کیچن” تحسین کرد. معروف خارج از راست دهه 1930 و 40.

نورمن در آن زمان به عنوان یک مزرعه کار می کرد اما به لطف یک کارفرمای سخاوتمند که به او مرخصی داد تا بتواند رویاهای فوتبالی خود را دنبال کند. در سال 1998 او به ایسترن دیلی پرس گفت: “زمان هایی بود که برای نوریچ بازی می کردم، آخرین اتوبوس برگشت را از دست می دادم و مجبور می شدم پنج مایل به خانه را پیاده طی کنم. نیمه شب به خوک ها غذا می دادم.»

در سال 1955، نورمن پس از 35 بازی در لیگ برای نوریچ، با مبلغ قابل توجهی 28000 پوند به اسپرز منتقل شد، جایی که هم تیمی هایش به دلیل سابقه کشاورزی، به او لقب “سوئدی” را دادند. نورمن در مصاحبه ای به مناسبت تولد 80 سالگی خود در سال 2014، ورود به اولین مسابقه خود را در نوامبر به یاد می آورد: «تا آن زمان، من هرگز به لندن نرفته بودم و پیدا کردن راه برایم بسیار عجیب بود. سپس، وقتی برای اولین بار وارد رختکن شدم و بازیکنان دیگر را دیدم که بسیاری از آنها بین المللی بودند، واقعاً تعجب کردم که در آنجا چه کار می کنم. من واقعاً متحیر شدم.»

او یکی از اعضای تیم انگلیس برای فینال جام جهانی 1958 در سوئد بود، اما بازی نکرد و مجبور شد چهار سال دیگر صبر کند تا در نهایت برای انگلیس بازی کند، در همان بازی که اولین بازی انگلیس را دید. بابی مور، کاپیتان آینده برنده جام جهانی. این بازی دوستانه مقابل پرو در لیما در راه فینال جام جهانی 1962 شیلی بود که هر دو بازیکن در آن حضور داشتند.

نورمن در هر چهار بازی انگلیس در آنجا بازی کرد. در آخرین بازی، در برابر برزیل، در یک چهارم نهایی در وینا دل مار، او در یک کرنر توسط گارینشا وینگر برزیلی قابل توجه در فاصله 5 فوت 7 اینچی پرتاب شد و اولین گل تیمش را با ضربه سر زد. او تا دسامبر 1964 جایگاه خود را در انگلیس حفظ کرد.

نورمن هم‌تیمی‌هایش را که دوبار برنده شدند، «مانند یک خانواده شاد» توصیف کرد و فکر کرد که تداوم نقش مهمی در موفقیت آن‌ها داشت: «فکر می‌کنم ما تقریباً شکست‌ناپذیر بودیم. ما به ندرت به برگه تیم نگاه می‌کردیم تا ببینیم با چه کسی بازی می‌کنیم، زیرا در آن فصل‌ها فقط از 15 بازیکن استفاده کرده بودیم.”

افسوس، دوران حرفه ای او در وایت هارت لین در جریان بازی مقابل تیم منتخب مجارستانی در نوامبر 1965، زمانی که نورمن پای چپش شکست، به پایان بدی رسید. پس از یک سال در گچ و به دنبال آن عمل جراحی که در آن پایش دوباره شکسته شد، در سال 67 اعلام بازنشستگی کرد.

پس از آن نورمن در مشاغل مختلف کار کرد: در یک پمپ بنزین در ساوت گیت، شمال لندن. او به‌عنوان یک فروشنده پستی ورزشی در فرینتون آن سی، اسکس، جایی که به همراه همسرش، ژاکلین، یک فروشگاه مغازه‌فروشی به نام Wool Shop را اداره می‌کرد. و به عنوان باغبان در بازار ویکهام در سافولک.

از او ژاکلین (نه نایت)، پرستار سابق، که در سال 1961 با او ازدواج کرد، و پسرشان، مایکل، و دختر، یوهانا، چهار نوه و دو نتیجه به یادگار مانده است.